Της Ελένης Γκίκα
Έδωσες, πήρες και έκανες μεγάλο αλισβερίσι μέχρι τώρα.
Κοιτάς τη διαδρομή, έφτασες στα μισά, αλήθεια πόσο γρήγορα περνά ο καιρός.
Κλείνεις τα μάτια για λίγο, ξεκινάς το μέτρημα. Αχ αλήθεια τι έκανες λάθος;
Γιατί το άθροισμα δε σου βγαίνει;
Ψάχνεις να δεις τι δεν υπολόγισες σωστά. Δεν μπορεί εσύ να κάνεις λάθος.
Πάντα ήσουν περήφανη για τις επιδόσεις σου στα μαθηματικά. Ξεκινάς με τα κεράκια που έσβησες στα γενέθλιά σου.
Ναι βλέπεις πως έφτασες στα μισά.
Πάμε τώρα το μέτρημα: πόσα έδωσες;
Αρκετά.
Πόσα πήρες;
Ελάχιστα.
Άρα κάτι δε βγαίνει, ξεκίνησες με πολλά, έμεινες με λίγα και η διαδρομή μισή.
Ψάχνεις τη λύση στο πρόβλημα, θες να βρεις το αποτέλεσμα.
Κρατάς αυτά που έχεις, αφαιρείς αυτούς που περνούν χωρίς να δίνουν. Πολλαπλασιάζεις αυτούς που σου δίνουν χωρίς καν να τους το ζητήσεις.
Ξέρεις γιατί; Μόνο έτσι το αποτέλεσμα θα σου βγει σωστό.
Θα φτάσεις στο τέλος και το αλισβερίσι σου θα είναι όπως το ήθελες.
Παίρνεις αγάπη. Δίνεις ευτυχία, όνειρα και φροντίδα.
Σε γεμίζουν χαρά και όμορφες στιγμές.
Δίνεις την ψυχή σου, το λίγο το κάνεις πολύ.
Κάπως έτσι είναι η ζωή.
Απλά μαθηματικά πρόσθεση όμως όχι αφαίρεση. Δε θες άλλη αφαίρεση, θες μόνο να προσθέτεις ανθρώπους που θα σε γεμίζουν, θα σε φροντίζουν και θα σε δέχονται όπως είσαι. Θα είσαστε μαζί να προσθέτετε άλλο ένα κεράκι κάθε χρόνο στην τούρτα.
Κάθε όμορφος άνθρωπος στη ζωή μας αφαιρεί κάποιον άλλο που μας γέμισε πληγές.
Σταμάτα την αφαίρεση, γιατί κάπως έτσι κλείνουν οι πληγές.
Πηγή: ewoman.gr
