Η Μαρία Τζομπανάκη μπορεί να απολαμβάνει μεγάλες επιτυχίες στα επαγγελματικά της, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως η ζωή της ήταν πάντοτε τέλεια και επιτυχημένη.
Οι πιο δύσκολες στιγμές στην ζωή της Μαρίας Τζομπανάκη
Ερωτηθείσα μεταξύ άλλων για την πιο επώδυνη αλήθεια με την οποία κλήθηκε να έρθει αντιμέτωπη, η ηθοποιός απάντησε: «Έφυγαν οι γονείς μου και το αποδέχθηκα, αν και ήταν πολύ σκληρό. Η μητέρα μου πέθανε πολύ νωρίς και ξαφνικά από καρδιά, υποφέραμε όλοι, τραυματίστηκα με από τον πόνο. Ο πατέρας μου έφυγε δώδεκα χρόνια αργότερα και ήταν εξίσου επώδυνο. Έχασα το μέντορα μου, τον αγαπημένο μου άνθρωπο. Άντεξα όμως και τα δύο τραυματικά αυτά γεγονότα».
«Πριν από τέσσερα χρόνια, έχασα την πρώτη μου εξαδέλφη, τη μοναδική από την πλευρά της μητέρας μου. Ήταν συνομήλικη μου, ήμαστε ομογάλακτες, μεγαλώσαμε μαζί. Η μητέρα μου επειδή δεν είχε γάλα η αδελφή της, είχε από τη μία πλευρά εμένα και από την άλλη την εξαδέλφη μου, τη Βαγγελιώ. Εκείνη ήταν κατάξανθη, εγώ μελαχρινή. Μεγαλώσαμε σαν να ήμαστε δίδυμες, η μία ένιωθε την άλλη» αποκάλυψε και συμπλήρωσε:
«Η Βαγγελιώ έφυγε και πήρε μαζί της αυτά που κανείς άλλος δεν ξέρει για μένα, ήταν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Ενώ ήμουν δίπλα της, μπόρεσα να της κλείσω τα μάτια, να τη στολίσω, να την αποχαιρετήσω, να γίνει ό,τι βοηθά την ψυχή του ανθρώπου να μαλακώσει στο πένθος, ήταν τόσο μεγάλο το σοκ που είχα περάσει που, έπειτα από την κηδεία της, ήμουν μια άλλη. Εκεί συνειδητοποίησα πραγματικά ότι σήμερα είμαστε εδώ και το επόμενο δευτερόλεπτο δεν είμαστε. Ακόμη μου λείπει πολύ. Ήμουν λίγο θυμωμένη μαζί της. Πήγαινα στον τάφο της και της έλεγα: ‘‘Γιατί με κορόιδεψες και έφυγες; Δεν είχαμε πει ότι θα γεράσουμε μαζί;’’».
Περισσότερες δηλώσεις από την Μαρία Τζομπανάκη για την απώλεια
Στην ερώτηση να γράψε τις επιθυμίες που έχει για τα επόμενα χρόνια της ζωής της, η Μαρία Τζομπανάκη δήλωσε: «Θα ήθελα να ζήσω πολύ για να χαρώ και τον εγγονό μου, να πάει 30 χρονών και να δω την αντρειοσύνη, τη λεβεντιά και την καλοσύνη του. Να έχω τα μυαλά μου στη θέση τους, να με στηρίζουν τα πόδια μου και να είμαι όρθια».
Μιλώντας για τον μεγαλύτερο φόβο της σήμερα, αποκάλυψε: «μήπως δεν ξυπνήσουν οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο για να φρενάρουν το κακό που εμείς δημιουργήσαμε και που έρχεται. Τότε δεν θα υπάρχει επιστροφή».
Στην ερώτηση για το αν είχε δυσκολίες η περίοδος των οκτώ χρόνων, που συνειδητά έμεινε μόνη της, η κα. Τζομπανάκη δήλωσε στο περιοδικό: «Όχι, δεν είχε καμία δυσκολία. Ζούσα με έναν πνευματικό τρόπο, ο οποίος τώρα συμπορεύεται με το γήινο κομμάτι μου. Τότε ίσως το είχα ανάγκη. Έκανε πολλή φασαρία το σώμα μου και ήθελα να ησυχάσει για να ακούσω την ψυχή μου».
«Επειδή είμαστε ένα κομμάτι του σύμπαντος, της ενέργειας της ζωής, η αληθινή συντροφιά μας είμαστε εμείς, ο ίδιος ο εαυτός μας, αυτά που πιστεύουμε, αυτά που αγαπάμε. Είπα στον εαυτό μου: ‘‘Όλα εκείνα που θυμάσαι και έζησες έφτιαξαν αυτό που είσαι σήμερα. Διέσχισες τον πόνο, τη χαρά, τις αμφιβολίες και το φόβο, αλλά είναι πολύ σπουδαίο που υπάρχεις’’. Θεωρώ , εν κατακλείδι, ότι οφείλουμε να είμαστε ευγνώμονες που υπάρχουμε, αλλά και να γνωρίζουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα» συμπλήρωσε.
Για τις σημαντικότερες αλλαγές που σημειώθηκαν στη ζωή της, δήλωσε: «Η πιο σημαντική είναι η γέννηση του παιδιού μου. Η άλλη τεράστια αλλαγή συνέβη όταν πέθανε η μάνα μου και άλλαξε για πάντα χρώμα ο ουρανός και η τρίτη όταν παράτησα τα πάντα εδώ και πήγα σε μια ξένη χώρα, σε μια ξένη ήπειρο, και ξανάρχισα σχεδόν από την αρχή».
