Σου έχει πει ποτέ ο γιατρός ότι έχεις προδιαβήτη; Ή διαφορετικά σου έχει αναφέρει, ότι έχεις προδιάθεση για διαβήτη; Αν ναι, γνωρίζεις τι πρέπει να κάνεις;
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά… Προδιαβήτης είναι η κατάσταση κατά την οποία οι τιμές του σακχάρου στο αίμα είναι λίγο «τσιμπημένες», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι χρειάζεσαι να πάρεις φάρμακα. Τέτοιες τιμές είναι από 100 mg/dlέως 125 mg/dl, στις εξετάσεις αίματος. Συνήθως, τα εργαστήρια δείχνουν ως φυσιολογικές τιμές μέχρι 110 mg/dl, όμως αυτό δεν ισχύει και θα πρέπει να θεωρείται ότι έχεις προδιαβήτη, όταν η τιμή του σακχάρου υπερβαίνει τα 100mg/dl. Αντίθετα δεν έχεις κανένα πρόβλημα όταν οι τιμές του σακχάρου, στις εξετάσεις αίματος είναι κάτω από 100 mg/dl.
Το ερώτημα είναι αν θα πρέπει να θεωρούμαι ότι οι τιμές του σακχάρου, στον προδιαβήτη, αποτελούν νόσο, ή προδιάθεση για νόσο. Η απάντηση είναι ότι πρόκειται για την ίδια πάθηση, σε διαφορετικά στάδια. Όταν έχεις προδιαβήτη είναι πολύ πιθανόν να πάθεις διαβήτη, αν δεν κάνεις κάτι. Ευτυχώς, ο προδιαβήτης είναι πλήρως αναστρέψιμος και μπορείς να αποφύγεις την εξέλιξη του σε διαβήτη, αν προστατέψεις τα αποθέματα της ινσουλίνης που έχει ο οργανισμός σου.
Η ινσουλίνη είναι η ορμόνη που ρυθμίζει τα επίπεδα του σακχάρου, στο αίμα. Η ινσουλίνη εκκρίνεται από κάποια ειδικά κύτταρα του παγκρέατος που ονομάζονται β-κύτταρα. Τα β-κύτταραείναι επιφορτισμένα με το καθήκον να εργάζονται και να εκκρίνουν ινσουλίνη, κάθε φορά που τρώμε υδατάνθρακες (ψωμί, ζυμαρικά, ρύζι, φρούτα, γλυκά, κ.α.). Όσο μεγαλύτερες ποσότητες υδατανθράκων καταναλώνουμε, τόσο πιο σκληρά εργάζονται τα β-κύτταρα. Αποτέλεσμα είναι να εκκρίνεται περισσότερη ινσουλίνη και το σάκχαρο στο αίμα να διατηρείται φυσιολογικό. Με τον καιρό όμως τα β-κύτταρα κουράζονται, αυξάνεται το οξειδωτικό στρες, μέσα σε αυτά και επέρχεται ο κυτταρικός τους θάνατος. Όταν μειώνεται ο συνολικός αριθμός των β-κυττάρων, εμφανίζεται και η ανεπάρκεια σε ινσουλίνη, στον οργανισμό, με αποτέλεσμα οι συγκεντρώσεις του σακχάρου στο αίμα να ανεβαίνουν.
Στην περίπτωση του προδιαβήτη, όπου οι τιμές του σακχάρου αρχίζουν να ανεβαίνουν, ο αριθμός των β-κυττάρων έχει μειωθεί δραματικά. Μάλιστα, υπολογίζεται ότι όταν το σάκχαρο ξεπερνάει το όριο της διάγνωσης του διαβήτη, που είναι το 125 mg/dl, έχει χαθεί το 50% των β-κυττάρων.
Τα καλά νέα είναι ότι αν δράσουμε έγκαιρα πολλά από αυτά τα β-κύτταρα, μπορούν να ανακάμψουν και να ξαναλειτουργήσουν. Τι πρέπει να κάνουμε; Μα φυσικά να σταματήσουμε να τα σκοτώνουμε….
Ο θάνατος των β-κυττάρων οφείλεται στο οξειδωτικό στρες, που αναπτύσσεται, όταν μεγάλες ποσότητες υδατανθράκων εισέρχονται μέσα σε αυτά. Εκείνη τη στιγμή οι καύσεις είναι αυξημένες μέσα στο κύτταρα και δημιουργούνται αρκετά τοξικά προϊόντα. Τα β- κύτταρα έχουν ένα ολοκληρωμένο σύστημα αντιοξειδωτικών ουσιών, που καθαρίζουν τις τοξικές ουσίες. Τέτοιες είναι οι βιταμίνες Ε και C, όπως επίσης και το α-λιποϊκό οξύ. Το τελευταίο είναι ένα κομβικής σημασίας μόριο, διότι συμβάλει στην λειτουργία της αλυσίδας των αντιοξειδωτικών ουσιών και επίσης βοηθά στην αναγέννηση των βιταμινών μέσα στο κύτταρο.
Ο τρόπος, λοιπόν, για να σώσουμε τα β-κύτταρα μας είναι να μειώσουμε την πρόσληψη των υδατανθράκων, να αυξήσουμε την φυσική δραστηριότητα και να έχουμε επάρκεια στην διατροφή μας, σε αντιοξειδωτικές βιταμίνες Ε και C και α-λιποϊκό οξύ. Μπορείς να βρεις τις βιταμίνες αυτές, στους ξηρούς καρπούς και τα φρούτα. Το α-λιποϊκό οξύ υπάρχει στα κόκκινα κρέατα. Στον προδιαβήτη οι ανάγκες στις ουσίες αυτές είναι αυξημένες, γι’ αυτό θα μπορούσαν να προσληφθούν και σε μορφή συμπληρωμάτων διατροφής.
Γράφει ο Δρ. Ρηγόπουλος Δημήτριος, συνεργάτης της Διαβητικής Γωνιάς, Παθολόγος-Διαβητολόγος
vita.gr
