Όχι απλά περνάει πολλές ώρες μαζί τους, αλλά όταν μιλάει για αυτούς λάμπουν τα μάτια του. Τους λατρεύει!
Όταν τον παίρνω τηλέφωνο και μου απαντάει πως είναι με τον κολλητό του νιώθω ένα τσίμπημα στην καρδιά. Ζηλεύω! Ζηλεύω το χρώμα που έχει η φωνή του όταν μιλάει για αυτόν. Όταν δε, μου λέει, πως θα μαζευτούν όλοι για να παίξουν… γίνομαι καταπράσινη! Γιατί δεν θέλει να είναι μαζί μου; Προτιμάει εκείνους από μένα;
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που πραγματικά με φρικάρει. Το ότι θα περάσουν πολύ καλά -ενδεχομένως καλύτερα από ότι με μένα; Το ότι θα αρχίσουν να σχολιάζουν διάφορες άλλες γυναίκες; Το ότι θα “ξεχάσει” ότι υπάρχω και δεν θα μου τηλεφωνήσει καν;
“Ο ανασφαλής ερωτευμένος ανησυχεί, απειλείται και φοβάται οτιδήποτε και οποιονδήποτε περιβάλλει το σύντροφό του. Θέλει να είναι το επίκεντρο της ζωής του και του ενδιαφέροντός του με το φόβο πως οτιδήποτε έξω από τη σχέση μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη συναισθηματική τους ισορροπία” σημειώνει η ψυχολόγος Ντόρα Μίνου.
Ουφ!
Ανακουφίστηκα λίγο. Για να το έχει ήδη υπόψην της η ψυχολόγος σημαίνει ότι δεν είμαι η μόνη. Και ναι! Φοβάμαι ότι θα τον παρασύρουν -λες και είναι μικρό παιδάκι. Φοβάμαι ότι θα τον χάσω -λες και δεν έχει άποψη. Φοβάμαι ότι τους βάζει πάνω από μένα -λες και υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να συναναστρέφεται μόνο με έναν… ΕΜΕΝΑ!
Και κάθε φορά που ξέρω ότι είναι όλοι μαζί, αρρωσταίνω. Κοιτάω συνέχεια το κινητό. Στέλνω μηνύματα. Κι αν δεν μου απαντήσει, η καταστροφολογία μέσα μου με ξεπερνάει. Πρόβλημα! Συναγερμός! Βλέπω παντού κίνδυνο…
“Η γυναίκα που κατευθύνεται από τη ζήλια της μέσα στη σχέση αναζητά την αποκλειστικότητα. Θέλει το σύντροφό της “αποκομμένο”, απομονωμένο από τον κοινωνικό του περίγυρο. Αυτό πολλές φορές μπορεί να είναι το αποτέλεσμα μιας έντονα ρομαντικής σχέσης, αλλά μπορεί επίσης να αποτελεί άμυνα και ζηλοτυπία. Δυσκολεύεται να διακρίνει και να διαχωρίσει το ρόλο της με εκείνο που έχουν οι φίλοι του συντρόφου της” τονίζει η ψυχολόγος.
Τι έχω; Τι φταίει; Γιατί τρελαίνομαι;
Θέλω να είμαι εγώ το κέντρο του κόσμου του. Ρομαντικό ή προβληματικό; Ακόμα κι όταν με κατηγορεί ότι τον θέλω απομονωμένο… απαντάω “όχι”, αλλά μέσα μου ξέρω πως δεν θα με ενοχλούσε καθόλου.
“Η ανασφάλεια, η προσκόλληση, η εξάρτηση πολλών γυναικών από το σύντροφό τους και δυσκολία τους να διαφοροποιηθούν μέσα στη σχέση οδηγούν αυτές τις γυναίκες σε ακραίες αντιδράσεις ζήλειας. Ένα άλλο αίτιο μπορεί να είναι τα βιώματά της μέσα από την πατρική της οικογένεια: πως βίωνε δηλαδή τη σχέση των γονιών της αλλά και γενικότερα τα μηνύματα που πήρε σχετικά με σκόπιμες συμπεριφορές από το αντρικό φύλο έτσι ώστε να πυροδοτείται η καχυποψία και η επιφυλακτικότητα σε θέματα εμπιστοσύνης μέσα στη σχέση” εξηγεί η κ. Μίνου.
Τι μπορώ να κάνω;
Το πρόβλημα είναι δικό μου. Αυτό το κατάλαβα. Τώρα τι γίνεται;
Η ψυχολόγος Ντόρα Μίνου δίνει τη λύση και σημειώνει πως “η γυναίκα που ζηλεύει για να βοηθηθεί χρειάζεται πάνω από όλα να πιστέψει στον εαυτό της. Αυτό θα τη βοηθήσει να διαφοροποιηθεί, να βρει το ρόλο της μέσα στη σχέση, ώστε να μη νιώθει ότι απειλείται από όλους τους άλλους που βρίσκονται γύρω από αυτή”.
Με λίγα λόγια καταλήγουμε ξανά στην αυτοπεποίθηση. Τελικά χωρίς αυτήν όλα στη ζωή σου παίρνουν τον εντελώς λάθος δρόμο.
Κάνε “κλικ” εδώ για να δεις τρόπους να την ενισχύσεις…
Και συνειδητοποίησε πως κανείς φίλος δεν μπορεί να τον στερήσει από σένα. Εκείνος αποφασίζει. Εσύ είσαι το κορίτσι του, εκείνοι είναι οι φίλοι του. Είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Και μην ξεχνάς…
Αν κάποια στιγμή κάτι δεν πάει καλά στη σχέση σας, δεν θα φταίνε οι φίλοι. Αλλά η συμπεριφορά σου. Η κτητική συμπεριφορά σου!
Advertisements
