Από infowoman.gr
Εγκατέλειψε τον άνδρα της, παίρνοντας μαζί της τα δύο τους παιδιά εξαιτίας της συστηματικής κακοποίησης που υφίσταντο. Έμεινε για λίγο σε κέντρο στήριξης κακοποιημένων γυναικών, ωστόσο ακόμη φαίνεται ότι ζει με τον φόβο.
«Θα με σκοτώσει το ξέρω…», λέει η 27χρονη «Αϊζέλ». Παντρεύτηκε σε ηλικία 17 ετών ξεκινώντας τη ζωή της σε μία ξένη πόλη. Τα πρώτα χρόνια ήταν σχεδόν ήρεμα. Ωστόσο, ο σύζυγός της άρχισε να ασχολείται με παράνομες δραστηριότητες και κατέληξε στη φυλακή.
«Όταν βγήκε συμπεριφερόταν όλο και περισσότερο σαν μαφιόζος. Άρχισε να φορά κοστούμια και να κρατάει κομποσκοίνι. Τότε ξεκίνησε και η βία», διηγείται η νεαρή.
Όταν μετακόμισαν στη μεγαλούπολη προστέθηκε άλλο ένα πρόβλημα: ο άνδρας της εθίστηκε στα τυχερά παιχνίδια και άρχισε να αδιαφορεί για την οικογένειά του. Για να χρηματοδοτεί το πάθος του με τον τζόγο ξεκίνησε να πουλάει τις οικιακές συσκευές τους. Η οικογένεια βυθιζόταν όλο και περισσότερο στα χρέη. Τα περιστατικά κακοποίησης αυξάνονταν. Μαζί με τα παιδιά της αισθάνονταν φυλακισμένοι μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.
«Η βία δεν είχε όρια. Με χτυπούσε επί ώρες με τη ζώνη. Δεν είχα πού αλλού να πάω». Όταν αποφάσισε να μιλήσει στον πεθερό της και να του αποκαλύψει τον τρόμο που ζούσε, εκείνος δεν έδειξε την παραμικρή κατανόηση. Το μόνο που της είχε πει ήταν ότι «η γυναίκα μπαίνει συνήθως στο σπίτι με το νυφικό της και το εγκαταλείπει στο φέρετρο». Αυτό που τη «σκότωνε» όμως περισσότερο, όπως λέει, είναι το ότι τα παιδιά της γίνονταν μάρτυρες της κακοποίησης. «Φοβάμαι ότι θα πεθάνεις αν ο μπαμπάς συνεχίσει να σε χτυπάει», της είχε πει κάποια στιγμή ένα από τα παιδιά της.
Φυσικά υπάρχουν στην Τουρκία νόμοι για την προστασία των γυναικών, η πρακτική εφαρμογή τους όμως είναι συχνά δύσκολη. Η 27χρονη είχε προσπαθήσει να αμυνθεί. Μήνυσε τρεις φορές τον άνδρα της και τού απαγορεύθηκε να έχει επαφή με τη σύζυγο και τα παιδιά του.
Ωστόσο όταν η αστυνομία τού επέτρεψε να πάει να πάρει τα ρούχα του από το σπίτι, αυτός απλώς έμεινε εκεί. Και αυτό παρότι ο νόμος ορίζει ρητά πως όταν υπάρχει απαγόρευση επαφής για κάποιον, δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση να πλησιάσει την/τον σύζυγο και τα παιδιά. Ο άνδρας της καταδικάστηκε μάλιστα και σε τρίμηνη φυλάκιση καθώς κρίθηκε ένοχος για ενδοοικογενειακή βία. Εν τέλει όμως έμεινε στη φυλακή μόλις τρεις μέρες. Πλέον φοβάται να προχωρήσει σε νέα μήνυση.
Αντ’ αυτού κινήθηκε διαφορετικά και ζήτησε από την αστυνομία να συνοδεύσει την ίδια και τα παιδιά της στο κέντρο στήριξης κακοποιημένων γυναικών. Εκεί γνώρισε πολλές άλλες γυναίκες που έχουν ζήσει τον ίδιο τρόμο. Και οι οποίες, δυστυχώς, έτυχαν παρόμοιας αντιμετώπισης όταν αποφάσισαν να μιλήσουν. «Πίστεψαν τον άντρα μου και τον άφησαν ελεύθερο», είναι μια φράση που άκουσε συχνά από τις άλλες γυναίκες.
Έμεινε οκτώ μήνες στο καταφύγιο γυναικών. Αφού διαβεβαίωσε τον άνδρα της ότι σε περίπτωση διαζυγίου δεν θα ζητούσε διατροφή, αυτός συμφώνησε σε συναινετικό διαζύγιο. Αργότερα βρήκε ένα οικονομικό διαμέρισμα όπου μετακόμισε μαζί με τα παιδιά της. Το κοινωνικό επίδομα ανέρχεται στα 175 ευρώ. Το ενοίκιο στα 110. Με τα υπόλοιπα προσπαθεί να συντηρήσει τα παιδιά της. «Θα ήθελα πολύ να έρθουν μια φορά οι αρχές και να δουν πώς τα βγάζω πέρα».
Ακόμη και μετά το διαζύγιο όμως η Αϊζέλ ζει συνεχώς με το φόβο και δεν αισθάνεται ασφαλής. Μπορεί ο νόμος να ορίζει ότι ο πρώην σύζυγός της δεν έχει πρόσβαση στα προσωπικά της δεδομένα. Η σχετική διάταξη δεν ισχύει όμως και για τα παιδιά. Γι΄ αυτό και η ίδια αποφάσισε να μην δηλώσει καταρχάς τα παιδιά της στο σχολείο. Διότι έτσι ο πρώην άντρας της θα μπορούσε να μάθει και τη διεύθυνσή τους. «Ξέρω ότι θα μας περίμενε εκεί», λέει. «Δεν τιμωρήθηκε ποτέ και γι΄ αυτό και δεν φοβάται, θα συνεχίσει να είναι βίαιος. Πόσο θα΄ θελα να μου πει κάποιος, ‘δεν σε ψάχνει πια, δεν θα σε πονέσει άλλο’. Αυτό είναι το μόνο που θέλω».
*Πρόκειται για αληθινή ιστορία μίας γυναίκας στην Τουρκία. Αζέλ είναι το όνομα που χρησιμοποιήθηκε αντί του πραγματικού της
Από infowoman.gr
