Ούτε λίγο, ούτε πολύ αυτή είναι η κυνική αλήθεια.
Θυμάμαι στο γυμνάσιο φερόμουν στα κορίτσια που μου άρεσαν πραγματικά άσχημα, μόνο και μόνο για να τους δείξω ότι μου αρέσουν. Και όχι μόνο εγώ, όλα τα αγόρια το ίδια κάναμε. Δεν ξέρω από πού πήγαζε αυτή η λογική. Ίσως από άμυνα. Φυσικά μεγαλώνοντας το άφησα πίσω μου, αλλά δυστυχώς όχι και οι άλλοι…
Γιατί σαν ενήλικες συνεχίζουμε να παίζουμε με τις καρδιές των άλλων, είτε αγοριών, είτε κοριτσιών. Όπως κάνουν και οι άλλοι με εμάς.
Και το κακό ξέρετε ποιο είναι; Αν κάποιος μας φέρεται άσχημα, πιθανότατα έτσι σκέφτεται κιόλας για εμάς. Είναι άλλο να το παίζεις δύσκολη/η για να ανεβάσεις την επιθυμία του άλλου και άλλο να μην τον σέβεσαι. Το τελευταίο είναι το χειρότερο.
Ρώτα όποιον σύμβουλο σχέσεων θέλεις και το πρώτο πράγμα που θα σου πει ότι είναι το πιο σημαντικό είναι η επικοινωνία. Υπάρχει το ενδεχόμενο κάποιοι άνθρωποι να μην είναι το ίδιο επικοινωνιακοί με κάποιους άλλους. Δεν μπορεί να αποκλειστεί αυτό.
Αλλά όταν ο άλλος δεν σε ακούει, δεν νοιάζεται για τα δικά σου «θέλω», τότε σόρυ αλλά δεν σε θέλει. Αν σε διακόπτει τότε πιστεύει πως η δική του γνώμη είναι πιο σημαντική. Αν είναι αγενής, τότε δεν σε σέβεται.
Τι πρέπει να κάνεις;
Αρχικά, μην το αγνοείς αν συμβεί. Μην δέχεσαι τέτοιες συμπεριφορές και μην συμπεριφέρεσαι έτσι αν σου συμπεριφέρονται. Το επίπεδό σου δεν είναι αυτό, οπότε μην προσπαθήσεις να πέσεις σε αυτό. Και σημαντικότερο από όλα: Μίλα. Προσπάθησε να συζητήσεις για να βρεις τι φταίει.
Αν σε αγαπάει ο άλλος το δείχνει. Αν σε σέβεται το ίδιο. Αν όχι, τότε πες «αντίο» και φύγε…
