Στην παρακάτω ιστορία μία μητέρα 2 παιδιών μιλάει για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ως μονογονέας και αποκαλύπτει το τρόπο με τον οποίο τα κατάφερε χωρίς την βοήθεια από τον άντρα της ή το κράτος.
Είμαι μία μόνη μαμά που μεγαλώνει τους δύο γιους της με ένα μόνο μισθό. Ούτε διατροφή παίρνω από τον πρώην άντρα μου ούτε κάποιο επίδομα από το κράτος. Δεν ζητώ τη λύπηση, τη συμπόνια ή τον οίκτο κανενός. Ζούμε μία φυσιολογικότατη και υπέροχη ζωή και είμαι πολύ περήφανη για όσα έχουμε καταφέρει με τα παιδιά μου. Μπορεί η μονογονεϊκή ζωή να είναι σκληρή, εμείς όμως είμαστε δυνατοί.
Όσο ήμασταν παντρεμένοι με τον πρώην μου, μέναμε σε ένα σπίτι πάνω από μία ώρα μακριά από συγγενείς, φίλους και τη δουλειά μου. Ήμασταν μόνοι μας, ο ένας για τον άλλον. Ωστόσο ήμουν ικανοποιημένη από τη ζωή μου παρά τη μεγάλη απόσταση που μας χώριζε από τον «πολιτισμό».
Όταν πια ήταν φανερό ότι ο γάμος μας είχε φτάσει στο τέλος του, ήταν οι συνάδελφοί μου που με βοήθησαν να τα βγάλω πέρα. Οι γιοι μου ήταν εξαρτημένοι αποκλειστικά από μένα για να τους προστατεύσω από το χάος του διαζυγίου.
Όλο αυτό το διάστημα έπρεπε να πάρω σημαντικές αποφάσεις και να δείξω στα παιδιά μου πως ό,τι συμβαίνει στη ζωή, πρέπει να το αντιμετωπίζουμε με αισιοδοξία και ότι θα έρθουν για εμάς καλύτερες μέρες, παρά την έξωση που μας έκανε ο πρώην άντρας μου και μας πέταξε έξω από το σπίτι για να με εκδικηθεί που του ζήτησα διαζύγιο.
Όταν τελικά πήραμε το διαζύγιο στα χέρια μας, μετακομίσαμε με τα παιδιά πιο κοντά στους γονείς και τη δουλειά μου. Μέσα σε λίγες μέρες είχαμε βρει ένα πανέμορφο σπίτι και ο μεγάλος μου γιος άλλαξε σχολείο. Ο μικρός μου γιος πήγαινε σε παιδικό σταθμό που ήταν μισή ώρα μακριά από το νέο μας σπίτι.
Για να είναι τα παιδιά έγκαιρα στο σχολείο τους και εγώ συνεπής στη δουλειά μου, έπρεπε να σηκωνόμαστε από τις 6 το πρωί. Το κάναμε για 9 ολόκληρους μήνες κάθε χρόνο, μέχρι δηλαδή να τελειώσουν τα σχολεία και να χαρούμε το καλοκαίρι. Φαγητό τους έδινα τις περισσότερες φορές από το σπίτι γιατί οικονομικά ήμασταν αρκετά «στριμωγμένοι».
Ούτε όταν ζούσαμε με το μπαμπά τους είχαμε πολλά χρήματα, υπήρχαν όμως τουλάχιστον δύο μισθοί στο σπίτι. Τώρα πια, μόνη μου, έπρεπε να μάθω να μετράω και να υπολογίζω τα πάντα: έσοδα, έξοδα, έκτακτα και μη, δραστηριότητες, γιατροί, φάρμακα, διακοπές.
Τον πρώτο καιρό ήμουν θυμωμένη, αλλά με τη βοήθεια της ψυχολόγου μου συνειδητοποίησα ότι δεν είχα πια το περιθώριο, αλλά ούτε και την όρεξη να ασχολούμαι με τον πρώην μου. Επέλεξε να μας φερθεί απάνθρωπα, αλλά αυτό δεν με πτόησε. Είχα δυο παιδιά να μεγαλώσω, δεν ήταν καιρός για μικρότητες.
Όταν πλέον έμεινα μόνη στο προσκήνιο, με έναν πρόχειρο προϋπολογισμό κατάλαβα ότι μπορούσα να εξοικονομήσω ένα μέρος του μισθού μου για τα διάφορα έξοδα, τα δικά μου και των παιδιών. Το είχα πάρει απόφαση ότι θα τα καταφέρουμε και το κάναμε.
Βρήκα πολλές δωρεάν δραστηριότητες για μόνες μαμάδες με τα παιδιά τους το καλοκαίρι και βρήκαμε και ένα πολύ οικονομικό, αλλά πανέμορφο μέρος για να περάσουμε τις διακοπές μας. Σημασία έχει ότι ήμασταν οι τρεις μας και ότι τα είχαμε καταφέρει. Και όλα αυτά χωρίς την οικονομική βοήθεια του πρώην. Δεν καταδέχτηκε να δώσει ούτε ευρώ για τα παιδιά του.
Είμαι βέβαια αυστηρή με τα οικονομικά μου και προσπαθώ να μην ξεφεύγω από τον οικονομικό προγραμματισμό που κάνω αρχές κάθε μήνα. Αποφεύγουμε να παραγγέλνουμε και όταν χρειαστεί να ταξιδέψουμε, είτε πάμε κάποια εκδρομή ετοιμάζω φαγητό από το σπίτι. Τα τελευταία δύο χρόνια μου έμαθαν πως όταν είσαι συνεπής και έχεις τα μάτια σου καρφωμένα στο στόχο σου, θα τα καταφέρεις. Μη φανταστείτε ότι βγάζω κανένα τρελό μισθό, μας φτάνει όμως και μας παραφτάνει ώστε να έχουμε τα πάντα και να μην μας λείπει τίποτα. Όλα είναι θέμα καλού προγραμματισμού.
Στην αρχή ήμουν φοβισμένη και δεν ήξερα αν θα τα καταφέρω. Ρωτούσα συνεχώς τον εαυτό μου «Το κάνω καλά;» και απάντηση δεν έπαιρνα. Ο χρόνος ήταν η απάντηση που περίμενα και οι καλοί μου φίλοι και οι συνάδελφοί μου που ήταν πάντα δίπλα μου να με ενθαρρύνουν. Με τον καιρό έμαθα να εμπιστεύομαι το ένστικτό μου και να παίρνω συνειδητές αποφάσεις αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τη ζωή μου και τις ζωές των παιδιών μου με ακεραιότητα.
Δεν ήταν όλη η πορεία μας μέχρι εδώ ρόδινη. Είχα πολλά φαντάσματα από το παρελθόν μου και κακούς και αρνητικούς ανθρώπους να αντιμετωπίσω. Ωστόσο έμαθα να μην αποθαρρύνομαι όταν κάποιοι χρησιμοποίησαν το παρελθόν μου εναντίον μου και ας μην είχα φταίξει πουθενά. Κράτησα το κεφάλι μου ψηλά και ήξερα ότι κάθε απόφαση που πήρα, θα με οδηγούσε σε μία καλύτερη ζωή.
Ήξερα την αλήθεια και παρά την απουσία του πρώην μου ηθικά και οικονομικά κατάφερα να τα βγάλω πέρα, έχοντας τα παρακάτω:
- Αγάπη και υποστήριξη από τους γύρω μου
- Ευγνωμοσύνη για την κάθε στιγμή που ζω
- Ξεκάθαρες κουβέντες με όλους
- Όρια
- Σωστή διαχείριση των οικονομικών μου
- Έβαζα στόχους και ήμουν προσηλωμένη σε αυτούς
- Αντιμετώπισα τα προβλήματα ως μία ευκαιρία να μάθω νέα πράγματα
- Έκανα φίλους με ακεραιότητα και στόχους
- Συγχώρεση
- Πίστη
Τα λάθη μου ήταν τα εξής:
- Σε κάποιες περιπτώσεις έδρασα συναισθηματικά και βγήκα εκτός εαυτού
- Αναζήτησα την υποστήριξη που μου έλειπε στα παιδιά μου
- Έλλειψη πίστης
- Πίστεψα σε απειλές
- Δεν είχα δικηγόρο
- Δεν είχαμε διαχωρίσει με τον πρώην άντρα μου σωστά από την αρχή τα οικονομικά μας
- Δεν είπα από την αρχή την αλήθεια στα παιδιά μου και δεν ήμουν σταθερή στα λεγόμενά μου και τις απόψεις μου
Ακόμα παλεύω να ξεπεράσω τις αδυναμίες μου. Ακόμα ψάχνω τρόπους να διαχειρίζομαι καλύτερα τα οικονομικά μου. Ακόμα παλεύω να ισορροπήσω χωρίς να είμαι σπάταλη, αλλά ούτε και τσιγκούνα. Θέλω τα παιδιά μου να έχουν μία καλή και άνετη ζωή γι’ αυτό δουλεύω σκληρά. Καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια να είμαι καλή μητέρα και αρχηγός του σπιτιού. Προσεύχομαι και μάλιστα πολύ. Η μονογονεϊκότητα δεν είναι εύκολη, δεν τα παρατάμε όμως ποτέ.
Από το singleparent.gr
