Υπάρχει ο χωρισμός πρόσωπο με πρόσωπο που είναι σκληρός.
Υπάρχει ο χωρισμός με μήνυμα που είναι ακόμα πιο σκληρός (και αγενής).
Υπάρχει και ο χωρισμός που δεν ήρθε ποτέ, απλά εννοήθηκε…(πως λέμε τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται).
Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο: Μπορεί να είναι ένας χωρισμός να θεωρήθηκε αυτονόητος γιατί η σχέση είναι τόσο καιρό στην παρακμή όπου μια τελεία να θεωρήθηκε περιττή.
Ή να πρόκειται για το φαινόμενο «Άσπρος Σίφουνας». Ναι, αυτός ο τύπος που εξαφανίστηκε όσο γρήγορα εξαφανίζει και ο άσπρος σίφουνας τη βρωμιά και τη σκόνη, που δεν στέλνει καν μήνυμα (άρα είναι πιο αγενής κι από αυτόν που έστειλε μήνυμα, και τον κακολόγισα..)
Όποιο κι αν είναι το αίτιο που δεν ειπώθηκε ποτέ το «τελειώσαμε και μείναμε μονάχοι», είναι πιο σκληρό από το «τέρμα» που σε πιάνει ένας ίλιγγος, γεμίζουν δάκρυα στα μάτια και αδειάζεις ένα μισόκιλο παγωτό για την πλάκα, γιατί:
Έχεις μια ελπίδα πως κάτι μπορεί να αλλάξει
Θα μου πεις την ίδια ελπίδα μπορεί να έχεις και μετά το χωρισμό -ειδικά αν το πρώην ζευγάρι εξακολουθεί να κρατά επαφή – αλλά όσο’ναι το «τέλος» που δεν ειπώθηκε ποτέ, μοιάζει με ανοιχτό λογαριασμό που αν δεν πληρωθεί εγκαίρως γεμίζει χρέη, κι αυτά τα χρέη είναι να μην προχωράς τη ζωή σου…
…κι ακόμα κι αν προχωρήσεις τη ζωή σου, ένα μέρος σου θα συνεχίσει να σκέφτεται εκείνον που μπορεί να επιστρέψει
Θα σου φανεί λίγο σκληρή η παρομοίωση αλλά κάπως έτσι λειτουργεί: είναι το ίδιο να έχει πεθάνει κάποιο κοντινό πρόσωπο σου και το ίδιο να αγνοείται; Δεν είναι τυχαίο που ο χωρισμός παρομοιάζεται συχνά με το θάνατο αφού πρόκειται για ένα είδος αποχωρισμού.
Σε μια τέτοια κατάσταση προσπάθησε να επικεντρωθείς στα γεγονότα (η απομάκρυνση/το «χωρίζουμε» που δεν τόλμησε να πει) και όχι στα «γιατί» που έτσι κι αλλιώς θα απαντηθούν μόνο με εικασίες, όσο έγκυρες κι αν είναι, αφού η άλλη πλευρά λείπει για να σου εξηγήσει.
Σκληρή αλήθεια της ζωής #21: Κάποια «γιατί» είναι μοιραίο να μείνουν αναπάντητα σε αυτή τη ζωή
Τα καλά νέα: Δεν χρειάζεται να περιμένεις ένα οριστικό «τελειώσαμε» για να βάλεις την τελεία (και την παύλα)
Το διάστημα που περιμένεις τα νέα από τον αγνοούμενο, μπορείς να το εκμεταλλευτείς για να αποστασιοποιηθείς από την κατάσταση, για να σκεφτείς γιατί τελείωσε όπως τελείωσε και γιατί να ανεχτείς μια συμπεριφορά που δεν σου αξίζει όπως και γιατί δεν είναι εντέλει και τόσο σημαντικό να ειπωθεί το «χωρίζουμε».
Καμιά φορά είναι η αμφιβολία μας που μας ωθεί να προσδοκούμε το οριστικό «τέλος». Η αμφιβολία πως αν γυρίσει θα γίνει πιο σκληρή προσπάθεια κι όλα θα αλλάξουν.
Όταν όμως η αμφιβολία παίρνει τη θέση της βεβαιότητας πως δεν υπήρχε ή υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να γίνει τότε παύεις να νιώθεις την ανάγκη και για ένα τελευταίο αντίο. Γιατί τον έχεις αποχαιρετήσει ήδη στο μυαλό και στην καρδιά σου.
agapimono.gr
