Τι πραγματικά συμβαίνει στη δεκαετία των 30;
Μέσω της αγάπης θα μπορέσουμε να ανιχνεύσουμε την αιώνια αλήθεια. Από το γλυκό αυτό συναίσθημα των ανθρώπινων συναισθημάτων οφείλεται η ύπαρξη ενός άλλου ιερού δεσμού, με τον οποίο οι άνθρωποι επικοινωνούν μεταξύ τους. Ο Ιερός αυτός δεσμός είναι η φιλία.
Η αγάπη και η φιλία πολλές φορές ταυτίζονται, διότι η φιλία είναι αδύνατο να υπάρξει χωρίς αγάπη, αλλά την ανιδιοτελή αγάπη. Ο φίλος είναι το αγαπημένο πρόσωπο το οποίο επιθυμούμε να το βλέπουμε ευτυχισμένο. Χαιρόμαστε όταν είναι ευτυχισμένο και λυπούμαστε όταν δυστυχεί. Εκεί μάλιστα μετριέται και το μεγαλείο της αγνής φιλίας, της αγνής ψυχής, όταν χαιρόμαστε με την επιτυχία του φίλου μας. Γιατί ευκολότερα ο άνθρωπος κλαίει παρά χαίρεται. Το να λυπάσαι είναι ανθρώπινο, το να αγαπάς είναι ιερό. Η φιλία είναι ελεύθερος, σταθερός δεσμός μεταξύ δυο ή περισσοτέρων ανθρώπων στηριζόμενη στην αμοιβαία αναγνώριση της αγάπης, της ελευθερίας, της ειλικρίνειας και διαφέρει από τη φιλία η οποία προέρχεται από συνήθεια, από αποτέλεσμα υλικού κέρδους, από συμφέρον ή εκμετάλλευση. Η ειλικρίνεια είναι η βάση της πραγματικής φιλίας.
Όμως όσο μεγαλώνουμε αλλάζουν πολλά πράγματα. Αλλάζουμε εμείς, αλλάζουν τα γεγονότα στη ζωή μας, οι άνθρωποι και φυσικά οι σχέσεις. Και καθώς φτάνουμε στην ηλικία των 30 κάνουμε έναν απολογισμό για να δούμε τι έχουμε μάθει μέχρι σήμερα. Ποιοι φίλοι έχουν μείνει στη ζωή μας. Και τότε είναι που συνειδητοποιούμε ότι ξεκινήσαμε με πολλούς και καταλήξαμε να μετριόνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Γιατί όμως συνέβη αυτό;
Στα 30…
Δεν έχουμε πλέον αρκετό χρόνο για τους φίλους μας. Ο ελεύθερος χρόνος για βόλτα, διασκέδαση και επικοινωνία είναι πλέον σπάνιος. Οι υποχρεώσεις της καθημερινότητας ρουφούν όλη μας τη ενέργεια, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να κρατήσουμε δυνατούς δεσμούς φιλίας, όπως κάναμε παλαιότερα. Χρειάζεται όμως προσοχή, γιατί η φιλία είναι πολύτιμη και πρέπει να υπάρχει στη ζωή όλων των ανθρώπων, ακόμα και των πολυάσχολων.
Η αντίληψη της φιλίας αλλάζει. Όταν ήμασταν πιο νέοι πιστεύαμε ότι οι φίλοι θα μείνουν για πάντα στη ζωή μας. Τώρα όμως γνωρίζουμε πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Εννοείται πως μπορούμε να έχουμε φίλους από τα εφηβικά μας χρόνια, όμως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έρθουν καινούρια άτομα στη ζωή μας. Έχουμε την ανάγκη να διευρύνουμε τον κύκλο των γνωριμιών μας και πολλές φορές νιώθουμε ότι ταιριάζουμε περισσότερο με τους καινούριους μας φίλους από ό,τι με τους παιδικούς.
Μεγαλώνοντας κάνουμε το ξεκαθάρισμα και αντιλαμβανόμαστε ποιοι αξίζουν και ποιοι όχι.Καθώς περνάνε τα χρόνια έχουμε να αντιμετωπίσουμε τη ζήλια των φίλων μας, που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν πιστεύαμε ότι υπήρχε. Τα προβλήματα θολώνουν το μυαλό και πολλοί άνθρωποι ζηλεύουν το φίλο τους που έχει δουλειά, που έχει βρει τον τέλειο σύντροφο, που αγόρασε καινούριο αυτοκίνητο. Έτσι λοιπόν αρχίζει το ξεκαθάρισμα.
Τα κριτήρια μας αλλάζουν. Πλέον γνωρίζουμε πολύ καλά ποιοι είμαστε και ενώ μέχρι την εφηβεία επηρεαζόμασταν από διάφορους παράγοντες όσο αφορά τους φίλους μας, τώρα νιώθουμε ότι μπορούμε να τα βγάλουμε εις πέρας και μόνοι μας. Αν για παράδειγμα δεν μας ικανοποιεί η δουλειά ή έχουμε προβλήματα στη σχέση μας, δεν περιμένουμε να δούμε τι θα έκαναν οι φίλοι μας σε παρόμοιες καταστάσεις. Αποφασίζουμε μόνοι μας και αντιδρούμε διαφορετικά από ό,τι παλαιότερα.
