Για τη Μαρία-Ελένη Λυκουρέζου δεν ήταν εύκολο να διαχειριστεί την ξαφνική απώλεια της μητέρας της Ζωής Λάσκαρη και τον πόνο που αυτή φέρνει.
Όμως, η ανάγκη της για φως αποδείχτηκε ζωογόνος και η ίδια φάνηκε πολύ πιο δυνατή από το σκοτάδι που την τύλιξε.
«Εμένα ο πόνος με κάνει να δημιουργώ. Έτσι όταν πιάνω πάτο, μετά από λίγο σηκώνομαι. Δεν μένω πολύ εκεί και το σκοτάδι που ζω ή έθισα με πόνους που κατά καιρούς βίωσα στη ζωή μου το αντιμετώπισα και ίο έκανα φως».
Θυμάται την πενταετία που δούλευε ως στυλίστρια, βοηθός του Ηλία Μιχαλόλια και μόνιμη στυλίστρια του Κώστα Καπετανίδη σε όλα τα βιντεοκλίπ που γύριζε τότε. Και για τους δύο έχει να πει τα καλύτερα σε ό,τι αφορά τον εξαιρετικό τρόπο που της φέρθηκαν, σε αντίθεση με τον υπόλοιπο κόσμο που συνάντησε στον χώρο.
«Είχα μεγαλώσει με άλλες προσωπικότητες. Στο σπίτι μας μπαινόβγαιναν ο Μινωτής, ο Ανδρέας Βουτσινάς, η Αλίκη, ο Παπαμιχαήλ, η Τζένη, η Μαλβίνα και ξαφνικά έβλεπα ανθρώπους που δεν είχαν κάνει τίποτα σχεδόν στη ζωή τους να έχουν ύφος, να μιλούν με αγένεια και να νομίζουν ότι κάποιοι είναι. Δεν άντεχα να βλέπω να γλείφουν ο ένας τον άλλον και μετά από πίσω να βρίζουν ο ένας τον άλλον.
Δεν ήθελα αυτόν τον τρόπο ζωής για μένα. Εκεί αποτραβήχτηκα. Από το 2003 μέχρι το 2011 έκανα ό,τι βλακεία μπορείς να φανταστείς, ασχολήθηκα με πράγματα που δεν τα ήθελα μόνο και μόνο για να φύγω από εκείνο τον συρφετό. Θυμάμαι, η μαμά μου έλεγε: “Πόσο κρίμα που ζεις σ’ αυτή την εποχή που ο ένας θέλει να φάει τον άλλον”».
Πώς απαντά λοιπόν σε όσους κριτικάρουν;
«Οι άλλοι πάντα λένε και πάντα θα λένε. Από 0 χρονών λένε για μένα, για τη μάνα μου, για τον πατέρα μου. Ομως εγώ μεγάλωσα με άλλο μενταλιτέ. Στην οικογένεια μου κάνουμε αυτό που νιώθουμε, ζούμε αυτό που θέλουμε να ζήσουμε χωρίς να ενοχλούμε τον άλλον, δημιουργούμε καλλιτεχνικά και εκφραζόμαστε μ’ αυτόν τον τρόπο» δηλώνει και συνεχίζει:
«Οι θησαυροί μου, η παιδεία μου είναι αυτά που μου έλεγαν οι γονείς μου: “Να σέβεσαι τον εαυτό σου και να κάνεις το καλύτερο που μπορείς, αλλά να κινείσαι, να εξελίσσεσαι και να μη σκέφτεσαι τίποτα, ούτε το παρελθόν, ούτε το αρνητικό, ούτε τι θα πουν οι άλλοι. Αλλά μόνο το ΤΩΡΑ”», εξηγεί και καταλήγει:
«Μου το έλεγε η μάνα μου συνέχεια: “Ζήσε το τώρα και να μην σε απασχολεί τι λέει ο κόσμος”. Εμπαινε σε έναν χώρο η μάνα μου και δεν κοιτούσε δεξιά κι αριστερά ποιος είναι εκεί, ποιος την κοιτάει. Δεν την ενδιέφερε. Αν άκουγε τι έχουν πει και τι έχουν γράψει τόσα χρόνια θα έπρεπε να είναι στο τρελάδικο όπως κι εγώ, Μετέπειτα και ο μπαμπάς μου τα ίδια», τόνισε η ίδια.
