Ο Κωνσταντίνος Λάγκος ζει στο Κέντρο της Αθήνας. Όπως οι περισσότεροι ηθοποιοί, του αρέσει να παρατηρούν το πώς ο κόσμος κινείται και αντιδρά. Ο Κωνσταντίνος επικεντρώνεται στους οδηγούς. «Ζούμε σε μια εποχή απίστευτης πληροφορίας και άγχους. Με προβληματίζει το γεγονός ότι ο κόσμος έχει πολλά νεύρα, είναι στα κάγκελα. Είναι λογικό γιατί χτυπιέται συνέχεια, η χώρα μας είναι ψιλοκατεστραμμένη από πολλές πλευρές. Δανειζόμασταν χρήματα από το μέλλον και, κάποια στιγμή, το μέλλον ήρθε. Είχα μια ελπίδα στις τελευταίες εκλογές, ότι κάτι θα γίνει και θα αλλάξει η κατάσταση. Τελικά δεν έγινε τίποτα. Απορώ πάντως με τις αντοχές των Ελλήνων. Είμαστε επί εννέα χρόνια στην πίεση κι αντέχουμε. Γενικώς αισθάνομαι μια ματαιότητα στην πολιτική σκηνή. Το κέντρο των αποφάσεων δεν είναι ο λαός, παρά μόνο σε τοπικό επίπεδο, όπως οι δήμοι. Οι πολιτικοί που βλέπω στην τηλεόραση δεν έχουν πολιτικό λόγο, είναι ντελάληδες. Δεν έχω δει μια ωραία, πολιτισμένη συζήτηση που θα με βοηθήσει να βγάλω κάποια σοβαρά συμπεράσματα».
Στα social media δεν είναι ιδιαίτερα ενεργός και προτιμά να συναντά τους φίλους του για καφέ και συζήτηση. «Έχω Facebook, αλλά μπαίνω πολύ σπάνια. Δεν ανεβάζω φωτογραφίες, ούτε γράφω σκέψεις μου δημόσια. Ξέρω ότι υπάρχουν διάφορα προφίλ που υποτίθεται πως είμαι εγώ, αλλά είναι ψεύτικα. Το ίδιο συμβαίνει και στο Instagram, μου το έχουν πει φίλοι μου. Εγώ δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με όλα αυτά. Με προβληματίζει λίγο. Έχουμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και χαζεύουμε τις φωτογραφίες των άλλων λες και είναι… σοκολατάκια σε μια βιτρίνα. Σε κάθε φωτογραφία είναι ένας άνθρωπος κι εμείς απλά κάνουμε scroll down! Μου φαίνεται απίστευτη η ευκολία που το αντιμετωπίζουμε. Όλα αυτά είναι στο πλαίσιο της εύκολης και υπερβολικής πληροφορίας. Πλέον στην Αμερική είναι στοίχημα για κάθε σκηνοθέτη να καταφέρει να σηκώσει τα μάτια των εφήβων από την οθόνη του κινητού τους στη μεγάλη οθόνη. Μπαίνουν όλοι και κοιτάνε τα κινητά τους. Αυτό πιστεύω πως δημιουργεί σε όλους μας απίστευτες νευρώσεις».
Τα χρήματα αποτελούν δέλεαρ για εκείνον προκειμένου να πει το «ναι» σε μια δουλειά; «Συζητάω σε κάθε νέα πρόταση συνεργασίας τα χρήματα, δεν έχω κασέ και δεν είχα ούτε τις καλές εποχές των καθημερινών σίριαλ. Δεν είμαι πολύ καλός στο να διαχειρίζομαι τον εαυτό μου, ούτε στο να ζητάω παραπάνω χρήματα. Ζω μόνος και συντηρώ τον εαυτό μου από τα 19 μου. Δουλεύω από το 1999, που ήμουν στο δεύτερο έτος της σχολής. Μου έκανε καλό, η δουλειά με «έψησε». Ίσως δεν έκανα πράγματα που θα ήθελα να έχω κάνει, αλλά έπρεπε να δουλέψω».
Αυτή την περίοδο πρωταγωνιστεί στην σειρά του Δημήτρη Αρβανίτη, υποδυόμενος έναν άντρα που κάνει όλες τις δουλειές στο σπίτι, όντας αρκετά υποταγμένος στη γυναίκα του. «Ο Δημήτρης Αρβανίτης κάνει δουλειές που “μιλούν” άμεσα στον άνθρωπο και δεν είναι στην πεπατημένη. Ό,τι έχει συναίσθημα πάντα αρέσει στον κόσμο. Ταυτίζονται με τους ήρωες και προσπαθούν να καταλάβουν τι τους συμβαίνει συναισθηματικά. Πολλά πράγματα μπορεί να παίζουν ρόλο για να πάει καλά μια δουλειά. Στην οθόνη έχει μεγάλη σημασία το σενάριο, η σκηνοθεσία και το μοντάζ. Αυτά βάζουν το ρυθμό και τη ροή, άσχετα από το πόσο καλά έχουν δουλέψει οι ηθοποιοί ή οι υπόλοιποι τεχνικοί. Όταν είσαι σε δουλειές που εκτίθεσαι, θεωρείς πως φέρεις μερίδιο ευθύνης για την επιτυχία ή την αποτυχία, είτε αυτό ισχύει είτε όχι. Προσπαθώ να αφοσιώνομαι στην ουσία της ίδιας της δουλειάς. Να ξέρω πως έχω δώσει το καλύτερο που μπορούσα, για να είμαι εντάξει με τον εαυτό μου».
Μπορεί φέτος να κάνει μόνο τηλεόραση, αλλά η μεγάλη του αγάπη είναι το σινεμά. Μάλιστα, στα σχέδιά του είναι να παίξει ένα ρόλο σε μια νέα ταινία μεγάλου μήκους. «Βλέπω συνέχεια ταινίες, είναι η τρελή μου αγάπη ο κινηματογράφος. Αυτό και η αστροφυσική! Μου άρεσε από μικρός η επιστημονική φαντασία, ήθελα να μαθαίνω συνέχεια νέα πράγματα. Διάβαζα πολύ από παιδί, αλλά αυτά που ήθελα εγώ. Ήμουν καλός μαθητής, πήγαινα σε Mουσικό Σχολείο στην Παλλήνη και το θυμάμαι με πολλή αγάπη. Έπαιζα σαξόφωνο και ταμπούρα. Λίγο με πονάει, γιατί θα ήθελα ακόμα να το εξασκώ. Λόγω χρόνου, το άφησα» εξηγεί.
