Νέα έρευνα ρίχνει φως σε ένα σκοτεινό σημείο του ανεπτυγμένου κόσμου: την παχυσαρκία.
ο λίπος των παχύσαρκων πολιτών από τις αναπτυγμένες χώρες αντιστοιχεί, λίγο έως πολύ, στο βάρος που λείπει από τα παιδιά που πεθαίνουν από αβιταμίνωση και ασιτία στην Αφρική. Η προηγούμενη φράση ακούγεται υπερβολικά σκληρή, για πολλά χρόνια όμως πιστεύαμε ότι είναι πέρα για πέρα αληθινή. Άλλωστε είναι γνωστό: ο πλανήτης είναι γεμάτος με αδικίες και συνθήκες που παραβαίνουν κάθε λογική. Μήπως, όμως, έχουμε παρεξηγήσει το θέμα των παραπανίσιων κιλών;
Η αλήθεια είναι ότι συχνά οι άνθρωποι που βάζουν πολλά κιλά στις αναπτυγμένες χώρες δεν είναι προνομιούχοι. Οδηγούνται εκεί από μία πολύ κακή διατροφή που στηρίζεται στο φτηνό junk food, τα έτοιμα γεύματα γεμάτα συντηρητικά και τα snacks που καταναλώνονται μανιωδώς καθώς δεν υπάρχει η απαραίτητη γνώση και ενημέρωση γύρω από τις βλαβερές συνέπειες αυτών των συνηθειών. Σε κάθε περίπτωση πάντως το φαγητό είναι άλλος ένας καλός τρόπος για να καταλάβουμε τις ανισότητες που μαστίζουν τον κόσμο μας.
Ας μιλήσουμε όμως με νούμερα, όπως παρουσιάζονται σε νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature: από το 1985 έως σήμερα, ο πληθυσμός της Γης έχει αυξηθεί τουλάχιστον τρία κιλά κατά μέσο όρο. Δυστυχώς, όμως, τo βάρος δεν τα πήραν εκείνοι που τα χρειάζονται αλλά κατά κύριο λόγο οι αστικοί πληθυσμοί του ανεπτυγμένου κόσμου. Η παχυσαρκία αυξάνεται ενώ παράλληλα ο διαμοιρασμός της τροφής μόνο δίκαιος δεν είναι.
“Ο καθένας θα πρέπει να μπορεί να καπνίζει, να πίνει και να τρώει όσο κόκκινο κρέας θέλει” δήλωσε πρόσφατα η Sylvi Listhaug, Υπουργός Υγείας της Νορβηγίας.
Πώς όμως και γιατί οι δυτικές κοινωνίες συνεχίζουν να παχαίνουν ανεξέλεγκτα ενώ τα τελευταία χρόνια το fitness είναι το απόλυτο trend; Καταρχάς η έρευνα ξεκινά χρονολογικά από τη δεκαετία του ’80 όταν και ξεκίνησε όλη αυτή η τρέλα με το junk food ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μπορεί τα γυμναστήρια να είναι γεμάτα, αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει και πολύς κόσμος που αδιαφορεί για την εμφάνισή του -ή, ακόμη χειρότερα, βρίσκει στο φαγητό ένα ψυχολογικό δεκανίκι και μία μορφή αποσυμπίεσης.
“Ο καθένας θα πρέπει να μπορεί να καπνίζει, να πίνει και να τρώει όσο κόκκινο κρέας θέλει”δήλωσε πρόσφατα η Sylvi Listhaug, Υπουργός Υγείας της Νορβηγίας, σε μία μη αναμενόμενη δήλωση. Φυσικά αυτή δεν ήταν μία πρόσκληση για ανθυγιεινή ζωή αλλά μία δήλωση υπενθύμισης ενός πολύ βασικού δικαιώματος: της ελευθερίας. Ο καθένας έχει δικαίωμα να συμπεριφερθεί στο σώμα του όπως νομίζει εκείνος καλύτερα. Το ζητούμενο όμως είναι να γνωρίζει τους κινδύνους που κρύβουν αυτές οι συνήθειες.
Τελικά, όλα είναι θέμα ενημέρωσης. Εκείνο που λείπει ακόμη και από τις δυτικές κοινωνίες είναι η σωστή πληροφόρηση των πολιτών, ήδη από τα σχολικά χρόνια για τις βλαβερές συνέπειες της παχυσαρκίας. Σίγουρα ο καθένας έχει το δικαίωμα να τρώει και να πίνει όσο θέλει, ενώ αντίστοιχα σε θέματα ομορφιάς, το να θεωρείται μόνο το στεγνό, μυώδες σώμα σέξι είναι από υπερβολικό έως ρατσιστικό.
Αν, όμως, κινείται στα όρια της παχυσαρκίας, δεν χρειάζεται να ανησυχεί για την εμφάνισή του. Ο κίνδυνος ελλοχεύει για την υγεία του και είναι ευθύνη των κρατών να ενημερώνουν τους πολίτες τους σωστά για το τι μπορεί να τους προκαλέσει μία διατροφή που στηρίζεται στο junk food.
Από: Esquire IT
