Είμαι 48 ετών και οι γονείς μου είναι δύσκολοι. Είναι περίεργοι και νοιάζονται περισσότερο για τον εαυτό τους. Πλέον έχουν γεράσει και οι δύο κι έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας. Όποιο από τα 6 αδέρφια αναλάμβανε τη φροντίδα τους, του έκαναν τη ζωή αφόρητη… Μέχρι πριν λίγο καιρό έμεναν στο σπίτι του αδερφού μου ο οποίος όμως δεν θέλει να τους φροντίζει άλλο, και με το δίκιο του, αφού έχει κουραστεί και στο παρελθόν έχει αδικηθεί από τους γονείς μου.
Πλέον οι γονείς μου μένουν στο σπίτι τους και δεν θέλουν να φύγουν από εκεί. Αναγκαστικά, λοιπόν, μένω κι εγώ μαζί τους για να τους φροντίζω, παρόλο που έχω κι εγώ σοβαρά προβλήματα υγείας (έκανα σπονδυλοδεσία). Κάνω ό,τι χρειάζεται αλλά με δυσκολία. Κάποιες φορές θέλησα να φύγω, αλλά βλέποντάς τους πόσο φοβισμένοι και δυστυχισμένοι είναι, έμεινα. Δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να βάλουμε μια γυναίκα να του προσέχει και δεν δέχεται κανείς άλλος από την οικογένεια να τους αναλάβει ξανά. Φοβάμαι πως δεν θα έχω αντοχές για πολύ ακόμη και δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω για αυτούς ή για εμένα…
Απάντηση:
Αγαπητή αναγνώστρια,
Η φροντίδα των γονέων είναι ένα σημαντικό ζήτημα το οποίο βέβαια είναι συνδεδεμένο με τη σχέση που προϋπάρχει. Καταλαβαίνω τη δυσκολία στην ιστορία σας. Μπορείτε να ρωτήσετε τους γονείς σας τι θα ήθελαν, ώστε να βρείτε τρόπους να το υλοποιήσετε, εφόσον βέβαια συμφωνείτε να τους βοηθήσετε.
Οι γονείς σας πιθανά να μη ζητούν βοήθεια εφόσον έχουν επιστρέψει στο σπίτι τους. Είναι σημαντικό να πάρετε μια απόφαση που να είναι συμφέρουσα και για εσάς. Εάν εσείς φορτωθείτε, κανένας σας δε θα επωφεληθεί. Αντιθέτως, εάν εσείς είστε φροντισμένη, τότε μόνο μπορείτε να προσφέρετε.
Σε συνεννόηση μαζί τους αλλά και με τα αδέρφια σας, προσφέρετε ότι ταιριάζει και σε εσάς, και φροντίζετε ώστε να μη μπλοκάρετε τη δική σας ανάπτυξη.
Σας ευχαριστώ
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
