Στο υπνοδωμάτιο της κόρης μου επικρατούσε μια ολοκληρωτική καταστροφή… Παντού έβλεπες σκορπισμένα ρούχα και παπούτσια. Άδεια πιάτα και ποτήρια στοιβαγμένα στο κομοδίνο. Κάλτσες και πιτζάμες στο πάτωμα. Το γραφείο της ήταν γεμάτο στοίβες με χαρτιά. Το κρεβάτι σπάνια στρωμένο και τα μαξιλάρια της πεταμένα σε μια γωνιά.
Το δωμάτιο ήταν το απόλυτο χάος και, προς μεγάλη μου έκπληξη, μου λείπει απελπιστικά.
Η κόρη μου είναι στο κολέγιο και μου λείπει τρομερά. Σπουδάζει, δουλεύει και προσπαθεί να φτιάξει τη ζωή της. Όσο περήφανη και αν είμαι γι’ αυτήν και όσο και αν ξέρω ότι βρίσκεται ακριβώς εκεί που πρέπει να είναι, δεν ήμουν προετοιμασμένη για την εκκωφαντική σιωπή στο σπίτι μου. Δεν ήμουν προετοιμασμένη για το πόσο πολύ θα ράγιζε η καρδιά μου.
Μερικές φορές, πηγαίνω στο δωμάτιό της, κάθομαι στην άκρη του κρεβατιού της, κλείνω τα μάτια μου και θυμάμαι…
Θυμάμαι τις φωνές της την ώρα που έτρεχε να ετοιμαστεί για το σχολείο το πρωί. Τον ήχο από το πιστολάκι. Τον ήχο του ντους που έτρεχε για 30 λεπτά και εγώ αναρωτιόμουν αν θα βγει ποτέ. Τα γέλια και τα κλάματά της.
Όταν η καθημερινότητά σου είναι τόσο απαιτητική και τόσο… γεμάτη, νομίζεις ότι έχεις όλο το χρόνο του κόσμου με τα παιδιά σου. Τουλάχιστον έτσι νόμιζα εγώ.
Πάντα πιστεύεις ότι θα έχεις περισσότερο χρόνο για να ακούσεις τα γέλια και τις ιστορίες τους, για να καθίσεις στο κρεβάτι μαζί τους και να συζητήσετε. Για να τα ενθαρρύνεις και να τους δώσεις ακόμη πιο πολλή αγάπη.
Όταν τα παιδιά μπαίνουν στην εφηβεία, όμως, ο χρόνος παύει να είναι με το μέρος μας. Φεύγει αθόρυβα. Κάθε μέρα, χωρίς καν να το ξέρουμε ή να το συνειδητοποιούμε, τα παιδιά μας κάνουν ένα βήμα πιο κοντά στην ανεξαρτησία τους, στη μέρα που δεν θα μας χρειάζονται τόσο πολύ.
Πού θα τα οδηγήσει άραγε η ζωή; Στην άλλη άκρη της πόλης; Σε μια άλλη πόλη ή σε μια άλλη χώρα; Σίγουρα, τα παιδιά μας θα είναι πάντα στη ζωή μας και θα μπορούμε πάντα να τα επισκεπτόμαστε και να είμαστε μέρος της ζωής τους… αλλά ας μην γελιόμαστε, δεν είναι το ίδιο.
Γι’ αυτό, απολαύστε τη κάθε στιγμή με τα μικρά σας. Ακόμα και τις στιγμές που σας τρελαίνουν.
Σύντομα το δωμάτιό τους θα είναι καθαρό. Το καλάθι με τα άπλυτα θα είναι άδειο. Ο σωρός από ψίχουλα στο πάτωμα της κουζίνας δεν θα είναι εκεί για να τον σκουπίσετε. Δεν θα υπάρχουν παπούτσια στο χολ για να σκοντάψετε. Και το σπίτι θα είναι ήσυχο… πάρα πολύ ήσυχο.
Ξέρω ότι το υπνοδωμάτιο του παιδιού σας είναι ακατάστατο. Ξέρω ότι σας ενοχλεί. Ξέρω ότι κλείνετε την πόρτα όταν περνάτε από εκεί γιατί δεν αντέχετε να το βλέπετε.
Αλλά, ακούστε το από μια μαμά που ξέρει… σας παρακαλώ, μην το βλέπετε έτσι. Στην πραγματικότητα, μια μέρα, όταν δεν το περιμένετε, θα σας λείψει. Είναι πιο δύσκολο να κοιτάξεις ένα πεντακάθαρο δωμάτιο, παρά ένα βομβαρδισμένο.
mama365.gr
