Η μητρότητα είναι αρκετά δύσκολη και κανείς δεν μπορεί να μας προετοιμάσει κατάλληλα. Όσα βιβλία κι αν διαβάσουμε, όσους φίλους ή συγγενείς κι αν συμβουλευτούμε, δεν μπορούν να μας εξαφανίσουν τις έγνοιες και τις αγωνίες μας. Μπορεί να γνωρίζουμε από πριν για την έλλειψη ύπνου, τα tantrums ή τις περιέργειες των παιδιών στο φαγητό ωστόσο κανείς δεν μπορεί να μεταφέρει σε λέξεις τον πόνο που νιώθουμε όταν το παιδί στενοχωριέται και κλαίει.
Όσοι είστε νέοι γονείς ακόμα, μάλλον δεν καταλαβαίνετε τι εννοούμε. Εσείς οι παλιοί όμως μας καταλαβαίνετε και με το παραπάνω. Η ειλικρινής δημοσίευση αυτής της μαμάς λέει όσα νιώθουμε όταν βλέπουμε το παιδί μας να δακρύζει.
«Κάποιες φορές σκέφτομαι όλες τις συμβουλές-και προειδοποιήσεις- που άκουσα λίγο πριν γίνω μητέρα.
Μου είπαν ότι θα ”χάσω” τον ύπνο μου και θα ξαγρυπνώ στο πλάι της κούνιας, ανησυχώντας για το αν το παιδί μου βλέπει εφιάλτες ή αν αναπνέει φυσιολογικά.
Με προειδοποίησαν για τα κλάματα και τις υστερίες στα μαγαζιά που πουλούν παιχνίδια, στο σούπερ μάρκετ και φυσικά, στην παιδική χαρά.
Κάποιοι μάλιστα ένιωθαν αρκετή οικειότητα μαζί μου, ώστε να με συμβουλεύσουν να μην ξεχάσω την γυναικεία μου πλευρά και με ενθάρρυναν να κάνω πράγματα για τον εαυτό μου.
Ακόμη, μου είπαν ότι ο καιρός θα περνάει τόσο γρήγορα που θα φτάσω στο σημείο να παρακαλώ να σταματήσει ο χρόνος για να χορτάσω τις στιγμές της κόρης μου. Και πράγματι, το κάνω πολύ συχνά.
Υπήρχε όμως κάτι που όλοι παρέλειψαν (άραγε επίτηδες;) να μου πουν: πώς θα ένιωθα την πρώτη φορά που θα έβλεπα την κόρη μου να κλαίει απαρηγόρητη από την στενοχώρια της. Κανείς δεν με προετοίμασε για το σφίξιμο που θα ένιωθα στην καρδιά .
Όταν η κόρη μου κλαίει επειδή χτύπησε και πονάει, νιώθω τον πόνο της σαν δικό μου. Και όταν τα μάτια της με ψάχνουν με αγωνία για να την παρηγορήσω, νιώθω τόσο ευάλωτη που δυσκολεύομαι να κρατήσω την ψυχραιμία μου. Αλλά ακόμη και στην περίπτωση που καταφέρω να την καθησυχάσω αυτή η αγωνία και ο πόνος δεν περνούν. Πάντα θα σκέφτομαι τι έπρεπε να κάνω διαφορετικά για να την προστατεύσω!
Κανείς δεν με προετοίμασε για το πόσο αδύναμη γίνεται μια γυναίκα, όταν το παιδί της υποφέρει. Υπάρχει ωστόσο μια πανανθρώπινη αλήθεια που δεν χρειάζεται να ειπωθεί από κανέναν: μια μητέρα θα παλεύει πάντα για το παιδί της και η ανιδιοτελής αγάπη που νιώθει γι’ αυτό θα της δίνει δύναμη για να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια.
Ένα φιλί της μπορεί να κάνει ένα τραύμα να περάσει και μια αγκαλιά της ισοδυναμεί με το πιο ασφαλές καταφύγιο του κόσμου. Ένα χαμόγελο διώχνει τις πίκρες και ένα ‘’σ’ αγαπώ’’ θεραπεύει τις πληγές-εξωτερικές και εσωτερικές.
Κανείς δεν με προειδοποίησε! Είναι μια στιγμή που πρέπει να την ζήσεις για να την καταλάβεις. Είναι μια στιγμή που πάντα θα σε δυσκολεύει, θα κάνει την καρδιά σου να υποφέρει και ταυτόχρονα θα σε γεμίζει ενέργεια και κουράγιο για να βάλεις τις δικές σου ανασφάλειες στην άκρη και να σταθείς δυνατή για το παιδί σου. Γιατί αυτό κάνουν οι μαμάδες…
