Ήταν το πιο όμορφο, το πιο υπέροχο, το πιο τέλειο νυφικό που είχα δει ποτέ μου (χώρια που ήταν και πανάκριβο αφού ανήκε σε πασίγνωστο σχεδιαστή). Μόλις το φόρεσα ήξερα ότι αυτό ήταν το νυφικό μου.
Η γιαγιά μου, η μητέρα μου και η αδερφή μου ήταν μαζί μου στην πρόβα. Μόλις βγήκα από το δοκιμαστήριο κοιτάχτηκα στους τρεις τεράστιους καθρέφτες στην κεντρική σάλα και έπαθα πλάκα. Αυτό ήταν!
Εκείνη την ημέρα δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ. Είναι μία από τις πιο όμορφες αναμνήσεις που έχω από τη γιαγιά μου, η οποία πέθανε το ίδιο καλοκαίρι μετά από ένα δύσκολο αγώνα με διάφορα προβλήματα υγείας αλλά και ψυχολογικά προβλήματα που την ταλαιπωρούσαν τα τελευταία χρόνια της ζωής της.
Θυμάμαι καλά πως εκείνη την ημέρα μόλις με είδε με το νυφικό μου έβαλε τα κλάματα. Ήμουν το μεγαλύτερο από τα εγγόνια της και είχαμε ένα ιδιαίτερο δέσιμο. Στο γάμο μου έκλαψε ακόμα περισσότερο. Ίσως μέσα της να πίστευε ότι δεν θα παντρευτώ ποτέ! Όπως και να έχει χαίρομαι πολύ που της δόθηκε η ευκαιρία να έρθει μαζί μας την ημέρα εκείνη που θα κάναμε τα ψώνια του γάμου. Είναι η τελευταία ανάμνηση που έχω από εκείνη πριν πω το μεγάλο αντίο στην προηγούμενη ζωή μου ως ανύπαντρη, η τελευταία ανάμνηση από μία ανεξάρτητη γυναίκα που έζησε μία έντονη και αξιοθαύμαστη ζωή.
Όσο όμορφες και αν ήταν οι ετοιμασίες του γάμου, άλλο τόσο άσχημος ήταν ο γάμος μου γι’ αυτό και αποφάσισα να πάρω διαζύγιο. Τώρα ο πρώην άντρας μου αρνείται να μου επιστρέψει το νυφικό από εκδίκηση παρόλο που του έχω στείλει δεκάδες μηνύματα και τον έχω πάρει εκατοντάδες φορές τηλέφωνο ζητώντας να μου το επιστρέψει. Μέχρι και το δικηγόρο του πήρα τηλέφωνο. Έτσι είναι τα πράγματα όταν ο άντρας που παντρεύτηκες είναι νάρκισσος και κάνει οτιδήποτε μπορεί για να σε βλάψει.
Εκτός από λυπηρό είναι και αξιοθρήνητο να βλέπεις έναν άντρα να φέρεται έτσι. Δείχνει πόσο διεστραμμένος, πόσο άθλιος είναι. Προσπαθεί να μου επιβληθεί τιμωρώντας με αρνούμενος να μου επιστρέψει το αγαπημένο μου νυφικό που στην τελική έσκασα τρελά λεφτά για να αποκτήσω. Δεν ξέρει τι είναι τα όρια. Ποτέ δεν ήξερε.
Δεν είναι τόσο το νυφικό σαν νυφικό, αλλά η συναισθηματική αξία που με δένει μαζί του και πιστεύω ότι πάνω σ’ αυτό πατάει και αρνείται να μου το δώσει.
Την ημέρα εκείνη στην εκκλησία είμαι σίγουρη ότι δεν πρόκειται κανείς να την ξεχάσει. Δεν υπήρχε πιο ταιριαστό νυφικό που θα μπορούσα να φορέσω. Διαλέγω να κρατήσω αυτή την ανάμνηση παρά την ανάμνηση ενός απαίσιου γάμου και ενός ακόμα πιο απαράδεκτου άντρα.
Στα λίγα χρόνια που μείναμε παντρεμένοι δεν πέρασα καθόλου καλά. Ήθελα να είμαι αυτή που είμαι, να είμαι ο εαυτός μου, να είμαι αυθεντική. Έχασα ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μου κατά τη διάρκεια του ταξιδιού αυτού.
Πληγώθηκα, πόνεσα, αλλά ποτέ δεν προσποιήθηκα κάτι που δεν είμαι. Προσπαθώ ακόμα να επανέλθω αλλά με τη ναρκισσιστική του συμπεριφορά δεν με αφήνει. Όταν κοιτάζω τις φωτογραφίες του γάμου δεν βλέπω μόνο μία ευτυχισμένη γυναίκα και ένα καταπληκτικό νυφικό. Βλέπω ένα κορίτσι με όνειρα, με μάτια διψασμένα για ζωή, γεμάτα ελπίδα για το μέλλον και όρεξη να φανεί αντάξιο του ρόλου του ως γυναίκας, συζύγου και μητέρας.
