Όλοι έχουμε πέσει πάνω σε ζευγάρια που μας έχουν κάνει να απορήσουμε με τη συμβίωσή τους λόγω του γεγονότος πως ένας εκ των δύο παρουσιάζεται ως… κολλιτσίδα στον άλλο.
Οι περιπτώσεις είναι πολλές και δυστυχώς, οι άνθρωποι που ζουν «κολλημένοι» πάνω στο ταίρι τους, μη έχοντας χρόνο για τον περίγυρο και τον εαυτό τους είναι πολλοί. Οι ίδιοι καταλήγουν πραγματικά να ζουν μέσα από τον σύντροφό τους, ο οποίος πολλές φορές ασφυκτιά από αυτή την εμμονική τους στάση.
Τι συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις σύμφωνα με τους ψυχολόγους; Τι είναι αυτό που οδηγεί έναν άνθρωπο να «κολλά» επάνω στον σύντροφό του σε σημείο ενοχλητικό και ποιο είναι σε αυτήν την περίπτωση το πλαίσιο του «φυσιολογικού»;
Όπως τονίζει η καθηγήτρια του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης, Paula Pietromonaco, οι συμπεριφορές αυτές πηγάζουν από το άγχος της απόρριψης ή της εγκατάλειψης, με τα βιώματα της παιδικής, της προ-εφηβικής και της εφηβικής ηλικίας να μη είναι άσχετα. Με άλλα λόγια, η προσκόλληση στο άλλο μας μισό μπορεί να υποδεικνύει σημαντικά συναισθηματικά κενά τα οποία μας συντροφεύουν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας.
Πρόκειται, μάλιστα, για συμπεριφορά που συνήθως ακολουθεί έναν άνθρωπο σε κάθε του σχέση, ανεξαρτήτως αν ο σύντροφός τους είναι ιδιαιτέρως δοτικός ή όχι.
«Είναι σημαντικό σε ανθρώπους με φόβους απόρριψης να εξηγούμε, να διασφαλίζουμε, να περιχαρακώνουμε και να προχωράμε, κρατώντας τους ίδιους σε πλαίσιο που αισθάνονται ασφάλεια μέσα στη σχέση, αλλά και εμάς ήρεμους και ανεξάρτητους στο βαθμό που το επιτρέπει η δέσμευσή μας», εξηγεί η Pietromonaco.
Συνεχίζει, μάλιστα, λέγοντας:
«Συνήθως, στο τέλος, το μέλος της σχέσης που ζει με τον φόβο της απόρριψης αντιλαμβάνεται ότι η ευαισθησία του καταλήγει να λειτουργεί ως παραβίαση και συναισθηματικός εκβιασμός και αποδέχεται, αν αισθανθεί ασφαλές, το πλαίσιο, τα δεδομένα και τους όρους μιας πραγματικά υγιούς σχέσης».
Να που τελικά, η συμπεριφορά αυτή έχει πολλά να «μαρτυρήσει» για την προσωπικότητα ενός ανθρώπου…
