Παντρεμένη δεν είσαι και παιδιά δεν έχεις -δύο βασικά στοιχεία που θα έκαναν την επιλογή του χωρισμού πιο δύσκολη. Είσαι σε μια σχέση που δεν σε καλύπτει, έχεις ενδείξεις ή αποδείξεις ότι πρέπει να φύγεις, αλλά παρόλα αυτά μένεις. Τι συμβαίνει; Γιατί δεν τολμάς να κάνεις το επόμενο βήμα;
Δεν μπορώ να ξέρω ακριβώς τους λόγους που σκέφτεσαι να φύγεις -εσύ γνωρίζεις καλύτερα, αυτό που θέλω όμως να σε ρωτήσω είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο συνυπάρχουμε με κάποιον. “Είσαι ευτυχισμένη;”. Η σωστή απάντηση είναι “ναι”. Αν δεν νιώθεις καλά με τον άνθρωπό σου και παρόλα αυτά παραμένεις τότε μάλλον ισχύει κάτι από τα παρακάτω…
– Δεν μπορείς να είσαι μόνη
Φοβάσαι, δεν αντέχεις, φρικάρεις στην ιδέα ή το απλοποιείς δηλώνοντας ότι δεν σου αρέσει ή δεν θέλεις. Σύμφωνα με την ψυχολόγο Δήμητρα Ζάφειρα “η αιτιολογία τέτοιων συμπεριφορών εντοπίζεται σε μικρότερες ηλικίες, στη σχέση με τους σημαντικούς άλλους και κυρίως τη μητέρα. Η ανεξαρτητοποίηση, η διαφοροποίηση της προσωπικότητας δεν είναι κάτι που γίνεται ξαφνικά στην ενηλικίωση, αλλά κάτι που κατακτιέται πολύ νωρίς. Θυμίζω την εικόνα του παιδιού που “κρέμεται” από τη φούστα της μαμάς του για ασφάλεια. Εδώ η φούστα είναι η σχέση! Το άγχος αποχωρισμού πυροδοτεί φόβους και ανασφάλειες για το πώς και αν θα τα καταφέρω μόνη.”
– Δεν θέλεις να γίνεις η κακιά
Θέλεις να είσαι το “καλό παιδί”. “Δεν θέλεις και δεν αντέχεις να πληγώσεις ή να προκαλέσεις δυσάρεστα συναισθήματα στους άλλους. Σκέψου όμως… Γιατί κάποιος έχει την ανάγκη να είναι πάντα καλός, να μην δυσαρεστεί τους άλλους; Γιατί έτσι γίνεται ευκολότερα αποδεκτός. Ένας που δεν βάζει όριο, που δεν λέει ποτέ όχι, δεν ρισκάρει να τον απορρίψουν” συμπληρώνει η ψυχολόγος.
-Ενοχική προσωπικότητα
Κάποιοι νιώθουν ότι φταίνε εκείνοι διαρκώς για ό,τι γίνεται. Χρεώνονται την άσχημη πορεία της σχέσης και συνεχίζουν να προσπαθούν μήπως τη σώσουν. Κατά βάθος όμως μένοντας σε αυτή εισπράττουν κάτι που χρειάζονται: την τιμωρία! Τιμωρώ τον εαυτό μου ζώντας έναν φαύλο κύκλο σαν να μην μου αξίζει να ευτυχίσω. Γιατί όμως τιμωρώ τον εαυτό μου; “Επειδή δεν τα κατάφερα!” εξηγεί η ψυχολόγος.
-Δυσκολία ανάληψης ευθύνης
“Προτιμώ να είμαι σε μια σχέση να περνάω άσχημα και να το χρεώνω στον άλλον παρά να αναλάβω την ευθύνη του εαυτού μου. Γιατί άραγε προτιμάς να μένεις σε μια σχέση που δεν περνάς καλά από το να ρισκάρεις να μείνεις μόνη ή να αναζητήσεις νέο σύντροφο; Το να μένεις στα λίγα και γνωστά δεν σημαίνει ότι κάνεις εκπτώσεις στη ζωή; Αυτός που δεν μπορεί να χωρίσει είναι αυτός που δεν μπορεί να μείνει μόνος. Μόνος με τον εαυτό του. Προτιμά, λοιπόν, να ζει δυστυχής και παραπονιάρης! Αλλά για σκέψου: τη θέση του φταίχτη για τη δυστυχία εκεί την έχει ο άλλος. Το να μείνει αυτή η θέση κενή και ο υπεύθυνος για τη δυστυχία ή την ευτυχία μας να είναι ο εαυτός μας δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση”
-Χαμηλή αυτοεκτίμηση
“Πολλοί φοβούνται ότι δεν θα βρουν κάποιον άλλον ή σκέφτονται: ποιος θα με θέλει τώρα; Σίγουρα καθένας που αισθάνεται έτσι δεν εκτιμά ιδιαίτερα τις ικανότητές του, τον εαυτό του. Δεν πιστεύει ότι αξίζει για αυτό που είναι να τον αγαπήσει κάποιος άλλος εκεί έξω. Και βολεύεται στα λίγα” σύμφωνα με την ψυχολόγο.
