Ο άντρας μου, με τον οποίο ήμασταν παντρεμένοι 10 χρόνια με άφησε πέρυσι. Από τότε ζω σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Τα δυο μας παιδιά ηλικίας 8 και 4 χρονών δεν πήραν καλά το χωρισμό μας και απέκτησαν αυτό που λέμε «άγχος αποχωρισμού».
Ο πρώην άντρας μου εργάζεται σε μια πολύ απαιτητική θέση και έτσι το 99% της φροντίδας των παιδιών πέφτει στους δικούς μου ώμους. Όταν τα παιδιά τον παίρνουν τηλέφωνο και του ζητούν να έρθει να τα δει, όλο λέει ότι δεν προλαβαίνει ή ότι δεν μπορεί. Εγώ πάλι «ακροβατώ» μεταξύ θυμού και φόβου. Με τη συμπεριφορά του ελέγχει τη ζωή και το μέλλον μου, ενώ εκείνος ζει ανέμελος τη ζωή του.
Βγάζει τα εξαπλάσια από εμένα, αλλά δεν με βοηθά όσο πρέπει. Δίνει την ελάχιστη διατροφή που δεν φτάνει ούτε για τα βασικά. Δουλεύω σε δύο δουλειές για να τα βγάλω πέρα.
Απευθύνθηκα σε δικηγόρο μήπως καταφέρω τίποτα, αλλά μου ζητάει ένα τρελό ποσό στο οποίο δεν μπορώ να αντεπεξέλθω. Έχει πάρει όλους μας τους φίλους με το μέρος του και κανείς πια δεν με παίρνει ούτε τηλέφωνο.
Θέλω να μιλήσω, αλλά ντρέπομαι. Ούτε στη μητέρα μου έχω αναφέρει κάτι ούτε στους ελάχιστους φίλους που μου απέμειναν.
Όταν τα παιδιά δεν είναι σπίτι, απλά καταρρέω. Ο γιατρός μου, μου συνταγογράφησε αντικαταθλιπτικά αλλά σταμάτησα να τα παίρνω γιατί με κάνουν να αισθάνομαι χειρότερα. Κάλεσα σε μια γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης, αλλά τα παράτησα λίγες εβδομάδες μετά γιατί δεν άντεχα άλλο. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Κουράστηκα…
Ρένα
Από Singleparent.gr
