Ο άνθρωπος, που μας μεγάλωσε, εκτός από την μάνα μας, είναι η γιαγιά μας. Η γιαγιά είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Ελληνικής οικογένειας και είναι μία παρουσία που δεν θα πρέπει να την λησμονάμε.
Η γιαγιά σου είναι δρα σαν τον φύλακα άγγελος σου. Είναι η πιο όμορφη και γαλήνια παρουσία στην καρδιάς σου.
Αλλιώς, σημαίνεις για εκείνη τον κόσμο. Είσαι ο λόγος που ζει, η αναπνοή της, η πηγή της ευτυχίας της. Είσαι ο άνθρωπος που αγαπά και σέβεται πάνω από τα πάντα. Εκείνη είναι πρόθυμη να δώσει τα πάντα, ακόμα και την ψυχή της, για να δει εσένα ευτυχισμένο. Είσαι η πιο μοναδική και ανεκτίμητη παρουσία στη ζωή της και εσύ είσαι ο λόγος που η δική της πραγματικότητα έχει νόημα και χαρά.
Για πολλούς η γιαγιά δεν είναι απλώς η μαμά της μαμάς ή του μπαμπά τους. Είναι η δεύτερη μάνα τους.
Ένας άνθρωπος που αποτελεί πολλά περισσότερα απ’ τη γραφική γιαγιούλα που μοιράζει καραμέλες και σοκολατάκια. Από εκείνη που μας επισκέπτεται τα σαββατοκύριακα ή τις γιορτές και τρώμε μαζί της. Είναι κάτι πιο βαθύ και δυνατό απ’ το άτομο εκείνο που μπορεί να φέρουμε απλώς το όνομά του. Είναι η γυναίκα που χωρίς εκείνη δε θα ήμασταν ο άνθρωπος που έχουμε εξελιχθεί σήμερα.
Η γιαγιά μας είναι ο άνθρωπος που μας μεγάλωσε.
Και μιλάω ακριβώς για τη γιαγιά που μεγάλωσες στο πλάι της από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου. Που περνάς ώρες της καθημερινότητας μαζί της. Που βρίσκεται κοντά σου κάθε στιγμή της ζωής σου κι αποτελεί κομμάτι της οικογένειάς σου αναπόσπαστο κι αγαπημένο.
Τις περισσότερες φορές θα σε κοιμίσει στο κρεβάτι της, το οποίο για έναν ανεξήγητο λόγο έχει το πιο ξεκούραστο στρώμα και το πιο ζεστό πάπλωμα από οποιοδήποτε έχεις κοιμηθεί ποτέ σου. Τις φορές που μένει μαζί σου τα βράδια, θα κάνει λίγο χώρο και θα σε πάρει αγκαλιά για να μη φοβάσαι. Θα ξενυχτήσει στο πλευρό σου όταν έχεις πυρετό και θα φροντίσει να σε κρατήσει ζεστό και καθαρό μέχρι να γίνεις καλά. Η αγκαλιά της αποτελεί για σένα το πιο ασφαλές καταφύγιο.
Έτσι, μ’ ένα μαγικό τρόπο τα πάντα ηρεμούν κι ησυχάζουν. Η αγκαλιά αυτή δε συγκρίνεται με καμία στο σύμπαν. Μέσα της αισθάνεσαι τόση ασφάλεια και τρυφερότητα που την αποζητάς κάθε φορά που είναι κοντά σου. Τα ζαρωμένα μα ζεστά της χέρια σου προσφέρουν τα πιο απαλά χάδια. Και πώς να το κάνουμε; Όσο και να μεγαλώσεις, σ’ όποια φάση της ζωής σου και να βρίσκεσαι, αυτά τα χάδια τα έχεις ανάγκη.
Η γιαγιά σου δεν σταματάει ποτέ να σε σκέφτεται.
Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό η σκέψη της τρέχει κοντά σου. Στο πού βρίσκεσαι κι αν είσαι ασφαλής. Οι μόνες στιγμές ηρεμίας της είναι όταν βρίσκεσαι μαζί της. Τότε που αδημονεί και λαχταρά να σε δει στην πόρτα και να χαμογελάσει διάπλατα. Και μετά να σε κατακλύσει με την επίμονη φροντίδα της. Πάντα θα πρέπει να φας αυτό που θα σου προσφέρει. Όσο χορτασμένος κι αν είσαι. Τα φαγητά της μυρίζουν ζεστασιά κι έχουν μια οικεία γεύση που δεν μπορείς να γευθείς πουθενά αλλού.
Καθετί που είναι αποτυπωμένο στη μνήμη των παιδικών κι εφηβικών σου χρόνων έχει την εικόνα τη δική της. Το σπίτι της είναι για σένα ο χώρος που έπλασες τις πιο ωραίες σου αναμνήσεις. Το πρώτο σου ποδήλατο και τα παιχνίδια που έπαιζες μικρός, η στράτα που περπάτησες στην αυλή της, ακόμη κι οι πρώτοι σου εφηβικοί προβληματισμοί!
Να μην ξεχνάτε ποτέ την γιαγιά σας
Θα είναι πάντα στο μυαλό σου η μορφή της σε κάθε σου βήμα! Το πρωινό της ξύπνημα, οι βόλτες στην παιδική χαρά, η παρουσία της στο χώρο του σχολείου. Τα κλάματα συγκίνησης που σου έλεγαν πού πας, κάθε φορά που έπρεπε να την αποχωριστείς για πολύ καιρό. Ακόμη κι οι φωνές της όταν σε μαλώνει είναι για σένα η ζωντάνια που νοστάλγησες από τότε που μεγάλωσες και δεν την έχεις πια στην καθημερινότητα σου τόσο πολύ.
Όλα τα έζησες εκεί. Η γειτονιά και τα αμέτρητα παιχνίδια, το μικρό δασάκι δίπλα στην αλάνα κι όλες σου οι παιδικές μινιατούρες ξεπετάγονται σ’ αυτά τα μέρη. Είναι βαθιά φυλαγμένα στην ψυχή σου και σου δίνουν δύναμη να σκέφτεσαι πόσο μοναδικό σε έκαναν.
Είσαι περήφανος όταν λες, «με καλομάθατε σίγουρα μα δε με κακομάθατε»! Όταν σκέφτεσαι την αγάπη που έχεις στον εαυτό σου, δεν μπορείς να βρεις άλλο λόγο για να νιώθεις έτσι παρά για τα τόσα υπέροχα πράγματα που σου προσέφερε.
Ο μεγαλύτερος φόβος: Να μην χάσουμε τη γιαγιά μας
Πονάς όμως στη σκέψη των χρόνων που περνάνε και τρέμεις κάθε ασθένεια που μπορεί να την πάρει από κοντά σου. Καρδιοχτυπάς σε κάθε ξαφνικό τηλεφώνημα κι ανακουφίζεσαι όταν μαθαίνεις πως τελικά όλα είναι εντάξει. Τη βλέπεις να μεγαλώνει κι ανησυχείς όλο και περισσότερο, μήπως έρθει μία μέρα που δε θα τη βλέπεις πια καθόλου! Όταν δε θα την έχεις πια, κάθε στιγμή, θα σου θυμίζει πόσο πολύτιμο ήταν κάθε λεπτό που ήταν συνεχώς κοντά σου, ακόμη κι αν κάποτε δεν το αντιλαμβανόσουν.
Και νιώθεις τόση αμοιβαία εξάρτηση από εκείνη που θες ν’ αδράξεις μαζί της την κάθε στιγμή που περνάει για όσα χρόνια μπορείς να την έχεις πλάι σου. Θέλεις να ξοδεύεις, όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μαζί της. Δεν μπορείς να φανταστείς άλλη καλύτερη οικογένεια απ’ το δικό της πρόσωπο. Τώρα καταλαβαίνεις πόσο τυχερός στάθηκες που έγινες αυτός που είσαι τώρα χάρη στη δική της συμβολή.
Ευχαριστείς το Θεό κάθε μέρα και είσαι ευγνώμων που την έχεις ακόμη στη ζωή σου. Που εξακολουθεί να σε μεγαλώνει μ’ αυτόν τον αγνό κι αυθεντικό τρόπο, που μόνο εκείνη ξέρει. Χαίρεσαι που βίωσε την κάθε ηλικία σου κι εξακολουθεί να σε καμαρώνει, όσο ακόμα εξελίσσεσαι. Ποτέ σου δε θα μπορούσες να φανταστείς καλύτερη οικογένεια από εκείνη.
Θα είσαι δίπλα της πάντα και για πάντα!
Αυτή είναι η γιαγιά μας. Μια σπουδαία και σημαντική παρουσία στην ζωή όλων μας!
