Σήλια Δραγούνη είναι άνθρωπος με απαλή υφή. Μοιάζει αέρινη αλλά στα θέλω της είναι ατσάλινη. Τα ρούχα της αποτελούν τον ορισμό του coolness και η συνεργασία της με το net-a-porter την καθιερώνει ως δυνατό brand και στο εξωτερικό
Συνέντευξη στην Κλεοπάτρα Πατλάκη
Το ατελιέ της βρίσκεται σε έναν γυάλινο «πύργο» στο Ψυχικό και το γραφείο της μοιάζει να κολυμπάει στην Κηφισίας. Διάφανη και η ίδια, χωρίς δεύτερες σκέψεις, λέει την αλήθεια της με βελούδινο τρόπο. Νομίζεις ότι δεν νευριάζει ποτέ και θυμίζει σκηνή από ελληνική ταινία όταν ξεκαρδισμένη στα γέλια μου περιγράφει τη στιγμή που μια πελάτισσα πάνω στα νεύρα της την τσίμπησε!
Εχει στο CV της σπουδές Ζωγραφικής και Γλυπτικής στο Chelsea College of Arts στο Λονδίνο, Σχέδιο Μόδας στο Parsons School of Design στο Παρίσι και δύο χρόνια στο πλευρό της διάσημης σχεδιάστριας Σόνια Ρικέλ. Περνά όμορφα με τον σύντροφό της, λατρεύει και θαυμάζει τον 11χρονο γιο της Τζο και ονειρεύεται τη στιγμή που θα φύγει για σπουδές στην Αμερική για να πάει μαζί του όχι για να τον ελέγχει, αλλά για να ακολουθήσει τα δικά της όνειρα. H bοho αισθητική χαρακτηρίζει το look της, αν και από παιδί ήταν ένα αγοροκόριτσο που για να εκτονώνει την απίστευτη ενέργειά του ασχολούνταν με τα extreme sports.
Δείτε επίσης: Το συγκινητικό βίντεο του Χρήστου Μάστορα από το Πάσχα στο χωριό του στην Αλβανία
«Δεν είχα στο μυαλό μου από την αρχή το σχέδιο μόδας. Ημουν πάντα καλλιτεχνική φύση και στο Λύκειο ντυνόμουν ιδιαίτερα και εντελώς διαφορετικά από τους συμμαθητές μου», λέει καθώς εξηγεί ότι στα 17 της φεύγει στο Λονδίνο για σπουδές. Στη βρετανική πρωτεύουσα φτάνει στα όριά της και παθαίνει ανορεξία καθώς ως καλομαθημένο μοναχοπαίδι, υπερπροστατευτικών και αυστηρών γονιών βρέθηκε ξαφνικά σε ένα περιβάλλον ανεξέλεγκτης εκκεντρικότητας όπου τα ναρκωτικά και η παράνοια ήταν ο κοινός παρονομαστής των συμφοιτητών της.
«Σκέψου ότι κάποιοι έπαιρναν νεκρά ζώα από τον χασάπη με τα αίματα να τρέχουν ή σκοτωμένα πουλιά και τα εξέθεταν ως έργα τέχνης. Εγώ δεν το άντεχα όλο αυτό, ήταν εντελώς έξω από τον χαρακτήρα μου και παρακολουθούσα κρυφά τα μαθήματα στο Σχέδιο Μόδας που γινόταν στην διπλανή αίθουσα, ενώ άρχισα να τρώω ανεξέλεγκτα junk food. Μετά το γύρισα σε ανορεξία με αποτέλεσμα να χάσω 13 κιλά σε πολύ μικρό διάστημα. Οταν επισκέφτηκα τη μητέρα μου στο Μιλάνο, όπου βρισκόταν εκεί για επαγγελματικούς λόγους, έπαθε σοκ. Μόλις με είδε έβαλε τα κλάματα. Με πήγε σε ψυχολόγο και ήμουν υπό παρακολούθηση για καιρό. Μου είχε κοπεί η περίοδος για οκτώ μήνες, με έπιαναν βουλιμικές κρίσεις και γενικά αυτή η κατάσταση με ακολούθησε καιρό».
Παρ’ όλα αυτά, τελειώνει τη σχολή αλλά αρνείται να μείνει Λονδίνο. Θέλει να σπουδάσει Σχέδιο Μόδας στην Αμερική. «Οι γονείς μου ήταν ανένδοτοι καθώς τότε είχε συμβεί το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους, γι’ αυτό πήγα στο Parsons στο Παρίσι και μετά τη σχολή ήρθε η πρόταση από τον οίκο Sonia Rykiel. Με έβαλαν στο στούντιο των νέων σχεδιαστών και με είχαν σε μια γωνίτσα, καθώς ο head designer δεν με συμπαθούσε ιδιαίτερα. Θυμάμαι μπήκε στην τάξη ένα απόγευμα η Σόνια Ρικέλ και μόλις με πρόσεξε του έκανε παρατήρηση γιατί με είχε απομονωμένη.
Κάπως έτσι άρχισα να αποκτώ επαφή μαζί της και κάθε απόγευμα με έβαζε να της δείχνω τα σχέδιά μου, μου έδινε συμβουλές και αν και ιδιαίτερα δύσκολος άνθρωπος με εμένα έβγαζε μια γλυκύτητα. Ηταν μια απίστευτα δυναμική γυναίκα με αυτοπεποίθηση και είχε έναν μοναδικό τρόπο να πουλά τις ιδέες της ή τα ρούχα της. Ηταν ο πιο επιβλητικός άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Δίπλα της, η κόρη της φαινόταν αόρατη! Δούλεψα σε όλα τα πόστα και, το πιο σημαντικό απ’ όλα, έμαθα τον τρόπο που φτιάχνεται μια συλλογή, τα στάδια και η συνοχή που πρέπει να έχει».
Η επιστροφή της στα πάτρια συμπίπτει με το ξεκίνημα της Εβδομάδας Μόδας στο Ζάππειο όπου παίρνει μέρος ως new designer, ενώ στο πίσω μέρος του μυαλού της υπάρχει πάντα η Αμερική.
«Κάποια στιγμή ο Σύλλογος Ελλήνων Σχεδιαστών διαλύθηκε γιατί δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Δεν υπήρχε αλληλεγγύη. Πήγαινα στις συνεδριάσεις τους και τρόμαζα. Σκοτώνονταν. Μετά έγινε το Athens Exclusive στο οποίο πήρα μέρος μία φορά και δεν το ξανάκανα γιατί, πρώτον, δεν προλαβαίνω πλέον και, δεύτερον, δεν με βοηθά σε κάτι. Είναι περισσότερο κοσμικό γεγονός και δεν έχει καμία σχέση με το τι συμβαίνει στις Εβδομάδες Μόδας στο εξωτερικό».
Δείτε επίσης: Τέρης Χρυσός: Μετάνιωσα που δεν έκανα οικογένεια, αισθάνομαι μόνος
Η γνώμη της για το στυλ της Ελληνίδας είναι σαφής: «Η Ελληνίδα, επειδή έχει πολλή ανασφάλεια -παρατήρησα μάλιστα ότι οι πιο όμορφες γυναίκες είναι και οι πιο ανασφαλείς- δίνει μεγάλη σημασία στο τι θα πουν οι άλλοι. Ερχονται για το νυφικό τους και παίρνουν μαζί τη φίλη τους, τη μαμά τους, την πεθερά τους και στο τέλος μπερδεύονται και παίρνουν κάτι που δεν θέλουν. Ενας λόγος που έβαλα μια σειρά νυφικών μου online είναι γιατί υπήρχε ζήτηση από Αμερική και Αυστραλία. Ποια Ελληνίδα θα αγόραζε νυφικό online; Καμία».
Περιγράφει σκηνικά όπου έρχονται πεθερές μαζί με τη μοδίστρα τους προκειμένου να δουν το σχέδιο του νυφικού και να το αντιγράψουν ή για να κάνουν οικονομία τής προτείνουν να τους δώσει τα υφάσματα και να ράψει το νυφικό η δική τους μοδίστρα! «Εχω να το λέω. Μία κυρία με τσίμπησε! Δεν ήθελε να πω στην κόρη της ότι της πάνε τα νυφικά με ντεκολτέ. “Θα πω στην κόρη σας την αλήθεια”, της απαντώ και όταν η κοπέλα έβαλε νυφικό που της πήγαινε εξαιρετικά και της το είπα, η μαμά μού έδωσε μια τσιμπιά που πέθανα από τον πόνο». Ποια ήταν η αντίδρασή της; «Σας παρακαλώ, κυρία μου, μη με τσιμπάτε, της είπα η έρμη».
Θεωρεί πως η τάση της να καταπνίγει αυτά που θέλει να πει για να μη στενοχωρήσει τους άλλους την έφερε στο σημείο να νοσήσει από σκλήρυνση κατά πλάκας, όταν ο γιος της ήταν μόλις οκτώ μηνών και το πρώτο της διαζύγιο στον δρόμο!
«Με το που έγινε η διάγνωση πήγα παντού, στη Βοστόνη, στη Βασιλεία, στους καλύτερους γιατρούς. Εκανα ενέσεις στην κοιλιά μέρα παρά μέρα, ενώ άρχισα να ψάχνομαι και ενεργειακά. Μου βγήκαν πολλά πράγματα που είχα συσσωρευμένα μέσα μου. Δεν έλεγα ποτέ “όχι”, ήμουν πάντα το καλό παιδί, δεν διεκδικούσα αυτά που ήθελα. Μέχρι και θέματα με το διαζύγιο των γονιών μου βγήκαν, που εγώ ούτε που το θυμόμουν γιατί χώρισαν όταν ήμουν πολύ μικρή. Εκανα και ύπνωση και βρήκα πράγματα που δεν θυμόμουν ότι με είχαν επηρεάσει. Ολα αυτά μαζί με τη γέννα του Τζο, ζορίστηκα πολύ, γεννούσα για ώρες, κούρασαν τον οργανισμό μου και παρουσιάστηκε το αυτοάνοσο.
Δεν τρόμαξα όταν το έμαθα και το συζητώ άνετα γιατί δεν είναι κάτι που μ’ απασχολεί καθημερινά. Το μόνο που παθαίνω είναι κάποιοι έντονοι πονοκέφαλοι και για τον λόγο αυτό άλλαξα και θεραπεία. Ο γιος μου με βοήθησε στο να αγαπώ πιο πολύ τον εαυτό μου, γιατί είχα πλέον μια ευθύνη. Δεν γνωρίζω τι θα είχα κάνει αν δεν είχα τον Τζο γιατί έχω πολύ αδρεναλίνη και ενέργεια. Ο γιος μου με γείωσε . Ημουν αυτοκαταστροφική. Απορώ πώς δεν έμπλεξα με ναρκωτικά… Εχω πολλές ανασφάλειες, αλλά δεν υπήρξα ποτέ μίζερη. Ακόμη και μαυρίλα να βλέπω, κάπου θα βρω φως και θα ανέβω αμέσως. Παλιά αγχωνόμουν πολύ, πάθαινα κρίσεις πανικού, τώρα τα παίρνω πιο χαλαρά».
Ως παιδί χωρισμένων γονιών προβληματίστηκε με το δικό της διαζύγιο από τον Δημήτρη Αργυρόπουλο όταν ο γιος της ήταν μικρός; «Ο χωρισμός με τον Δημήτρη ήταν ο πιο εύκολος χωρισμός καθώς είχαμε και έχουμε πολύ καλή επικοινωνία και συνεννόηση. Και με τη Μαρία Μπακοδήμου έχουμε πολύ καλή σχέση γιατί είναι ένας άνθρωπος ευχάριστος και ανοιχτόμυαλος. Σκέψου ότι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς βγήκαμε με τα παιδιά μας. Είμαστε όλοι μαζί οικογένεια και στα γενέθλια μαζευόμαστε και βγαίνουμε. Είμαστε όλοι της ίδιας νοοτροπίας, τα παιδιά της Μαρίας είναι πολύ καλά παιδιά και τα λατρεύω. Παίρνω πολλές φορές τον Αρη και του λέω άμα ξενυχτίσεις έλα να κοιμηθείς σε εμάς, όπως και τον Νικήτα. Ο Αρης όταν άρχισα να βγαίνω με τον Δημήτρη ήταν ακόμα μωράκι, του έδινα μπιμπερό διαβάζοντάς του παραμύθι και κοιμόταν ανάμεσά μας. Και χαίρομαι γιατί ο Τζο είναι πολύ αγαπημένος με τα αδέρφια του».
Δείτε επίσης: Το συγκινητικό βίντεο του Χρήστου Μάστορα από το Πάσχα στο χωριό του στην Αλβανία
Εχει αναγάγει το DIY σε τέχνη για να κάνει οικονομία. Κάνει ανταύγειες και κουρεύεται μόνη της, βάφει μόνη τα νύχια της, δεν ψάχνει τις ακριβές κρέμες -«όλες πάνω κάτω τα ίδια κάνουν»- ενώ αν δεν σχεδίαζε ρούχα θα ήθελε να ήταν πλαστικός χειρουργός. «Μπορεί να γεμίσω μια ρυτίδα με ένα filler, αλλά δεν θα την εξαφανίσω, απλά θα την απαλύνω. Είχα κάνει μπότοξ παλιά, αλλά το σταμάτησα λόγω της σκλήρυνσης. Μπορεί όμως και να ξανακάνω. Δεν είμαι αρνητική σε τίποτε απ’ όλα αυτά και μάλιστα σκεφτόμουν ότι θα μου άρεσε πολύ να το κάνω και ως επάγγελμα γιατί έχω σπουδάσει ζωγραφική και ξέρω τι χρειάζεται κάθε πρόσωπο».
Εχει γνωρίσει τον Galliano που ήταν και το πρότυπό της, λατρεύει το στυλ της Σιένα Μίλερ και της Κέιτ Μος, ρούχα της έχουν φορέσει η Αλεσάντρα Αμπρόσιο, η Λίντσεϊ Λόχαν, η Αννα Μπεατρίς Μπαρός και η Ντρι Λούις Χέμινγκγουεϊ. Αν και στο instagram φοράει η ίδια τα ρούχα της, δεν εργάστηκε ποτέ ως μοντέλο, παρότι στο Λονδίνο και στην Αμερική τής είχαν γίνει προτάσεις: «Δεν μπορούσα όλη αυτή τη διαδικασία του κάστιγκ. Εισπράττεις πολλή απόρριψη».
Σχεδιάζει τρεις καλοκαιρινές συλλογές ρούχων τον χρόνο και τις στέλνει στο show room που την εκπροσωπεί στο Μιλάνο. Εκεί δειγμάτισαν και από το net – a-porter. Τους άρεσαν τα ρούχα της και ξεκίνησε η συνεργασία τους
Εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο είναι με έναν άνθρωπο με τον οποίο, όπως λέει, έχουν διαφορετικά θέλω, καθώς κι αυτός προέρχεται από έναν χωρισμό μετά από γάμο πολλών χρόνων. «Δεν είναι ο άνθρωπος που θέλει να δει τον κόσμο, του αρέσει πολύ η ρουτίνα του. Εγώ πάλι θέλω σ’ αυτή τη ζωή που θα ζήσω, δεν ξέρω αν θα έχω άλλη, να πάρω όσο περισσότερα μπορώ από εικόνες και εμπειρίες. Δεν θέλω να ζήσω όλη μου τη ζωή σε μια χώρα. Σκέφτομαι να πάω στη Χαβάη, να είμαι στην παραλία ήρεμα και να φτιάχνω ρουχαλάκια. Αναζητώ την ψυχική ηρεμία και όταν φτάσω τον στόχο μου, να φορέσει κάποια που θα βραβευτεί στα Οσκαρ δικό μου ρούχο, θα τα παρατήσω».
Δείτε επίσης: Τέρης Χρυσός: Μετάνιωσα που δεν έκανα οικογένεια, αισθάνομαι μόνος
Δεν σκοπεύει να παντρευτεί, ούτε να φέρει στον κόσμο άλλο ένα παιδί. «Ισως όμως κάποια στιγμή να υιοθετήσω ένα παιδάκι. Ποτέ δεν ξέρεις… Το όνειρό μου είναι να μου φέρουν ένα παιδάκι στο σπίτι. Γράψ’ το, αν είναι να αφήσετε κάπου ένα παιδάκι αφήστε το σ’ εμένα».
