Αναφέρεται συχνά ως «το ωραίο φύλο». Είναι ένα πλάσμα με 1000 όψεις και 1000 ιδιότητες.
Είναι πλάσμα ερωτεύσιμο, ελκυστικό, σαγηνευτικό και συνάμα τρυφερό. Αυτό κυνηγάμε και διεκδικούμε μια ζωή.
Αυτό λατρεύουμε να παιδεύουμε. Όσο κι αν το αρνούμαστε κάποιες φορές, δεν μπορούμε να ζήσουμε χώρια του. Μας ανεβάζει και μας συμπληρώνει. Συμβαίνει εκ φύσεως εξάλλου. Έτσι φτιάχτηκε για να είναι. «Κι ο Θεός έπλασε τη γυναίκα».
Παράλληλα, αυτή η ύπαρξη εκτός από ωραία, χαρακτηρίζεται κι ασθενής. «Το ασθενές φύλο» το οποίο απολαμβάνουμε να ελέγχουμε, να προστατεύουμε, να αγαπάμε και να τα δίνουμε όλα γι’ αυτό.
Ταυτόχρονα επιθυμούμε να έχουμε το πάνω χέρι. Δεν είναι απαραίτητα αρνητικό. Ίσως κάποιες φορές το «πάνω χέρι» να ερμηνεύεται ως στήριγμα και καθορισμός ρόλων που υπήρχαν ανέκαθεν.
Ξαφνικά, κάτι έρχεται και ταράζει τα νερά. Ενώ φαινομενικά όλα μοιάζουν άψογα, συγκεκριμένα και καθορισμένα για μας τους κυνηγούς, τους «αήττητους» και περήφανους αρσενικούς, σκάει μύτη μια απρόβλεπτη ύπαρξη.
Ονομάζεται «δυναμική γυναίκα». Για να σε δω τώρα, αγορίνα μου, τι θα κάνεις;
Δεν υπάρχει ορισμός γι’ αυτό. Δεν υπάρχει κανένας να μας εξηγήσει με ευκρίνεια τι πάει να πει για μια γυναίκα να είναι δυναμική. Θα μπορούσαμε όμως να το προσεγγίσουμε. Ας κάνουμε ένα πορτρέτο γι‘ αυτήν. Τη λένε Μαρία, Νίκη ή όπως εσύ θέλεις. Είναι απαστράπτουσα. Κάνει την παρουσία της στο χώρο αισθητή και διακριτική ταυτόχρονα.
Εκπέμπει κάτι μοναδικό, ίσως να είναι ο δυναμισμός της. Δεν έχει καμία σημασία η εμφάνισή της. Αγαπά τις ατέλειές της, περιποιείται τον εαυτό της, είναι περήφανη μ’ αυτό που είναι. Έχει καταφέρει πράγματα στη ζωή της ή παλεύει καθημερινώς να τα αποκτήσει, δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει ότι είναι πιστή σ’ ένα στόχο και κανένας δεν μπορεί, δεν έχει τη δυνατότητα να την αποκλίνει απ’ αυτόν. Δεν έχει την ανάγκη κανενός μαλάκα να την παραμυθιάσει, να την κάνει να νιώσει ξεχωριστή. Είναι ξεχωριστή. Έχει άποψη, λόγο, στιλ. Έχει την τόλμη να αγωνίζεται και το θάρρος του να έχει γνώμη και να μη σωπαίνει.
Τα αγοράκια τα χάνουν μπροστά σε μία τέτοια ύπαρξη. Γεννάται ο φόβος κι οι αμφιβολίες. Τα κόμπλεξ κι οι ανασφάλειες κάνουν παρέλαση κι εσύ, κατακαημένε μου, κάνεις μεταβολή κι αποχωρείς. Βγαίνει εκείνο το αίσθημα του «κωλώνω» και δηλώνεις αβίαστα πως δε θα σου καθόταν ποτέ τέτοια γυναίκα. Μα δεν προσπάθησες, ρε φίλε, δεν προσπάθησες καθόλου.
Έτσι κάνουν ρε; Τα βλέπουμε λίγο σκούρα και πάμε στα σιγουράκια; Για να συνέλθουμε λιγάκι.
Την αποκαλούμε δυναμική γυναίκα. Είναι όντως δυναμική, δεν παύει ποτέ να είναι γυναίκα. Ακριβώς εδώ κρύβεται η μαγεία. Ως θηλυκό, θέλει κάποιον δίπλα της για να την κουμαντάρει.
Κι όταν λέμε να την κουμαντάρει δεν εννοούμε να την πιέσει, ούτε να την παγιδεύσει, ούτε να την υποτάξει.
Ψάχνει έναν άντρα ο οποίος να είναι αντάξιός της κι όχι χέστης. Αναζητά κάποιον που να τη συμπληρώνει λοιπόν, που να τη θαυμάζει, που να έχει τα κότσια να σταθεί περήφανα δίπλα της.
Τότε αυτή η γυναίκα θα μπορέσει να συνδυάσει το δυναμικό της χαρακτήρα με την ανάγκη συντροφικότητάς της και φροντίδας του ανθρώπου που είναι δίπλα της.
Γιατί, ας μη συγχέουμε τις δυναμικές γυναίκες με τις ψευτοδυναμικές, τις «τάχα» φεμινίστριες. Είναι αυτές που έχουν μπερδέψει τις μεγάλες ιδέες τους με τα κόμπλεξ τους κι έχουν δημιουργήσει ένα κουβάρι. Πιο πολύ με μπουρδέλο μοιάζει παρά με επανάσταση.
Αυτές δεν έχουν καμιά σχέση. Η φύση του ανθρώπου δε χάνεται με κανένα δυναμισμό. Προφανώς κι η γυναίκα αξίζει το ίδιο κι έχει τα ίδια δικαιώματα με τον άντρα. Το θέμα αυτό όμως είναι καθαρά ανθρωπιστικό. Η φύση του ανθρώπου παραμένει.
Εσύ αδελφέ όμως δεν κάνεις τίποτα. Μόνο φοβάσαι και τρέμεις. Ξύπνα. Πάρε ευθύνες, παίξε, διεκδίκησε.
Αν δεν το κάνεις εσύ θα το κάνει κάποιος άλλος. Αν δεν το κάνει ούτε ο άλλος τότε θα αφήσεις μια γυναίκα να είναι με κάποιον που δεν της αξίζει επειδή εσύ φοβήθηκες.
Μη χάνεις χρόνο. Τις δυναμικές γυναίκες δεν τις φοβόμαστε, τις ερωτευόμαστε. Και μας ερωτεύονται κι αυτές.
Γράφει ο Παύλος Πήττας
