«Η κόρη μου, είναι 35 χρονών και γνώρισε πριν 3 χρόνια ένα πολύ καλό παιδί. Το είχαμε γνωρίσει κι εμείς από τους πρώτους μήνες, αλλά δεν είχε τύχει να γνωρίσουμε τους γονείς του. Άλλωστε ήταν πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο. Πριν μισό χρόνο λοιπόν, αποφάσισε να παντρευτεί κι εμείς συμφωνήσαμε αμέσως με αυτή την ιδέα. Κανονίζει λοιπόν να μας κάνει το τραπέζι στο σπίτι τους, για να δώσουμε λόγο. Όταν μπήκε μέσα ο πατέρας του γαμπρού, μόνο που δεν έπαθα έμφραγμα. Θα σας εξηγήσω ακριβώς την ιστορία αμέσως τώρα. Εγώ έχω καταγωγή από την Θεσσαλονίκη αλλά μένω στην Χαλκίδα, επειδή ο άντρας μου είναι από εκεί.
Παντρευτήκαμε πολύ μικροί σε ηλικία. Το πατρικό μου λοιπόν ήταν στην Θεσσαλονίκη και όταν η κòρη μου αποφάσισε να σπουδάσει, δήλωσε επίτηδες την Θεσσαλονίκη, για να μείνει στο πατρικό μου που ήταν άδειο και να γλιτώσουμε τα ενοίκια. Εκεί γνώρισε και τον σύζυγό της. Τα πρώτα χρόνια βέβαια ήταν φίλοι. Η κòρη μου ζούσε στην Θεσσαλονίκη μέχρι και τα 32 της. Όταν ξεκίνησαν να έχουν σχέσεις μεταξύ τους, πήραν την απόφαση να γυρίσουν στην Χαλκίδα, γιατί ο γαμπρός μου είχε κουραστεί με την βαβούρα της πόλης και η κòρη μου είχε κουραστεί να κάνει ταξίδια κάθε τρεις και λίγο για να μας βλέπει».
«Ο πατέρας του γαμπρού λοιπόν αποδείχθηκε πως ήταν η πρώτη μου αγάπη. Μάλιστα εκείνα τα χρόνια θα παντρευόμουν εκείνον. Όμως μου φέρθηκε πολύ άσχημα δύο μήνες πριν τον γάμο. Με απάτησε με κάποια άλλη. Με αυτή που με απάτησε αποδείχθηκε πως έκαναν και τον γιo του που τώρα πρόκειται να παντρευτεί την κòρη μου. Η γυναίκα του όμως έφυγε νωρίς από την ζωή από καρκίνο. Συγκεκριμένα όταν ο γιòς τους ήταν 10 χρονών. Μου τα είχε πει η κòρη μου, προτού ανακαλύψω αυτήν την τραγική σύμπτωση. Όταν τον είδα λοιπόν έκανα πως δεν τον γνώριζα με όλη την δύναμη που είχα. Πάλι καλά, του έκοψε κι εκείνου και συστηθήκαμε ξανά από την αρχή.
Ένιωσα όμως την χημεία να ξανά γεννάται ανάμεσά μας από το πρώτο λεπτό. Το βλέμμα του, οι κινήσεις του, κάποια υπονοούμενα που μόνο εγώ κι εκείνος θα καταλαβαίναμε. Βρήκε τον αριθμό του σπιτιού μου με μια χαζή δικαιολογία μέσω του παιδιού του και κάθε πρωί που λείπει ο άντρας μου με παίρνει τηλέφωνα. Στην αρχή ήθελε απλά να μου πει ότι χάρηκε που ξανά βρεθήκαμε μετά από τόσα χρόνια και να μου ζητήσει συγγνώμη για την τότε συμπεριφορά του. Όσο περνούσαν οι μέρες όμως και μιλούσαμε περισσότερο εμένα όλο και περισσότερο μου ξυπνούσαν συναισθήματα. Θυμήθηκα τα νιάτα μου. Την ανεμελιά και το πάθος που είχα εκείνα τα χρόνια. Και νομίζω ότι πλέον τον έχω ερwτευτεί και πάλι από την αρχή».
«Δεν είμαι σε θέση να ελέγξω τις σκέψεις μου. Είναι η πρώτη σκέψη που κάνω πριν κοιμηθώ και η πρώτη όταν ξυπνήσω το πρωί. Νιώθω πραγματικά σαν παιδούλα που στεναχωριέται όταν δεν χτυπάει το τηλέφωνο όλη την μέρα, γιατί ο καλός της δεν την σκέφτηκε. Φυσικά και σκέφτομαι το παιδί μου. Δεν θέλω να παντρευτεί αυτό το παιδί μετά από όλα αυτά που γίνονται. Το ξέρω ότι είναι εγωιστικό όμως εκείνη έχει όλη την ζωή μπροστά της. Θέλω να βρω έναν τρόπο να διαλύσω τον γάμο, όχι επειδή θα είχα πρόβλημα να χώριζα και να ξανά έφτιαχνα την ζωή μου με τον “συμπέθερο” . Όλοι οι άλλοι θα είχαν όμως.
Έχω σκεφτεί, ότι για έναν χρόνο περίπου θα είναι το μυστικό μας. Μετά από έναν χρόνο χωρισμένη, σίγουρα θα το πάρει στραβά η κòρη μου, αλλά όχι τόσο πολύ. Έχω χάσει το μυαλό μου το ξέρω, αλλά για τώρα θέλω απλά να το ζήσω. Και δεν πρόκειται να το ζήσω ποτέ αν τα πράγματα γίνουν τόσο περίπλοκα. Φυσικά το έχω συζητήσει και μαζί του. Του είχα πει ότι δεν οδηγεί πουθενά το μεταξύ μας έστω και τηλεφωνικά έτσι όπως έχουν τα πράγματα. Κι εκείνος μου είπε ότι κάποια τηλεφωνήματα την μέρα δεν είναι κακό να γίνονται. Εγώ όμως δεν θέλω να μείνω μόνο στα τηλεφωνήματα. Τον θέλω απεγνωσμένα.
Με νοιάζει η γνώμη των ανθρώπων που θα προσπαθήσουν έστω και λίγο να μπουν στην θέση μου. Τι να κάνω; Πως μπορώ να πείσω την κòρη μου να μην παντρευτεί αυτόν τον άνθρωπο; Μήπως να της πω όλη την αλήθεια και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει;».
