Ο Κώστας Βουτσάς πάντα έδινε χώρο στους νέους ανθρώπους γι’ αυτό και όλοι τον αγαπούν.
Ο ηθοποιός σε συνέντευξή του εξηγεί πως για εκείνον δεν υπήρχε ποτέ το «εγώ» αλλά το «εμείς». Παράλληλα εξήγησε γιατί αρνήθηκε την πρόταση που του έκαναν για να γίνει ενεργό μέλος στην πολιτική, δηλώνοντας υποψηφιότητα ως βουλευτής.
Πρωταγωνιστείς στην παράσταση «Χτυποκάρδια στο θρανίο»
«Όλοι πρωταγωνιστούμε, όχι μόνο εγώ. Παίζω στο θέατρο «Ήβη», στην παράσταση αυτή, και είμαι κι εγώ όπως είναι όλοι οι ηθοποιοί, η Γερονικολού, ο Γαλανός, ο Τζιόβας, η Παλικαράκη… Είμαστε όλοι μαζί».
Έδινες χώρο στους νέους ανθρώπους πάντα. Αυτό συμβαίνει επειδή σου έδωσαν κι εσένα στο ξεκίνημα σου;
«Πάντα έδινα χώρο στους νέους ανθρώπους, έτσι ήμουν κι αυτό βγαίνει μόνο σε καλό. Δεν έχω το «εγώ». Όταν έκανα 40 χρόνια θιασάρχης, μάζευα το θίασο κι έλεγα: «Κοιτάξτε, παιδιά, σ’ αυτόν το θίασο δεν υπάρχει το “εγώ”, υπάρχει το “εμείς”, όποιος πει “εγώ” να φύγει τώρα». Έτσι ήμασταν όλοι αγαπημένοι. Δεν υπάρχει ηθοποιός που να μη με αγαπάει, γιατί τους αγαπάω κι εγώ. Όλοι είμαστε το ίδιο»
Δεν είχες ποτέ πολιτική στο να κάνεις πράγματα για την καριέρα σου;
«Ο πατέρας μου ήταν αριστερός, κομουνιστής, κυνηγημένος και ψηφίζω ΚΚΕ χωρίς να είμαι ενεργό μέλος, γιατί για να συμβεί αυτό, πρέπει να τρέχω κι έχω δουλειές, οπότε δεν μπορώ. Ψηφίζω ΚΚΕ για να τους κάνει αφόρητη τη νίκη αυτών που κυβερνάνε… Με φώναξαν να πάω για βουλευτής και τώρα αλλά και παλαιότερα…».
– Γιατί δεν το έκανες;
«Να πάω εκεί να πάρω ένα μισθό, να πάρω και μια μίζα και να μη μιλάω; Τώρα είμαι εδώ για να τους βρίζω, να τους κατηγορώ και να τους λέω ό,τι θέλω. Κλεμμένα χρήματα είναι όλα, είναι υπάλληλοι της Μέρκελ, του Τραμπ και του Μακρόν. Με την πολιτική δεν έχω καμία σχέση. Δεν θέλω να είμαι ενεργό μέλος της πολιτικής».
-Δεν συμβιβάστηκες ποτέ για να λες τη γνώμη σου ελεύθερα;
«Ακριβώς όπως το λες, ποτέ δεν συμβιβάστηκα, ποτέ δεν υπέκυψα και δεν εξαρτιόμουν από κανέναν».
-Δεν είχε κόστος αυτό;
«Τι κόστος; Αφού είχα το θέατρο μπροστά μου, είχα την παράσταση κι έβγαινα στη σκηνή. Κόστος είναι να είσαι καλός στο θέατρο, να σ’ αγαπάει το κοινό και να είσαι αγαπημένος ως ηθοποιός. Ξεκίνησα δύο χρόνια από τα μπουλούκια, ταλαιπωρήθηκα πολύ, αλλά έμαθα θέατρο και τι θα πει ηθοποιός, θεατρίνος μέσα σε μια ομάδα», λέει στο ΛΟΙΠΟΝ.
