Η σχέση λένε για να λειτουργήσει χρειάζεται αμοιβαίους συμβιβασμούς. Ποια είναι όμως τα όρια; Η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια Ελπίδα Παναγιωτουνάκου σε βοηθάει ώστε να μην χάσεις τον εαυτό σου και κατά συνέπεια τη σχέση σου…
Βλέποντας τις σχέσεις από μια ρομαντική οπτική γωνία, η καθεμία από μας αναζητά αυτόν τον μοναδικό κάποιον που θα την κάνει να νιώσει ολοκληρωμένη και ευτυχισμένη. Αυτό δεν σημαίνει απόλυτη ταύτιση με τον άλλο, αλλά τέλειο ταίριασμα των δύο πλευρών. Κάτι σαν δύο κομμάτια πάζλ που ενώνονται άψογα και δημιουργούν ένα εναρμονισμένο σύνολο. Η αναζήτηση, όμως, του «Κύριου Τέλειου» είναι κάτι το ουτοπικό και έτσι οι συμβιβασμοί σε μία σχέση κάνουν γρήγορα την εμφάνισή τους. Αλλά μέχρι πόσους συμβιβασμούς θα πρέπει να προχωρήσεις;
Οι συμβιβασμοί είναι απαραίτητοι, αλλά σε μικρές δόσεις, έτσι ώστε να μη θίγονται επαναλαμβανόμενα οι ανάγκες της μιας ή της άλλης πλευράς και βέβαια πάντα με σεβασμό προς την προσωπικότητα του κάθε συντρόφου.
Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι τομείς οι οποίοι δεν επιδέχονται συμβιβασμών:
1. Ατομική ταυτότητα. Η ουσία του ποια είσαι δεν θα πρέπει να είναι διαπραγματεύσιμη. Η μοναδική προσωπικότητά σου, οι συνήθειές σου, οι ελπίδες, τα όνειρα και οι φιλοδοξίες σου θα πρέπει να είναι σεβαστά και αποδεκτά από τον σύντροφό σου. Σε περίπτωση που νιώθεις πως πρέπει να αφήσεις στην άκρη κομμάτια του εαυτού σου, που σε κάνουν να ξεχωρίζεις από τους γύρω σου, προκειμένου να «ταιριάξεις» στη ζωή του συντρόφου σου, τότε σημαίνει πως έχεις αρχίσει να καταπιέζεις τον εαυτό σου.
2. Οικογένεια. Η δυναμική της οικογένειάς σου μπορεί να μην είναι η καλύτερη και ο σύντροφός σου να καλείται να αντιμετωπίσει τους δικούς σου ανθρώπους ίσως και όχι υπό τις καλύτερες και ευχάριστες για αυτόν συνθήκες. Ωστόσο, το να αποκόβεις την οικογένειά σου από τη ζωή σου, προκειμένου να μη δυσανασχετεί ο σύντροφός σου, μπορεί να αποβεί καταστροφικό, καθώς όχι μόνο θα διαταραχθούν οι οικογενειακοί δεσμοί, αλλά θα αρχίσεις να κατηγορείς τον σύντροφό σου για την κατάσταση αυτή και θα δημιουργήσεις έτσι, εντάσεις στη σχέση σου.
3. Φίλοι. Δεν είναι απαραίτητο να συμπαθεί όλους τους φίλους σου. Άλλωστε, είναι δικές σου παρέες και όχι δικές του. Όσο οι φιλίες που διατηρείς είναι υγιείς και νιώθεις πως συμβάλλουν θετικά στη ζωή σου δεν θα πρέπει να σε βάζει στη διαδικασία να διαλέξεις ανάμεσα σε εκείνον και εκείνους.
4. Ηθικές αξίες. Το να αγαπάς κάποιον δεν σημαίνει πως θα πρέπει να ακολουθήσεις και τις δικές του αξίες, ιδέες και νοοτροπία. Εάν συμβιβαστείς σε αυτόν τον τομέα, τότε η συνείδησή σου θα υποφέρει και κατ’ επέκταση θα αρχίσεις να δυσανασχετείς με τον σύντροφό σου και να νιώθεις καταπίεση.
5. Αυτοεκτίμηση. Κάθε σχέση που σε κάνει να νιώθεις άσχημα με τον εαυτό σου είναι μια μη υγιής σχέση. Εάν με το να σε υποτιμάει νιώθει με κάποιον τρόπο εκείνος πιο ασφαλής και επαρκής ή το να υπερτονίζει τις αρνητικές πτυχές του χαρακτήρα σου έχει αρχίσει να γίνεται η αγαπημένη του συνήθεια, τότε θα πρέπει να επανεξετάσεις κατά πόσο αυτός ο άνθρωπος αξίζει να έχει μια θέση στη ζωή και την καρδιά σου. Ίσως, τελικά, να μην ταιριάζετε τόσο όσο νόμιζες αρχικά. Ίσως, να αναζητά στο πρόσωπό σου έναν συναισθηματικό σάκο του μποξ. Σε κάθε περίπτωση, ο σύντροφός σου θα πρέπει να είναι υποστηρικτικός, να σε θαυμάζει και να σε εκτιμά. Διαφορετικά, απομακρύνσου όσο είναι ακόμα καιρός!
6. Ευτυχία. Η προσωπική ευτυχία μπορεί να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους: μέσα από δραστηριότητες, εμπειρίες, παρέες. Εάν νιώθεις πως θα πρέπει να τα αφήσεις όλα αυτά στην άκρη προς όφελος της σχέσης σου, τότε μάλλον συμβιβάζεσαι σε μεγάλο βαθμό.
7. Ατομικότητα. Σε μία σχέση είναι φυσικό, από ένα σημείο και μετά, να αναπτυχθεί μια αλληλεξάρτηση. Ωστόσο, εάν κάθε φορά πιάνεις τον εαυτό σου να λειτουργεί μόνο με βάση το «εμείς» και όχι που και που και το «εγώ», τότε είναι πιθανό κάποια στιγμή να ανακύψουν θέματα ατομικής ταυτότητας και στρες. Είναι σημαντικό να εκτιμάται η διαφορετικότητα των δύο μελών σε μία σχέση.
Οι συμβιβασμοί σε μία σχέση είναι απαραίτητοι αρκεί να γίνονται και από τις δύο πλευρές, μέσα σε ένα κλίμα σεβασμού, ειλικρίνειας και καλών προθέσεων. Στόχος ενός συμβιβασμού δεν θα πρέπει να είναι η υποτίμηση ενός από τους δύο συντρόφους, ώστε ο άλλος να νιώθει πως έχει τον έλεγχο, αλλά η ενδυνάμωση της σχέσης στο σύνολό της.
