Το μετατραυματικο στρες και η κατάθλιψη είναι συνηθισμένο φαινόμενο σε πρώην καρκινοπαθείς
Παλιότερα η λέξη «καρκίνος» ήταν συνώνυμη με εκείνη του θανάτου. Σήμερα, λόγω της εξέλιξης της ιατρικής και της ταχύτερης διάγνωσης, είναι ευκολότερο να βγει κανείς νικητής από τη μάχη με την ασθένεια. Ένας τέτοιος νικητής φανταζόμαστε πως είναι χαρούμενος και ευγνώμων που έχει μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή – ευτυχισμένος μακριά από αυτό το σκοτεινό τούνελ. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν ισχύει για όλους.
Η Pam Parker, έπειτα από την εύρεση όγκων στο στήθος αναγκάστηκε να υποβληθεί σε εξάμηνες ακτινοβολίες, τις οποίες ακολούθησαν πέντε χρόνια ορμονικής θεραπείας – και έγινε καλά. Ευχαριστημένη με την τροπή που πήραν τα πράγματα συνέχισε τη ζωή της, όμως σταδιακά είδε τη συμπεριφορά της να αλλάζει. Κοιμόταν πολύ. Έκλαιγε πολύ. Χαμογελούσε όλο και λιγότερο. Ο σύζυγός της ανησύχησε και εκείνη του ζήτησε μία εβδομάδα για να ανακάμψει.
Την ημέρα που τελείωνε η προθεσμία της, βρέθηκε να δακρύζει πάνω από ένα αυγό το οποίο είχε παραβράσει. Τότε ήταν που συνειδητοποίησε τη σοβαρότητα της κατάστασης και αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από έναν ειδικό. Του διηγήθηκε την ιστορία της και είδε το πρόσωπό του να αλλάζει, παίρνοντας μία παρα;ξενη έκφραση. Περιμένοντας να ακούσει ένα μονόλογο για το πόσο αχάριστη είναι που δεν εκτιμά όσα της έχουν συμβεί, βρέθηκε προ εκπλήξεως όταν εκείνος της είπε «Καλά, δε γνωρίζετε πόσο συνηθισμένο είναι αυτό σε πρώην καρκινοπαθείς;». Δεν ήταν θυμωμένος μαζί της, αλλά με την έλλειψη ενημέρωσης που είχε, διηγείται σήμερα στην Washington Post.
Σύμφωνα με μία έρευνα στη Γερμανία, το 40% των «νικητών» ηλικίας 25-55 εμφανίζουν μέτριας έως υψηλής μορφής αγχώδους διαταραχής ή κατάθλιψης, ενώ αρκετοί, όπως η Parker υποφέρουν από μετατραυματικό στρες. Η ίδια, είχε καταθλιπτικές τάσεις και με τη βοήθεια του γιατρού της κατάφερε να τις αφήσει πίσω της.
Η στιγμή της διάγνωσής της, ήταν η στιγμή που της άλλαξε τη ζωή. Πριν, αισθανόταν ανασφάλεια για την καριέρα της, ενώ πλέον είναι ατρόμητη. Λιγότερο από ένα χρόνο μετά την τελευταία συνεδρία με τον ψυχολόγο της, εξέδωσε το πρώτο της διήγημα, ενώ αγοράζει συνέχεια σκουλαρίκια – και δεν την ενδιαφέρει που κοστίζουν πολύ, είναι μία νέα Pam που πλέον δεν ανησυχεί για σπατάλες. Μία Pam που χαμογελάει.
Έχει πολλές κακές μέρες – είναι φορές που, όπως όλοι μας, δυσκολεύεται να σηκωθεί από το κρεβάτι, αλλά έχει επίγνωση του πόσο ευλογημένη και τυχερή είναι. «Οι καρκινοπαθείς πρέπει να γνωρίζουν ότι υπάρχει θεραπεία. Και όσοι γίνονται καλά πρέπει να γνωρίζουν ότι υπάρχει επίσης θεραπεία – αλλά για την κατάθλιψη», δηλώνει.
Με τα λόγια της στην Washington Post, η Pamela Parker είναι η ζωντανή απόδειξη πως όλοι μας μπορούμε να γίνουμε ευτυχισμένοι. Όσο ευτυχισμένοι πιστεύουν οι γύρω μας ότι είμαστε!
