Για ακόμα μία φορά, ο Γιάννης Μπέζος, με αφορμή το θεατρικό έργο που ανεβάζει, κατακεραυνώνει όσους επικρίνουν τη δουλειά του και όχι μόνο αφού μιλάει για… ψώνια αλλά και καβαλημένα καλάμια…
Τρώνε τα µούτρα τους στη διαδροµή (σ.σ. οι ήρωες του θεατρικού έργου που ανεβάζει);
Ναι, γιατί είναι ανίκανοι να πράξουν, είναι ηττηµένοι και «πουλάνε» µούρη, θεωρώντας εαυτούς «γκουρού». Ειδικά ο Ντον µε τον Ουόλτερ είναι ηµιµαθείς και θορυβούν χωρίς να έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν. Σου θυµίζει κάτι αυτό; Ζούµε στην εποχή που οι ηµιµαθείς ξερόλες είναι απόλυτη µόδα και έχουν γνώµη και άποψη για όλα, κρίνοντας και επικρίνοντας. «Γκουρού», αυτή η µάστιγα! Μη γελάς, πρόκειται για µάστιγα… Ζούµε ανάµεσά τους. Και είναι πολλοί πλέον! Είναι απίστευτα επίκαιρο το έργο του Μάµετ, µιας και φωτίζει τις ψευδαισθήσεις για γρήγορο και εύκολο χρήµα, οι οποίες καθυποτάσσουν τους ήρωες µέχρι τελικής πτώσεως, πατώντας επάνω στις ανθρώπινες σχέσεις. Είναι ένα έργο που έρχεται να πει πως δεν µετρώνται τα πάντα στη ζωή µε το χρήµα. ∆εν έχει σηµασία πόσο κοστίζει κάτι, αλλά πόσο αξίζει. Αυτά που µετράνε είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και η φιλία. Οι άνθρωποι φέρουµε ευθύνη γι’ αυτά που µας συµβαίνουν, δεν φταίνε µόνο οι άλλοι. Λέει πολλά ενδιαφέροντα το έργο. Πράγµατα σκληρά, που «ακουµπούν» απόλυτα στο σήµερα, αλλά ταυτόχρονα και αστεία – να το διευκρινίσουµε αυτό! Είναι αστείος ο άνθρωπος που πιστεύει ότι η Γη κινείται γύρω από αυτόν, όπως οι δύο ήρωές µας.
Αλλη µάστιγα, που λες κι εσύ! Αυτοί που νοµίζουν ότι όλα γίνονται γι’ αυτούς και γύρω από αυτούς.
Μάστιγα είναι η µόνη λέξη που τους χωράει, έχω άδικο; Υπερφίαλοι, καβαληµένοι, ψώνια και παρτάκηδες. Και είναι παντού!
Ψώνια έχει πολλά και η σόουµπιζ, Γιάννη;
Αµέτρητα! Αυτοί κι αν νοµίζουν πως είναι το επίκεντρο του κόσµου! Και τι έγινε που έκανες «όνοµα» ή την τάδε επιτυχία; Κάτι τρέχει στα γύφτικα. Ή αλλιώς, κολοκύθια µε τη ρίγανη! Μια δουλειά κάνουµε, ο καθένας όσο καλύτερα µπορεί. Από εκεί και πέρα δεν έχει κανένα νόηµα να ασχολείσαι µε τα γύρω, µε το τι λένε και δεν λένε, µε τους ανταγωνισµούς και τις µαχαιριές, τις κόντρες, τις λυκοφιλίες που ακµάζουν στον χώρο κ.λπ. Κάνε τη δουλειά σου, επικεντρώσου στην ουσία κι αυτή θα σε ανταµείψει µόνο. Είναι ανούσιο το γύρω-γύρω και χάσιµο χρόνου. Χωρίς νόηµα είναι όλο αυτό, πώς αλλιώς να το πω πιο καθαρά;
∆εν ασχολήθηκες ποτέ µε ανταγωνισµούς;
Άντε καλέ, που θα µπω σε τέτοιο τριπάκι. Ποτέ! Τα βλέπω όλα αυτά γύρω µου και γελώ. Υπήρχαν πάντα και τα θυµάµαι από όταν βγήκα στον χώρο, αλλά τώρα παράγινε αυτό! Κυκλοφορούν όλοι µε… ένα µαχαίρι πια (σ.σ.: γελάει).
