Ποιος μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα στην ερώτηση αυτή του γονιού που αγωνιά να μάθει;
Όλοι οι γονείς προσπαθούν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Τα αγαπούν, τα προσέχουν, τα φροντίζουν, αγωνιούν για το αν τους λείπει τίποτα, στερούνται πράγματα και στιγμές απ” την δική τους ζωή για την δική τους ευτυχία, τους δίνουν χώρο και χρόνο για να αναπτυχθούν. Κι όμως, αναρωτιούνται αν είναι καλοί στο ρόλο που έχουν αναλάβει. Ένα δύσκολο αντικειμενικά ρόλο.
Ο λόγος που δεν μπορεί να απαντήσει κανείς με βεβαιότητα στην παραπάνω ερώτηση είναι απλός, γιατί καλός γονιός γίνεσαι κάθε μέρα. Κάθε μέρα αλλάζεις, μαθαίνεις, εξελίσσεσαι. Κανένας δεν γεννήθηκε με οδηγίες χρήσεις στην πορεία μαθαίνει τι πρέπει να κάνει και τι όχι. Πάντως επειδή πολλοί γονείς ανησυχούν αν η «δουλειά» που κάνουν με τα παιδιά τους αρκεί για να γίνουν μελλοντικά υπεύθυνοι, ανεξάρτητοι, ηθικοί, δημιουργικοί και ευτυχισμένοι ενήλικες, υπάρχουν μερικές συμβουλές που μπορούν να τους δώσουν μια κατεύθυνση.
Ακούς και προσπαθείς να καταλάβεις τι λέει το παιδί σου.
Προσπαθείς να δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου, έστω κι αν κάποτε κάνεις λάθη.
Δε φοβάσαι να βάλεις όρια και όπως σ’ αρέσουν οι αγκαλιές και τα φιλιά του παιδιού σου, αντέχεις το θυμό και τα δάκρυά του.
Του επιτρέπεις να αναπτύξει τις ικανότητές του και τα ταλέντα του, αυτά που εκείνος έχει, όχι αυτά που εσύ επιθυμείς ή ονειρεύεσαι.
Είσαι πάντα διαθέσιμος και δείχνεις έμπρακτα ότι το παιδί σου είναι σημαντικό για σένα.
Εκτιμάς αυτά που κάνει, λέει και αισθάνεται.
Δείχνεις τρυφερότητα και αγάπη.
Το βασικότερο απ΄όλα είναι η επικοινωνία και οι ποιοτικές στιγμές μαζί του. Ο χρόνος που αφιερώνεις στο παιδί 5, 10 λεπτά, μισή ώρα, είσαι όμως εκεί μαζί του. Δεν υπάρχει φαγητό στη φωτιά, δεν υπάρχουν απαιτητικά emails, δεν χτυπούν κινητά, δεν σκέφτεσαι τα προβλήματά σου. Αυτό χρειάζεται ένα παιδί για να είναι ευτυχισμένο, μια στιγμή με το γονιό του, του φτάνει για να νιώσει ασφάλεια για να συνεχίσει να μεγαλώνει.
