Μια νέα μελέτη Αμερικανών ψυχολόγων διαπιστώνει, ότι οι λιγότερο ελκυστικές γυναίκες είναι πιθανότερο να απατήσουν έναν άνδρα από ό,τι οι όμορφες.
Οι ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Φλόριντα, με επικεφαλής τον Τζιμ ΜακΝάλτι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό κοινωνικής ψυχολογίας Journal of Personality and Social Psychology, παρακολούθησαν στενά 233 νιόπαντρα ζευγάρια για διάστημα έως 3,5 ετών, καταγράφοντας οτιδήποτε συνέβαινε στη σχέση τους. Παράλληλα, οι ψυχολόγοι έκαναν πειράματα με τους εθελοντές, δείχνοντάς τους φωτογραφίες όμορφων ανδρών και γυναικών και αξιολογώντας τις αντιδράσεις τους.
Η μελέτη βρήκε ότι μεγαλύτερη ροπή στην απιστία έχουν:
– Οι νεότεροι.
– Οι λιγότερο ικανοποιημένοι από το γάμο τους.
– Οι αρκετά ικανοποιημένοι από τη σ∈ξουαλική τους ζωή.
– Οι λιγότερο ευπαρουσίαστες γυναίκες.
Αντίθετα, αυτό δεν ισχύει για τους “άσχημους” άνδρες, που είναι πιο πιστοί. Όμως οι άνδρες είναι πιθανότερο να απιστήσουν, αν έχουν “άσχημη” σύντροφο.
Τι ρόλο παίζει το “παρελθόν”;
Οι άνδρες που είχαν περισσότερες σύντομες σχέσεις πριν το γάμο τους, είναι πιθανότερο να είναι άπιστοι μετά το γάμο. Το αντίθετο ισχύει για τις γυναίκες, οι οποίες είναι πιο πιθανό να απιστήσουν, αν πριν το γάμο τους είχαν ελάχιστες σχέσεις, ενώ αν είχαν πολλές «περιπέτειες» πριν παντρευτούν, είναι σχεδόν απίθανο απιστήσουν μετά.
Τη μεγαλύτερη πιθανότητα απιστίας φαίνεται να έχει μια όχι ιδιαίτερα εμφανίσιμη γυναίκα με μηδαμινές σ∈ξουαλικές εμπειρίες πριν το γάμο.
Μία βασική διαπίστωση είναι ότι όσο πιο γρήγορα ένας άνθρωπος -άνδρας ή γυναίκα- αποστρέφει το βλέμμα και την προσοχή του από τον γοητευτικό «πειρασμό» του αντίθετου φύλου, τόσο μικρότερη είναι η πιθανότητα να απιστήσει. ‘Άνδρες ή γυναίκες που κοιτάζουν αλλού μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου, είναι περίπου 50% λιγότερο πιθανό να κάνουν απιστία, σε σχέση με όσους και όσες κρατάνε περισσότερο το βλέμμα τους πάνω στο όμορφο πρόσωπό του άλλου.
Παράλληλα, ορισμένοι άνθρωποι είναι αρκετά καλοί στο να υποτιμούν νοητικά την ομορφιά, ακόμη κι ενός άκρως ελκυστικού προσώπου, πράγμα που τους βοηθά να μείνουν πιστοί.
Οι άνθρωποι που δύσκολα κάνουν απιστίες, είναι αυτοί που τείνουν να «βαθμολογούν» στο μυαλό τους πιο αρνητικά τις εναλλακτικές «λύσεις».
Ο συνδυασμός αυτών των δύο παραγόντων -να αποστρέφει κανείς την προσοχή του και να υποβαθμίζει νοητικά τον πειρασμό- είναι το «κλειδί» για να μειωθεί ο κίνδυνος απιστίας.
