Η μαμά-blogger Nancy Palutis, μεγαλώνει 3 παιδιά, το μεγαλύτερο των οποίων είναι 9 ετών. Καθώς τώρα πρωτογνωρίζει τι θα πει προ-εφηβεία, η μαμά αυτή θέλησε να μοιραστεί μαζί μας την εμπειρία της με την 9χρονη πλέον κόρη της και… είμαστε σίγουροι, ότι πολλοί θα καταλάβετε απόλυτα τι θέλει να πει:
«Νόμιζα ότι ήταν δύσκολα τα 2. Μετά τα 3. Μετά τα 4, στα οποία η γλώσσα έφτασε στο απέναντι σπίτι. Πιστεύουμε, ότι τα πολύ μικρά παιδιά είναι δύσκολα, επειδή φωνάζουν και κλαίνε με το παραμικρό και χτυπιούνται στα πατώματα, και γλείφουν ό,τι βρουν μπροστά τους και γενικώς τις περισσότερες ώρες της ημέρας συμπεριφέρονται σαν μεθυσμένα. Τρώνε ό,τι τρως, τα κάνουν πάνω τους και όταν τελικά καταφέρουν να φτάσουν στην τουαλέτα, τα κάνουν έξω από αυτήν. Όταν έχεις παιδιά σε αυτή την ηλικία, κοιτάζεις τους γονείς με μεγαλύτερα παιδιά και τους ζηλεύεις.
Πράγματι, η ζωή γίνεται λίγο πιο εύκολη όταν το παιδί σου μεγαλώνει και γίνεται πιο ανεξάρτητο. Πιο εύκολη με την έννοια, ότι αλλάζουν οι ανησυχίες σου. Αντί για πάνες και γάλατα, έχεις να διαχειριστείς τα σιδεράκια και τα… νεύρα που το κάνουν συνεχώς να σου αντιμιλά. Όλα είναι σχετικά. Ξαφνικά, ξυπνάς ένα πρωί και το μικρό σου, δεν είναι πια μικρό. Τα κοτσιδάκια της έχουν δώσει τη θέση τους σε ένα μαλλί μέχρι τη μέση και η ροζ τουτού στα σκισμένα τζιν. Πώς έγινε αυτό; αναρωτιέσαι. Και πίστεψέ με, θα έρθει η στιγμή που θα πέσεις στα γόνατα και θα προσεύχεσαι να γυρνούσες στα 3 χρόνια της, που τα έκανε πάνω της.Γιατί δεν είχες ποτέ φανταστεί, ότι έτσι θα είναι τα 9…
Κάποιοι από εσάς τώρα θα κουνάτε υποτιμητικά το κεφάλι και θα με λέτε τρελή –«πόσο δύσκολο να είναι ένα 9χρονο παιδί, όταν το δικό μου 3χρονο ακόμα δεν λέει να βγάλει την πάνα και ξυπνά κάθε βράδυ 3 φορές κλαίγοντας;». Λοιπόν, χαίρομαι που ρωτάτε! Πάρτε μια γεύση…
Στα 9 υπάρχει μια μόνιμη αγανάκτηση. Στα 9 κοπανάει πόρτες, έχει επειδή είναι μικρό και του αρέσει να κάνει φασαρία, αλλά επειδή νιώθει ότι έτσι θα εκφράσει όλη της την δυσαρέσκεια προς τον μικρό της αδερφό που μόλις τη ρώτησε κάτι ή επειδή είχε το θράσος να ακουμπήσει κάτι δικό της ή απλά επειδή τολμά να υπάρχει. Στα 9 περπατά με βαριά βήματα και φονικό βλέμμα, όχι επειδή προσποιείται ότι είναι ελέφαντας όπως στα 3, αλλά επειδή η μικρή αδερφή της δεν θέλει να δει το ίδιο παιδικό με εκείνη. Και απλά της κλείνει την τηλεόραση. «Πωπω… πολύ κακομαθημένη ακούγεται…» θα σκεφτείτε κάποιοι. Δεν είναι. Είναι απλά 9.
Στα 9 είναι ύπουλη. Έχει κρυμμένο έναν φακό στο δωμάτιό της και τον ανάβει μέσα στη νύχτα και ένας Θεός ξέρει μέχρι τι ώρα μένει ξύπνια. Στα 9 θέλει να βλέπει εκπομπές ακατάλληλες για την ηλικία της. Και όταν της λες όχι, απλά τις βλέπει στο YouTube. Και όταν τη μαλώνεις γι’αυτό και της παίρνεις το tablet, απλά αδιαφορεί. Δε νοιάζεται, γιατί ξέρει ότι θέλεις να νοιαστεί. Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, έρχονται στιγμές που αναρωτιέσαι αν είναι ψυχοπαθής.
Στα 9 είναι αχάριστη. Δεν έχουν περάσει λίγα λεπτά από τη στιγμή που επιστρέφετε στο σπίτι, από μία βόλτα με τους φίλους της και σε παρακαλάει να πάει στους γείτονες. Και όταν της λες, με τον πιο ευγενικό τρόπο, ότι αυτό δεν γίνεται απόψε, σου μουγκρίζει κάτι του στιλ «η ζωή είναι άδικη» και κοπανάει ξανά την πόρτα. Και όσα παιχνίδια ή φίλους κι αν έχει, ποτέ δεν της είναι αρκετά…
Στα 9 θα σε φτάσει στα όριά σου. Θα κάνετε ορισμένες εκ βαθέων συζητήσεις. Θα την πειθαρχήσεις. Θα την «τιμωρήσεις» με τον σωστό τρόπο όταν χρειαστεί και θα της δώσεις περισσότερη αγάπη και υποστήριξη από όσο είναι ανθρωπίνως δυνατόν. Θα πιστέψεις, ότι έχεις κάνει τρομερή πρόοδο μαζί της, και ότι επιτέλους την καταλαβαίνεις και σε καταλαβαίνει. Δεν είναι έτσι. Παραμένει 9.
Μη με παρεξηγήσετε. Στα 9 είναι ένα φανταστικό παιδί. Σε βοηθάει και είναι ικανή, είναι πάντα ενθουσιώδης στο να μάθει και να δοκιμάσει κάτι νέο. Στα 9 είναι τρομερά αστεία, ενώ μπορεί πλέον να καταλάβει τον σαρκασμό, το χιούμορ και ένα καλό αστείο. Στα 9 έχει καλοσύνη, είναι επιτέλους ευγενική στους φίλους της και στους γονείς τους, οι οποίοι δεν μπορούν να πιστέψουν ότι δεν είναι ο ίδιος άγγελος και στο σπίτι.
Προσοχή, όμως. Στην πραγματικότητα, στα 9 μπορεί να σε «πεθάνει». Και ξέρεις τι είναι αυτό που σε «πεθαίνει» περισσότερο; Όταν σκέφτεσαι, ότι αν είναι έτσι στα 9, τι με περιμένει στα 13;»
