Συνέντευξη παραχώρησε ο Γιάννης Μπέζος στο Bovary και μίλησε για τα πρώτα του χρόνια στο θέατρο, τους πρώτους του ρόλους, τη σύζυγό του, Ναταλία Τσαλίκη και τη σημερινή τηλεόραση.
«Δεν με ενοχλεί να είμαι μόνος μου, επιλέγω με ποιους θα συνομιλήσω. Κάνω παρέα και με νεότερους, εντός κι εκτός δουλειάς. Δεν θέλω να σπαταλάω τον χρόνο μου σε βλακείες. Εγώ κάθε φορά αυτό που θέλω –ακραίο, παράξενο, θα το κάνω. Αλλά θα το πληρώσω εγώ. Δεν ζητάω από κανέναν άλλον να μου το κάνει».
«Λένε κάποιοι δεν είμαι στο Φεστιβάλ. Και γιατί να είσαι; Μα δεν είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε συνέχεια. Τι είναι το Ηρώδειο, το σπίτι μας; Πρέπει να παίξω στην Επίδαυρο για να δικαιωθώ; Δεν είναι υποχρεωτικό. Έχω παίξει, αν τύχει, θα παίξω. Αλλά δεν είναι αυτό που μας δικαιώνει. Είναι λίγο σοβαροφανές όλο αυτό.
Αισθάνομαι πολύ ικανοποιημένος μέσα μου και ακόμα περισσότερο γιατί μπορώ να λέω αυτό που πιστεύω».
Για τους Απαράδεκτους είχε αναφέρει:
“Οι “Απαράδεκτοι” ήταν και σε μια ειδική στιγμή, ταυτίστηκαν και με το ξεκίνημα της ιδιωτικής τηλεόρασης. Συν το κείμενο βέβαια, ο λόγος, και το μόνιμο ζητούμενο, η ανανέωση. Ήταν ένας καινούργιος λόγος με καινούργια πρόσωπα. Είχα καταλάβει ότι θα γινόταν επιτυχία. Αυτή την δουλειά την κλείσαμε πριν διαβάσουμε κείμενα. Τότε δεν ξέραμε ούτε περί τηλεθέασης ούτε τίποτα.
Δεν με απασχόλησε καθόλου ότι θα έκανα τον ρόλο του γκέι. Υπήρχε μια πιο παιχνιδιάρικη διάθεση σε όλο αυτό. Νομίζω ότι αυτό είναι που πιστωθήκαμε. Δεν κάναμε την πλάκα μας, αλλά το αντιμετωπίζαμε με μια παιδικότητα. Κι αυτό λείπει σήμερα από το θέατρο, η έννοια του παιχνιδιού. Ο Ράινχαρντ λέει κάπου ότι όταν ένα παιδί παίζει και παριστάνει ότι αυτό που έχει στα χέρια του είναι καράβι, αυτό είναι το θέατρο. Εμείς το έχουμε κάνει πιο επιστημονικό».
