Μεγαλώνουμε, κάνουμε γνωριμίες, δενόμαστε, εμπιστευόμαστε, πληγώνουμε ο ένας τον άλλον, παθιαζόμαστε, νιώθουμε ενθουσιασμό, ξενερώνουμε, αγαπάμε.
Η ζωή είναι κύκλος.
Στο κέντρο κάθε κύκλου στέκεσαι εσύ, φλερτάροντας τακτικά με τον έρωτα και το τίποτα.
Έρωτας ή τίποτα.
Τίποτα. Ένα κενό, ένα κουβάρι νεκρών συναισθημάτων, τόσο οικείο και βολικό μα, ταυτόχρονα, κρύο. Ισούται με το απόλυτο μηδέν και δεν εξισώνεται ποτέ με τον έρωτα.
Έρωτας, λες. Είναι λαχτάρα, προσμονή, είναι το άπειρο. Σε τραβάει από το σκοτάδι και σε βγάζει στο φως. Σε κάνει να γελάς, να χαίρεται η ψυχή σου. Σου γεμίζει όλα τα “τίποτα” με όνειρα.
Δεν ορίζεται ο έρωτας και αν προσπαθήσεις να τον αναλύσεις, θα κουραστείς, ίσως και να τον απομυθοποιήσεις. Τον έρωτα τον ζεις. Και απ’ όλα τα έκδοχά του, το πιο δυνατό και ουσιαστικό είναι αυτό που σε κάνει να γελάς, ακόμη και τις στιγμές που είσαι μόνη. Στις χειρότερες μέρες σου θα χαράξει με αναπόφευκτο τρόπο ένα χαμόγελο στο πρόσωπό σου.
Έρωτας είναι εκείνος που σε κάνει να ξεκαρδίζεσαι στα γέλια, που καταλαβαίνει το ιδιότροπο χιούμορ σου και πυροδοτεί με αστεία την ιδιόμορφη συμπεριφορά σου. Δε χρειάζεται ποτέ να εξηγήσεις γιατί είσαι περίεργη, αφού φαίνεται να ταιριάζει ακατανόητα πολύ αυτή η περιέργειά σας.
Έρωτας είναι όταν ο άλλος εθίζεται στον ήχο του γέλιου σου, στα τα λακάκια που σχηματίζονται δίπλα στα χείλη σου, όταν χαχαννίζεις και στον τρόπο που λάμπουν τα μάτια σου, όταν, σταματώντας πια να γελάς, σηκώνεις το κεφάλι σου για να αντικρίσεις τα δικά του μάτια. Και αυτή η λάμψη είναι το δικό σου ευχαριστώ.
Η ζωή είναι πολύ σύντομη και αρκετά περίπλοκη για να συμπεριλαμβάνεις μέσα σε αυτήν κάποιον που δε σε κάνει να γελάς, που δε λαμπρύνει τις μέρες σου με τα αστεία του και που στέκεται απλός θεατής της κοινής σας πορείας. Ο έρωτας δίνει ζωή, όταν γίνεται ο λόγος για τον οποίο είσαι χαρούμενη και όχι συγκρατημένη. Είναι οι στιγμές που θα σε κάνουν να θέλεις να γιορτάσεις τη ζωή περισσότερο απ’ όσο αν έμενες μόνη. Να γιορτάσεις τη χαρά που ξεπηδά από μέσα σου και να την μοιραστείς με όλο τον κόσμο.
Η μεγαλύτερη αλήθεια του έρωτα είναι ότι σου υπενθυμίζει πόσο μοναδικό θαύμα είναι να ζεις και όχι μονάχα να υπάρχεις. Και το γέλιο είναι η μετουσίωση της ζωής. Αν, λοιπόν, βρεις αυτόν τον ξεχωριστό άνθρωπο, που κλείνει τις πληγές σου και γουστάρει όσο τίποτε άλλο να σε βλέπει καλά, μείνε εκεί. Θα είναι εκείνος με τον οποίον θα ταιριάξουν οι ψυχές σας, αφού η τρέλα σας θα είναι κοινή και θα σε κάνει να ξεκαρδίζεσαι δυνατά μπροστά σε όλο τον κόσμο, γιατί κουβαλάτε τα ίδια μυαλά.
Εκείνος ο άνθρωπος είναι ο πιο μάγκας έρωτας, γιατί ξεγυμνώνει όλα τα κόμπλεξ σου και ξορκίζει και την παραμικρή σου ανασφάλεια. Και άνθρωπος που έχει την ικανότητα να κάνει το μέσα σου ευτυχισμένο, δεν μπορείς να διαννοηθείς για πόσα ακόμη είναι ικανός. Δε θα σου υποσχεθεί κανείς πως δε θα κλάψεις ποτέ. Μα σίγουρα δε θα σε αφήσει μόνη και εννιά στις δέκα φορές, θα είναι δάκρυα χαράς και συγκίνησης. Άλλωστε ποιος μπορεί να μείνει ασυγκίνητος, όταν ο έρωτάς του γελά!
Γράφει η Περσεφόνη Χρυσαφίδου
Πηγή: loveletters.gr
