Από Singleparent.gr
Καλησπέρα σας. Τις τελευταίες μέρες έχω σοκαριστεί με όλα αυτά που γίνονται στο χώρο του θεάτρου και της τηλεόρασης. Ήξερα ότι τέτοια περιστατικά συμβαίνουν παντού, δεν ήξερα όμως ούτε μπορούσα να φανταστώ ότι είναι τόσα πολλά. Καθημερινά ακούγονται καινούργια ονόματα, στα οποία δεν είχε πάει ποτέ το μυαλό μου ότι μπορεί να έχουν έναν δεύτερο κρυφό εαυτό.
Τις γυναίκες αυτές τις καταλαβαίνω και πιο πολύ καταλαβαίνω γιατί κάποιες από εκείνες έκαναν χρόνια να μιλήσουν. Ο φόβος και η ντροπή είναι αρκετά για να κρατήσουν το στόμα σου κλειστό. Το ίδιο συνέβη και σε εμένα πριν από αρκετά χρόνια.
Όταν ήμουν 10 ετών με παρενόχλησε σeξουαλικά ένας καλός φίλος και συνάδελφος του πατέρα μου που ήταν οικογενειακός μας φίλος και οι οικογένειές μας έκαναν πολλή παρέα. Στην αρχή δεν τόλμησα να το πω στους δικούς μου, 4 χρόνια όμως αργότερα και αφού οι δικοί μου εξακολουθούσαν να κάνουν πολλή παρέα με το άτομο αυτό και την οικογένειά του, τους τα είπα όλα.
Ένας φυσιολογικός γονιός θα έπαιρνε το παιδί του από το χέρι και μαζί θα πήγαιναν στην αστυνομία να κάνουν καταγγελία για σ#ξουαλική κακοποίηση, οι δικοί μου γονείς όμως παρόλο που ξέρω ότι με πίστεψαν, δεν μπήκαν καν στον κόπο να αντιμετωπίσουν τον άνθρωπο αυτό. Συνέχισαν να κάνουν παρέα μαζί του λες και αυτό που τους είπα δεν συνέβη ποτέ. Αυτός ο άνθρωπος εξακολουθούσε να μπαινοβγαίνει σπίτι μας και εμείς στο δικό του και κάθε φορά που με κοίταζε με αυτό το γεμάτο λαγνεία βλέμμα αηδίαζα και ήθελα να κάνω εμετό. Τουλάχιστον έμεινε στην παρενόχληση και αυτό για μία μόνο φορά.
Παρόλα αυτά οι γονείς μου τίποτα. Δεν ξέρω αν καταλάβαιναν αλλά έκαναν πως δεν καταλαβαίνουν ή αν απλά δεν καταλάβαιναν. Είχε γίνει κάτι τόσο σοβαρό στο παιδί τους και εκείνοι φέρονταν λες και εξαρτιόνταν από το άτομο αυτό και δεν ήθελαν να χάσουν την παρέα ή την εύνοιά του.
Από τότε έχουν περάσει 15 χρόνια και οι σχέσεις ανάμεσα στις δύο οικογένειες εξακολουθούν να είναι φιλικές και πιο δεμένες από ποτέ. Εγώ από τη μεριά μου τα τελευταία 4 χρόνια έχω απομακρυνθεί αρκετά από τους δικούς μου γιατί στην πραγματικότητα δεν ξεπέρασα ποτέ αυτό που συνέβη, ούτε τη σeξουαλική παρενόχληση ούτε όμως και την αντιμετώπιση των γονιών μου.
Μετά από κάτι τέτοιο πως αξίζει κάποιος να φερθεί στους γονείς του; Πώς τους αξίζει να τους αντιμετωπίσω; Είναι γονείς μου και τους αγαπάω αλλά στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου επέλεξαν να μην μου σταθούν. Εσείς τι θα κάνετε στη θέση μου;
Δέσποινα
Από Singleparent.gr
