Είναι τρελό ότι έχουν περάσει χρόνια από τότε που σταμάτησε η κακοποίησή μου.
Ο πατριός μου σταμάτησε επιτέλους να με κακοποιεί σeξουαλικά επειδή τον παρακάλεσα να σταματήσει με την απειλή οτι θα πήγαινα στην αστυνομία, μετά από εννέα χρόνια τρόμου. Μόλις είχα συνειδητοποιήσει τι ήταν αυτό που μου έκανε τόσα χρόνια…Όταν σταμάτησε, αποφάσισα να μην πω ποτέ σε κανέναν. Ντρεπόμουν.
Εκείνος, ως καλός Χριστιανός, κράτησε το χέρι μου και προσευχηθήκαμε μαζί για να μην μπω στον πειρασμό να το πω. (Ο καλύτερος τρόπος να κάνεις το θύμα σου να νιώσει ακόμα χειρότερα…)
Αλλά κατάλαβα λίγους μήνες αργότερα ότι δεν μπορούσα να σιωπήσω για πάντα. Ο θυμός και ο πόνος άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια. Ήμουν ευμετάβλητη, σιωπηλή, κουρασμένη. Το σχολείο ήταν γολγοθάς για μένα. Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ και να κάνω τη δουλειά μου, και ήμουν απομονωμένη. Μισούσα να είμαι απομονωμένη, αλλά δεν είχα επιλογή.
Τελικά, αφού υπέφερα σιωπηλά για πάνω από 9 χρόνια μεταξύ της ενεργού κακοποίησης και της σιωπής … Τελικά το είπα στη μαμά μου ένα απόγευμα τον Ιανουάριο του 2015.
Η πρώτη της αντίδραση ήταν απλώς … τίποτα. Απάθεια. Αφού μου έκανε μερικές ερωτήσεις σχετικά με αυτό (πάντα ψύχραιμη), απλώς σταμάτησε να μιλάει. Πήγα σε ένα άλλο δωμάτιο για να αναπνεύσω γιατί ήταν τόσο τρομακτικό όλο αυτό που γινόταν. Ένιωθα οτι το ξαναζώ.
Για μια εβδομάδα, σχεδιάζαμε πώς θα φεύγαμε, προσπαθώντας να φερόμαστε κανονικά γύρω του. Στη συνέχεια, μια μέρα, εκείνη του άφησε ένα σημείωμα, μαζέψαμε μερικά πράγματα και πήγαμε σε ένα ξενοδοχείο.
Μόλις φτάσαμε στο ξενοδοχείο, κυριολεκτικά μόλις είχαμε σταθμεύσει το αυτοκίνητο, της τηλεφώνησε. Ακούστηκε λυπημένος και πνιγμένος, και την παρακάλεσε να γυρίσει σπίτι. Δεν το έκανε στην αρχή. Αλλά μετά απο μερικές νύχτες στο ξενοδοχείο, το έκανε.
Και με άφησε να μένω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Κατέληξαν σε συμφωνία. Εγώ επέστρεψα στο σπίτι, και εκείνος πήγε σε ένα ξενοδοχείο. Παρόλο που δεν ήταν εκείνος πια στο σπίτι, φερόμουν όπως είχα συνηθίσει. Κλειδωμένη όλη μέρα στο δωμάτιο μου. Έβγαινα μόνο για φαγητό και για τουαλέτα.
Μια μέρα επέστρεψε. Επειδή η μαμά μου με ρωτούσε αν ήμουν έτοιμη να επιστρέψει. Δεν του επιτρεπόταν να έρχεται απο το σημείο που ήταν το δωμάτιο μου. Δεν του επιτρεπόταν να μου μιλήσει. Όμως, του επιτράπηκε να φάει και να έχει στέγη πάνω από το κεφάλι του.
Τότε, η μαμά μου με ρώτησε αν νόμιζα ότι πρέπει να τον χωρίσει. Εγώ, καθώς τον φοβόμουν της είπα όχι. Έτσι, εκείνη έμεινε. Μέχρι που αυτός πέθανε 3 χρόνια αργότερα.
Μέχρι σήμερα, όταν της λέω ότι είμαι θυμωμένη που δεν τον άφησε, λέει, “Εσύ δεν ήθελες!”
Πώς τολμάς να μου αποδίδεις αυτή την ευθύνη, όταν εσύ ήσουν η ενήλικη που θα έπρεπε να είχε λάβει αυτή την απόφαση.
Σου είπα οτι ο άντρας σου με κακοποιούσε σeξουαλικά απο τα 6 μου μέχρι τα 15 μου. Περίμενε μέχρι να κοιμηθείς και ερχόταν στο δωμάτιό μου και έκανε οτι έκανε.
Συνέβαιναν όλα αυτά και δεν είχες πάρει είδηση. Δεν έκανες τίποτα όταν το έμαθες. Τον δέχτηκες πίσω.
Το χειρότερο πράγμα που μου έχεις κάνει, είναι οτι δεν έκανες τίποτα.
Από badmoms.gr
