Το αργό περπάτημα σε ηλικία 45 ετών μπορεί να αποτελεί ένδειξη της ταχύτητας με την οποία γερνάει το μυαλό και το σώμα, αναφέρει διεθνής ομάδα επιστημόνων.
Σε μελέτη που πραγματοποίησαν με περισσότερους από 900 εθελοντές ανακάλυψαν πως σε όσους περπατούσαν αργά:
- Το σώμα είχε ενδείξεις πρόωρης γήρανσης
- Το πρόσωπο φαινόταν πιο γερασμένο
- Ο εγκέφαλος είχε μικρότερο όγκο
Οι ερευνητές χαρακτήρισαν τα ευρήματα αυτά «μεγάλη έκπληξη». Όπως εξηγούν, το περπάτημα χρησιμοποιείται συχνά για την αξιολόγηση της υγείας, κυρίως σε άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών. Και αυτό, διότι αποτελεί καλό δείκτη:
- Της μυϊκής δύναμης
- Της λειτουργίας των πνευμόνων
- Της ισορροπίας
- Της δύναμης της σπονδυλικής στήλης
- Της όρασης
- Της λειτουργίας της καρδιάς
Σημαντικές αποκλίσεις στο περπάτημα
Στη νέα μελέτη, οι επιστήμονες εξέτασαν το περπάτημα σε πολύ νεότερα άτομα. Συνολικά συμμετείχαν 904 άνδρες και γυναίκες, που είχαν γεννηθεί τη δεκαετία του 1970. Οι επιστήμονες τους παρακολούθησαν έως την ηλικία των 45 ετών, αρχίζοντας από τη νηπιακή ηλικία να τους υποβάλλουν σε διάφορα τεστ.
Όταν έφτασαν στα 45 τους χρόνια, κατέγραψαν την ταχύτητα της βάδισής τους. Εκτός από το περπάτημα, κατέγραψαν επίσης τις επιδόσεις τους σε διάφορα τεστ και εξετάσεις φυσικής κατάστασης και εγκεφαλικής λειτουργίας. Οι εθελοντές υποβλήθηκαν επίσης σε απεικονιστικές εξετάσεις εγκεφάλου.
Υπήρχαν σημαντικές αποκλίσεις στο περπάτημα ανάμεσα στους εθελοντές. Η μέση ταχύτητα της βάδισης κυμαινόταν από 1,30 μέτρα το δευτερόλεπτα έως σχεδόν 2 μέτρα το δευτερόλεπτο (χωρίς τρέξιμο).
Γενικά, όσο πιο αργό ήταν το περπάτημα, τόσο εντονότερες ήταν οι ενδείξεις πρόωρης γήρανσης των εθελοντών. Ήταν λ.χ. εμφανείς οι διαφορές στους πνεύμονες, στο ανοσοποιητικό σύστημα ή ακόμα και στα δόντια των εθελοντών.
Το πιο απρόσμενο εύρημα ήταν πως όσο πιο αργό ήταν το περπάτημα, τόσο πιο γερασμένος φαινόταν ο εγκέφαλος των εθελοντών.
Ο ρόλος του τρόπου ζωής
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν επίσης πως μπορούσαν να προβλέψουν την ταχύτητα βάδισης στην ηλικία των 45 ετών, βασισμένοι στις επιδόσεις που είχαν οι εθελοντές στα τεστ ευφυΐας, γλωσσικής ικανότητας και κινητικών δεξιοτήτων τα οποία είχαν κάνει όταν ήσαν παιδιά.
Τα παιδιά που μεγαλώνοντας είχαν αργό περπάτημα (1,2 μέτρα ανά δευτερόλεπτο, κατά μέσον όρο) είχαν χαμηλότερο δείκτη νοημοσύνης (IQ). Η διαφορά ήταν 12 μονάδες σε σύγκριση με τα παιδιά που περπατούσαν γρήγορα ως μεσήλικες (μέση ταχύτητα 1,75 μέτρα το δευτερόλεπτο).
Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι «η αργή βάδιση είναι ένα πρόβλημα που αρχίζει να εμφανίζεται δεκαετίες πριν την τρίτη ηλικία», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια Dr Terrie E. Moffitt, καθηγήτρια Ψυχολογίας & Νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο Duke και στο King’s College του Λονδίνου.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι διαφορές στην υγεία και στο IQ που παρατήρησαν:
- Σχετίζονται με τις επιλογές του τρόπου ζωής που κάνουμε όταν μεγαλώσουμε
- Αντανακλούν τις συνθήκες διαβίωσης κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής
Λένε επίσης ότι η μέτρηση της ταχύτητας με την οποία περπατάει κανείς σε νεαρή και μέση ηλικία, μπορεί να παράσχει πολύτιμες πληροφορίες για την υγεία του σώματος και του εγκεφάλου του. Με βάση αυτές τις πληροφορίες θα μπορεί να λαμβάνει μέτρα για να βελτιώσει την κατάστασή του.
Η νέα μελέτη δημοσιεύθηκε στην ιατρική επιθεώρηση JAMA Network Open.
