Όσο για το κοινό του που έρχεται στις συναυλίες ή στα μαγαζιά που εμφανίζεται, έχει μάθει να το ξεχωρίζει: « Το κοινό των Onirama έχει απ’ όλα: πιτσιρικάδες, κορίτσια, ψευτοροκάδες, νεόπλουτους, και μπατιράκια, όμως και ανθρώπους αισιόδοξους, ακομπλεξάριστους και ανοιχτόμυαλους, μικρούς και μεγάλους. Αυτό είναι οι Onirama και αυτό αγαπώ».
Το θέμα της δουλειάς τον προβληματίζει,δεν ασχολείται με το τραγούδι για το σταριλίκι όπως λέει χαρακτηριστικά αλλά για τα προς το ζην:« Σ’ αυτή την δουλειά δεν μπήκα για να γίνω πλούσιος, ούτε βαμπίρ! Έχω την ευλογία να κάνω ως επάγγελμα αυτό που αγαπώ πολύ, να βγάζω τα προς το ζην και να δουλεύω λίγες μέρες την εβδομάδα.
Δεν με παίρνει να μην δουλέψω μια σεζόν. Και το έχω ανάγκη, γιατί θέλω να μείνω με τον εαυτό μου, να σκεφτώ ορισμένα πράγματα, που με αφορούν προσωπικά και επαγγελματικά»
Η συζήτηση ολοκληρώνεται με το φετίχ του, αυτό που τον ένοιαζε από παιδί ακόμη και ήταν τα μαλλιά του: «Μου αρέσει να ασχολούμαι με την εμφάνιση μου και ειδικά με τα μαλλιά μου-ήταν το φετίχ μου από μικρός.
Μπορεί να μη με νοιάζει τι θα φορέσω, με νοιάζει όμως να φτιάξω τα μαλλιά μου όπως θέλω εγώ».
