Ο καρκίνος του ενδομητρίου είναι ένας γυναικολογικός καρκίνος που αναπτύσσεται στο στρώμα κυττάρων που επενδύει εσωτερικά τη μήτρα, δηλαδή το ενδομήτριο.
Ανήκει σε μια ευρύτερη κατηγορία καρκίνων που προσβάλλουν τη μήτρα, στην οποία περιλαμβάνεται επίσης το σάρκωμα της μήτρας, το οποίο αναπτύσσεται στους μυς ή σε άλλους ιστούς της μήτρας.
Ο καρκίνος του ενδομητρίου συχνά ανιχνεύεται αρκετά νωρίς, καθώς προκαλεί συμπτώματα που κινητοποιούν τη γυναίκα να επισκεφτεί τον γιατρό της και να εξεταστεί. Σε συνδυασμό με την επαρκή γνώση για τους παράγοντες κινδύνου που συμβάλλουν στον συγκεκριμένο καρκίνο, μπορεί να επιτευχθεί υψηλό ποσοστό ίασης.
Δείτε παρακάτω ποιοι είναι οι κυριότεροι παράγοντες κινδύνου για τον καρκίνο του ενδομητρίου.
1. Περιττό βάρος
Ο καρκίνος του ενδομητρίου εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Η μέση ηλικία διάγνωσης είναι τα 60 έτη, ωστόσο τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια αύξηση των περιστατικών σε γυναίκες νεότερης ηλικίας. Η τάση αυτή αποδίδεται εν μέρει στους αυξανόμενους δείκτες παχυσαρκίας σε παγκόσμια κλίμακα. Ο λόγος είναι ότι τα λιποκύτταρα παράγουν οιστρογόνα, τα οποία αυξάνουν τις πιθανότητες για καρκίνο του ενδομητρίου όταν συσσωρεύονται στο σώμα.
2. Διαβήτης
Ο διαβήτης είναι άμεσα συνδεδεμένος με το υπερβολικό βάρος, ωστόσο μπορεί και μεμονωμένα ως παράγοντας να συμβάλει στον καρκίνο του ενδομητρίου. Σύμφωνα με την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία, υπολογίζεται ότι οι γυναίκες που έχουν διαγνωστεί με διαβήτη διατρέχουν έως και τετραπλάσιο κίνδυνο να εκδηλώσουν καρκίνο του ενδομητρίου συγκριτικά με όσες δεν πάσχουν από την πάθηση. Στον κίνδυνο αυτόν θεωρείται ότι εμπλέκεται η ινσουλίνη, η ορμόνη που ελέγχει τα επίπεδα του σακχάρου του αίματος, η οποία μπορεί να προωθήσει τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων. Ο έλεγχος του διαβήτη βοηθά ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος εκδήλωσης του καρκίνου.
3. Κληρονομικότητα
Το κληρονομικό σύνδρομο Lynch έχει συνδεθεί με μεγαλύτερο κίνδυνο για διάφορους καρκίνους, όπως του παχέος εντέρου και του ενδομητρίου. Οι γυναίκες που έχουν οικογενειακό ιστορικό για αυτές τις μορφές καρκίνου, ιδίως σε νεαρά μέλη της οικογένειάς τους, συνιστάται να ελέγχονται για το σύνδρομο.
4. Αιμορραγία μετά την εμμηνόπαυση
Ακόμη και η μικρή αιμορραγία μετά το τέλος της αναπαραγωγικής ζωής πρέπει να ελέγχεται από τον γιατρό. Μπορεί να οφείλεται σε κάποια ακίνδυνη αιτία, όπως μια φλεγμονή στη μήτρα, ωστόσο επιβάλλεται να αποκλειστεί το ενδεχόμενο καρκίνου του ενδομητρίου. Στις νεαρές γυναίκες καλό είναι να ελέγχεται η μεγάλη ή ακανόνιστη αιμορραγία.
5. Φούσκωμα και πόνος στην πύελο
Στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας που δεν έχουν μπει ακόμη στην εμμηνόπαυση θα πρέπει να ελέγχονται συμπτώματα όπως το φούσκωμα, ο πόνος στην περιοχή της πυέλου (λεκάνη), το γρήγορο αίσθημα κορεσμού ή αλλαγές στη γαστρεντερική ή ουρολογική λειτουργία. Η επίσκεψη στον γιατρό είναι απαραίτητη κυρίως όταν τα συμπτώματα επιμένουν για δύο εβδομάδες ή και περισσότερο.
