Όταν ο άντρας μου κι εγώ αποφασίσαμε να κάνουμε παιδιά, είπαμε, ότι δεν θα τα δείρουμε ποτέ. Ήμασταν και οι δύο της άποψης, ότι αυτού του είδους η τιμωρία μόνο περισσότερα προβλήματα θα φέρει.
Η απόφασή μας συνάντησε πολλές αντιρρήσεις από γονείς και συγγενείς και των δύο οικογενειών, αλλά εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτοι στα πιστεύω μας. Είμαστε παντρεμένοι 13 χρόνια και έχουμε 3 παιδιά, 10, 7 και 5 ετών.
Πριν από 6 μήνες, χρειάστηκε να μετακομίσουμε λόγω της δουλειάς του άντρα μου, αλλά πιο πολύ ανακουφισμένη ένιωσα, παρά στεναχωρημένη, μιας και θα ξέφευγα από τις οικογένειες και των 2 δυο μας, που άλλη όρεξη δεν είχαν, παρά να μας επιπλήττουν συνέχεια για τον τρόπο, που μεγαλώνουμε τα παιδιά, κυρίως η μητέρα του.
Τον προηγούμενο μήνα αποφάσισε να φύγει από το σπίτι της και να νοικιάσει λίγο πιο κάτω απ’ το δικό μας. Η απόφασή της δεν με χαροποίησε, αλλά ο άντρας μου είπε, ότι είναι καλύτερα έτσι, αφού θα έχουμε βοήθεια, όποτε το χρειαζόμασταν.
Την προηγούμενη εβδομάδα, έπρεπε να μείνω στη δουλειά μέχρι αργά, μέχρι να έρθει ένας πελάτης μας να υπογράψει τα συμβόλαιά του. Ευτυχώς, ήρθε νωρίτερα απ’ ότι τον περίμενα και έτσι πήγα σπίτι να κάνω έκπληξη στα παιδιά.
Μόλις κατέβηκα απ’ το αμάξι, άκουσα ένα απ’ τα παιδιά μου να κλαίει και υπέθεσα, ότι δεν θα ήθελε να πάει για ύπνο. Προχώρησα σιγά σιγά σαν τον κλέφτη στην πίσω πλευρά του σπιτιού και κρυφοκοίταξα απ’ την πίσω πόρτα. Είδα την πεθερά μου να δέρνει το μικρό μου γιο! Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, μπούκαρα στο σπίτι και την πέταξα έξω με συνοπτικές διαδικασίες.
Τώρα, ο άντρας μου λέει, ότι το παράκανα και ότι ήμουν υπερβολική. Λέει, ότι όταν η μάνα του προσέχει τα παιδιά, πρέπει κι εκείνα να είναι υπάκουα και να ακολουθούν τους κανόνες της. Εγώ, πάλι, πιστεύω, ότι έπρεπε να σεβαστεί την απόφασή τη δική μου και του άντρα μου και να μην χτυπήσει ποτέ το παιδί.
Νιώθω, ότι είμαι η μόνη, που νομίζει, ότι έκανε το σωστό. Δεν έκανα καλά;
Μαρία
Από singleparent.gr
