Είμαι 57 χρόνων και πάσχω από καρκίνο του μαστού. Ο τελευταίος χρόνος ήταν πολύ δύσκολος για μένα. Χειρουργεία, χημειοθεραπείες, ακτινοβολία, όλα αυτά ήρθαν και με εξάντλησαν σωματικά, ηθικά και οικονομικά. Τουλάχιστον πήγαν όλα καλά και θέλω να πιστεύω ότι οι επόμενες εξετάσεις μου θα είναι καλές.
Στο ενδιάμεσο εμφανίστηκε η μικρή μου κόρη, η οποία έχει φύγει εδώ και πολλά χρόνια από το σπίτι και με το ζόρι μας έπαιρνε ένα τηλέφωνο το μήνα. Μας ζήτησε να τη φιλοξενήσουμε για μερικούς μήνες μαζί με το φίλο της, γιατί δεν είχαν, όπως μας είπε, πού να μείνουν (δεν μας το αιτιολόγησε καν). Για προσωπικούς και πρακτικούς λόγους, τους οποίους εξήγησα από την αρχή, δέχτηκα να φιλοξενήσω την κόρη μου, αλλά όχι το φίλο της. «Μερικοί μήνες» είναι μεγάλο διάστημα.
Τρεις εβδομάδες μετά τη μετακόμισή της σπίτι μας με ρώτησε αν μπορούσαμε να τον φιλοξενήσουμε έστω για ένα βράδυ. Mε τον άντρα μου ντραπήκαμε να αρνηθούμε. Ένα βράδυ ήταν αυτό. Δεν ήταν και η καλύτερη μου να φέρω έναν ξένο σπίτι μου ειδικά τώρα που η κατάστασή μου ένα ακόμα περίεργη και τα φάρμακα μου δημιουργούν άσχημες παρενέργειες.
Όταν της μίλησα και της εξέφρασα τις αντιρρήσεις μου επειδή ήθελε να μείνει παραπάνω άρχισε να με βρίζει και να με κατηγορεί ότι με νοιάζει μόνο ο εαυτός μου και ότι δεν ενδιαφέρομαι για εκείνη. Ο καβγάς συνεχίστηκε και τη μέρα που ήρθε το αγόρι της σπίτι μας με αποτέλεσμα η κόρη μου να σηκωθεί και να φύγει.
Συναντηθήκαμε ξανά δύο εβδομάδες μετά, αλλά δεν πήγε καλά. Νιώθει ότι δεν την υποστηρίζω όσο πρέπει (παθαίνει κρίσεις πανικού και έχει έντονο άγχος, αλλά αρνείται να δεχτεί επαγγελματική βοήθεια) και ότι δεν χρειάζεται αρνητικούς ανθρώπους γύρω της. Μου έδωσε να καταλάβω ότι οικογένειά της θεωρεί το σύντροφό της και την οικογένειά του, κάτι που πραγματικά με ισοπέδωσε.
Δεν υπήρξα ποτέ αρνητική απέναντί της, το αντίθετο μάλιστα. Ήμουν πάντα δίπλα της σε ο,τι με χρειαζόταν. Αρνητική απέναντι μου είναι εκείνη και όσο κι αν προσπαθώ για να είναι ήρεμη και ευτυχισμένη, τόσο αποτυγχάνω. Η μεγάλη μου κόρη δεν μπορεί να πιστέψει το πώς μου συμπεριφέρθηκε. Την αποκάλεσε αναίσθητη και πιστεύει ότι δεν την ενδιαφέρει καθόλου η κατάστασή μου.
Η μικρή μου κόρη έχει κόψει κάθε επικοινωνία μαζί μας και βάζει το αγόρι της να μου στέλνει μηνύματα και να μου λέει ότι δεν έχω καρκίνο και ότι λέω ψέματα για να με λυπηθούν.
Λυπάμαι πολύ γιατί κάποτε ήμασταν μία πολύ δεμένη οικογένεια και έχω σοκαριστεί από το πόσο εριστική και εγωίστρια έχει γίνει. Αν δεν ήταν ο άντρας μου και η μεγάλη μου κόρη, δεν ξέρω αν θα τα είχα καταφέρει.
Λένα
Από singleparent.gr
