Κάθε μέρα ακούμε για γυναίκες και άντρες που εγκατέλειψαν τις οικογένειές τους για κουνιάδους, για νύφες, για πεθερούς και πεθερές, εμένα όμως η γυναίκα μου πρωτοτύπησε. Δεν φτάνει που με άφησε να μεγαλώνω μόνος μου τα τέσσερα παιδιά μας χωρίς να δείξει κανένα ενδιαφέρον, έφυγε και στην επαρχία για να πάει να μείνει με το θείο μου.
Με τη γυναίκα μου δεν θα έλεγα ότι είχαμε άσχημο γάμο. Τα πηγαίναμε καλά και δεν είχαμε ιδιαίτερους καυγάδες στο σπίτι. Μεγαλώναμε τα τέσσερα παιδάκια μας ωραία και καλά και μέχρι εκεί. Δεν είχα υποψιαστεί ποτέ ότι η γυναίκα που μπορεί και να ξενοκοιτάει, πόσο μάλλον άτομα του ευρύτερου οικογενειακού μας κύκλου.
Ο θείος μου είναι αρκετά νέος σε ηλικία, κοντά στη δική μου, ανύπαντρος, χωρίς υποχρεώσεις, αθεράπευτα γυναικάς και με μεγάλη περιουσία – τεφαρίκι πράγμα δηλαδή για κάθε φιλόδοξη γυναίκα μόνο που στην περίπτωσή μας, η «φιλόδοξη» που δεν υπολόγισε πρώτα παιδιά και μετά άντρα ήταν η γυναίκα μου.
Μία μέρα γύρισα από τη δουλειά στο σπίτι και μου είχε αφήσει ένα γράμμα, στο οποίο έλεγε ότι είχε αφήσει τα παιδιά στη μάνα της και είχε φύγει από το σπίτι για να ζήσει με το μεγάλο της ∈ρωτα, δηλαδή με το θείο μου. Τι θα έλεγα στα παιδιά, στους γονείς μου, στους γονείς της, σε συγγενείς και φίλους; Τι της είχα κάνει για να με ξεφτιλίσει με αυτό τον τρόπο; Χιλιάδες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου. Ακόμα και ότι μπορεί να τα είχαν απο πριν παντρευτούμε…
Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Τα παιδιά ψάχνουν τη μάνα τους και εκείνη τόσο καιρό δεν μας έχει πάρει ούτε ένα τηλέφωνο. Μαθαίνω νέα της από τους γείτονές μας στο χωριό. Είναι μία χαρά και ζει καλά μαζί του, δεν ξέρει όμως ότι μόλις ο θείος μου τη βαρεθεί, θα τη διώξει και μετά να δω τι θα κάνει γιατί σπίτι μου εγώ αυτή τη γυναίκα δεν την ξαναβάζω, όπως φυσικά και δεν θέλω καμία απολύτως επαφή με το θείο μου.
Εξίσου βαριά με μένα το έχει πάρει και ο πατέρας μου. Ο θείος μου είναι αδερφός του δεν μπορεί να δεχτεί σε καμία περίπτωση ότι έκανε κάτι τέτοιο στο ίδιο του το ανίψι, που είμαι και αίμα του. Η γυναίκα μου πάει και έρχεται. Ξένη είναι, δεν μας συνδέουν δεσμοί αίματος, παρά μόνο τα παιδιά, εκείνος όμως είναι οικογένεια, συγγενής εξ αίματος, αδερφός του πατέρα μου. Δεν σκέφτηκε εμένα. Τα παιδιά που τα αγαπούσε σαν δικά του και τους είχε αδυναμία δεν τα σκέφτηκε;
Θα είμαι κοντά στα παιδιά μου για όσο χρειαστεί και θα τα βοηθήσω όσο μπορώ να ξεπεράσουν την προδοσία της μάνας τους. Όσο για εκείνη, καλύτερα να μείνει με αυτόν που διάλεξε.
Μάριος
