Εκείνο που αρχίζει να απασχολεί όλο και περισσότερο τους γονείς είναι η επίδραση που μπορεί να έχει στα παιδιά τους ένας χώρος σε αταξία! Μάλιστα, με αφορμή αυτή την έντονη ενασχόληση όλων με την έννοια της τάξης και της τακτικότητας, ήρθε ξανά στο προσκήνιο έρευνα του 2016, που όπως διάβασες και εδώ, καταλήγει πως η ακαταστασία προκαλεί σύγχυση και ατυχήματα, αποδυναμώνει την ικανότητα των παιδιών να παίρνουν αποφάσεις, ενώ δημιουργεί θυμό και ξεσπάσματα. Μήπως έχει έρθει, επομένως, η ώρα να συστήσεις και εσύ στα μικρά σου την τακτοποίηση;
Και επειδή, όλα ξεκινούν από τους γονείς, που ως πρότυπα προς μίμηση δίνουν το καλό παράδειγμα στα παιδιά τους, ο πρώτος κανόνας σε αυτή την διαδικασία είναι να εφαρμόζεις πρώτα εσύ όλα όσα θέλεις να διδάξεις στο μικρό σου.
Παρακάτω, λοιπόν, θα δεις τέσσερα εύκολα tips που θα εμπνεύσουν το παιδί και θα σε βοηθήσουν να του μάθεις την διαδικασία της τακτοποίησης.
Rule #1: Προσπάθησε να έχεις ρεαλιστικές προσδοκίες
Κάθε ηλικιακό φάσμα διαθέτει τις δικές του ιδιαίτερες ικανότητες και δεξιότητες. Ανάλογα, λοιπόν, με την ηλικία του παιδιού, θα πρέπει να έχεις και την αντίστοιχη προσδοκία απέναντι σε όσα μπορεί να αντιληφθεί, να αφομοιώσει και να καταφέρει. Για παράδειγμα, τα παιδιά μεταξύ δύο και τριών ετών μπορούν να ξεκινήσουν από τα παιχνίδια τους και να μάθουν πως όταν σταματούν να παίζουν μαζί τους, πρέπει να τα μαζεύουν. Και αυτό είναι κάτι που θα χρειαστεί να κάνετε παρέα, έως να το μάθει. Επίσης, δεν μπορείς να περιμένεις ότι ένα παιδί έξι ετών θα μπορεί να στρώσει στην εντέλεια το κρεβάτι του. Αρκεί, όμως, να μάθει να τινάζει το πάπλωμά του.
Rule #2: Φρόντισε να είσαι συγκεκριμένε σε ό,τι ζητάς
Το να λες σε ένα παιδί “Πήγαινε να μαζέψεις το δωμάτιό σου”, αντιλαμβάνεσαι πως είναι… βαρύ. Πέρα, όμως, από “βαρύ”, δεν είναι και ξεκάθαρο το τι πρέπει να κάνει, δημιουργώντας έτσι σύγχυση και τελικά απραξία. Αντ’ αυτού, θα μπορούσες να κάνεις έναν διαχωρισμό των ενεργειών που πρέπει να γίνουν και να ωθήσεις το παιδί προς στην εκάστοτε κατεύθυνση. Αρχικά, μπορεί να μάθει να μαζεύει τα παιχνίδια του. Έπειτα, να βάζει τα άπλυτα ρούχα στον κάδο του και με τον καιρό να διανθίσει… το ρεπερτόριο με περισσότερα tasks!
Rule #3: Χρησιμοποίησε οπτικές αναφορές
Επανέρχομαι με ένα παράδειγμα: λες στο παιδί “Μάζεψε τα παιχνίδια σου” και θεωρείς πως είναι ένα πολύ συγκεκριμένο αίτημα και το παραπέμπει σε μια πολύ συγκεκριμένη δραστηριότητα. Έλα, όμως, που δεν έχεις δώσει όλη την λύση του προβλήματος, μιας και το παιδί δεν θα ξέρει πού πρέπει να τοποθετήσει τα παιχνίδια του. Γι’ αυτό και χρειάζεται να οπτικοποιείς την διαδικασία, χρησιμοποιώντας κάδους στους οποίους αναγράφεται το περιεχόμενό τους ή για μικρότερες ηλικίες έχουν μια φωτογραφία των αντικειμένων που πρέπει να τακτοποιηθούν εκεί. Έτσι, το παιδί θα είναι σε θέση να μαζέψει τα πράγματά του και να τα εναποθέσει στο αντίστοιχο κουτί.
Rule #4: Μην περιμένεις να γίνουν όλα τέλεια
Τα παιδιά είναι παιδιά και δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν την έννοια της τελειότητας ή της τέλεια εκτελεσμένης δουλειάς. Από την άλλη, ας το παραδεχτούμε, η τελειότητα είναι ουτοπική, επομένως καταλήγει κάπως άδοξα η αναζήτησή της. Μην περιμένεις, λοιπόν, να μην ξεφύγουν μπόλικα τουβλάκια LEGO στο τραπέζι του σαλονιού ή να μην ξεχαστούν δυο-τρία ζευγάρια κάλτσες κάτω από το κρεβάτι. Εκείνο που μπορείς, όμως, να κάνεις είναι να ενθαρρύνεις το παιδί και να ενισχύεις την εξέλιξή του.
