Η εγκυμοσύνη είναι μια από τις ομορφότερες, ξεχωριστές και ιδιαίτερες περιόδους μιας γυναίκας, αφού ετοιμάζεται να φέρει στον κόσμο ένα μωρό, ένα μικρό θαύμα της ζωής! Μία περίοδος που χρειάζεται βοήθεια και συναισθηματική υποστήριξη από τον σύντροφο και πατέρα του παιδιού της.
Οι περισσότεροι άντρες της εποχής μας γνωρίζουν καλά πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος τους και ανταποκρίνονται σ’ αυτόν με υπευθυνότητα και τρυφερότητα. Δυστυχώς, όμως, δεν το κάνουν όλοι – κάτι που απεικονίζεται στην παρακάτω ιστορία:
«Το πιο δύσκολο κομμάτι της εγκυμοσύνης μου ήταν το ότι άλλαξε το σώμα μου. Η ενδοοικογενειακή βία, η οποία προϋπήρχε αλλά σε μικρότερο βαθμό, αυξήθηκε πολύ όσο ήμουν έγκυος.
Γι’ αυτό, ίσως, συγκινούμε και με παίρνουν τα δάκρυα όταν βλέπω γυναίκες που απολαμβάνουν την εγκυμοσύνη τους και νιώθουν ευγνωμοσύνη για τις αλλαγές που βιώνουν.
Δυστυχώς, επέλεξα να κάνω παιδί με κάποιον που, όσο ήμουν έγκυος, γελούσε με τα κιλά μου ενώ κοιτούσε από πάνω μέχρι κάτω τις γυμνασμένες και λεπτές κοπέλες που περνούσαν από δίπλα του. Η συμπεριφορά του με έκανε να νιώθω πως είμαι η πιο άσχημη γυναίκα στον κόσμο…
Αντί να είναι χαρούμενος κι ευτυχισμένος με το παιδί που θα φέρναμε στον κόσμο, με γελοιοποιούσε μπροστά στους φίλους μας επειδή δεν μου χώραγαν τα παλιά μου ρούχα. Αντί να αισθάνεται ευγνώμων για την εγκυμοσύνη μου, με αποκαλούσε “χοντρή”, “άχρηστη” και “ηλίθια” και φώναζε διαρκώς.
Η αυτοπεποίθησή μου έπεσε ακόμα περισσότερο, όταν έμαθα πως με απατούσε με μία νεότερη και, εμφανώς, πιο καλλίγραμμη κοπέλα. Θυμάμαι πως έκλαιγα με τις ώρες όσο ήμουν έγκυος. Πολλές φορές, ντρεπόμουν να μείνω γυμνή μπροστά του ή να πω ότι πεινάω. Σιγά σιγά, όσο η κοιλιά μου μεγάλωνε και το σώμα μου στρογγύλευε κι άλλο, ντρεπόμουν ακόμα και να βγω από το σπίτι.
Δυστυχώς, ο άνθρωπος που θα έπρεπε να με στηρίξει περισσότερο απ’ όλους στην εγκυμοσύνη μου, μου φέρθηκε απαίσια… Μια συμπεριφορά που κράτησε καθ’ όλη την εγκυμοσύνη μου και έγινε ακόμα χειρότερη όταν γέννησα: το σώμα μου δεν επανήλθε αμέσως όπως περίμενε ο άντρας μου, κι αυτό τον ενόχλησε πολύ.
Φυσικά δεν είμαστε μαζί τώρα. Μάλιστα, αποφεύγω όσο μπορώ να βλέπει την κόρη μας την οποία αντιμετωπίζει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο… Κρίνει συνεχώς τα κιλά ή τα ρούχα της, αγνοώντας επιδεικτικά το πόσο υπέροχο και ταλαντούχο πλάσμα είναι!
Δεν τον θέλω κοντά της. Το πρότυπο που της δίνει είναι απαίσιο και το κοριτσάκι μας, όπως και όλα τα κορίτσια του κόσμου, αξίζει μόνο τα καλύτερα…»
Ελεύθερη μετάφραση από www.scarymommy.com
mama365.gr
