Όλο το χρόνο περιμένουμε τις πολυπόθητες καλοκαιρινές διακοπές.
Ξεκούραση, απόδραση από τη ρουτίνα και τους φρενήρεις, ρυθμούς της καθημερινότητας, απολαύσεις κι επιτέλους, περισσότερος χρόνος με το ταίρι μας.
Περιμένουμε τις διακοπές για να είμαστε όλη την ημέρα μαζί, να μιλήσουμε, να διασκεδάσουμε μακριά από τις καθημερινές πιέσεις κι υποχρεώσεις, να γεμίσουμε με νέα ενέργεια τη σχέση μας.
Πόσο εφικτό είναι αυτό τελικά, και γιατί πολλές φορές βλέπουμε ζευγάρια να αποφασίζουν να χωρίσουν μετά τις καλοκαιρινές διακοπές;
Η αλήθεια είναι πως ο χρόνος όπου βρισκόμαστε να περνάμε, μετά από αρκετό καιρό, συνεχώς μαζί με τον/τη σύντροφό μας, είναι ενδεικτικός για την κατάσταση που βρίσκεται η σχέση μας. Όταν οι επιθυμίες συμπίπτουν, τα πράγματα είναι εύκολα. Όμως μπορεί οι σύντροφοι να έχουν τελείως διαφορετικές προτιμήσεις και ζητούμενα από το διάστημα των διακοπών. Ο ένας να θέλει ηρεμία, κι ο άλλος πολυσύχναστο μέρος, ο ένας να είναι της περιήγησης κι ο άλλος της ολοήμερης ξεκούρασης, ο ένας να θέλει να εξερευνά νέα μέρη κάθε φορά, κι ο άλλος να περνάει χρόνο με την πατρική οικογένεια. Όταν προκύπτουν θέματα διαφορετικών προτιμήσεων κι αιτημάτων στις διακοπές, τα ζευγάρια που έχουν υγιή σχέση, συνήθως καταλήγουν σ’ ένα συνδυαστικό πρόγραμμα, που να ικανοποιεί, όσο το δυνατόν περισσότερο και τους δυο ή, αν γίνει τελικά το χατίρι του ενός, ο «ευνοημένος», φροντίζει για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ικανοποίηση και του άλλου. Αυτό είναι δείγμα υγείας στη σχέση, όπου ο ένας λαμβάνει υπ’ όψην τις ανάγκες και τις επιθυμίες του άλλου και κάνει το καλύτερο που μπορεί , έτσι ώστε να είναι κι ο άλλος ευχαριστημένος. Είναι σαν να λέει «σε νοιάζομαι, σε θεωρώ σημαντικό/η και θέλω να περνάς καλά όπως κι εγώ». Αρκετές φορές όμως οι διακοπές, είναι σαν ένας μεγεθυντικός φακός των δυσκολιών ή ακόμα και των αδιεξόδων της σχέσης του ζευγαριού. Ο πολύς κοινός χρόνος, δείχνει με αμείλικτο τρόπο τη δυσκολία στην επικοινωνία, το κενό στα συναισθήματα, τη διάσταση στις επιθυμίες ή ακόμα περισσότερο, τη δυσφορία που μπορεί πλέον να προκαλεί στον έναν η παρουσία του άλλου. Πολλές φορές ένα θέμα αθώο κι ευχάριστο όπως το «σε ποια παραλία θα πάμε» ή «τι θα φάμε», γίνεται πεδίο μάχης και πηγή δυσαρέσκειας και παραπόνων. Συμβαίνει επίσης συχνά, όταν οι διακοπές είναι μαζί με την πατρική οικογένεια του ενός, ο άλλος να παραμελείται και να βρίσκεται στο περιθώριο ενός προγράμματος «υποχρεώσεων» του άλλου ως προς τις επισκέψεις σε συγγενείς, συμμόρφωσης στο πρόγραμμα της ευρύτερης οικογένειας, απώλειας του προσωπικού χρόνου, και παρουσίας σε κοινωνικές εκδηλώσεις που δεν τον/την αφορούν καθόλου.Ένα άλλο ανησυχητικό σύμπτωμα, είναι το να απομονώνεται ο καθένας στο κινητό ή το βιβλίο του, να «κρύβεται» πίσω από τη φροντίδα των παιδιών (αν υπάρχουν) και να επιδιώκει όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο επικοινωνίας με τον άλλο. Πολλές φορές τα ζευγάρια εκπλήσσονται, συνειδητοποιώντας πως έχουν αποξενωθεί, πως βρίσκονται μ’ έναν άνθρωπο του οποίου η παρουσία είναι πλέον αδιάφορη ή και δυσάρεστη, και πως αυτό που νόμιζαν πως οφείλεται απλά στους καθημερινούς ρυθμούς και τη ρουτίνα, είναι η πραγματικότητα μιας σχέσης βαλτωμένης και παρηκμασμένης. Πολλές φορές οι άνθρωποι ανακαλύπτουν πως πρέπει να ξανασυστηθούν. Τότε είναι η ώρα να αποφασίσουν αν θα δουν την αλήθεια του εαυτού και της σχέσης τους κατάματα, ώστε είτε να δουλέψουν για ν’ αποκαταστήσουν τη σχέση τους, είτε να ομολογήσουν πως η καλύτερη λύση είναι να χωρίσουν. Όπως κι αν εξελιχθούν τα πράγματα, ότι κι αν προκύψει, θα είναι κάτι που μπορεί ν’ αξιοποιηθεί, ώστε να προχωρήσουν τα πράγματα στη ζωή μας, είτε ως ένα ευχαριστημένο ζευγάρι, είτε ως ελεύθεροι ενήλικες που θα διεκδικήσουν μια νέα υγιή σχέση.
Θεανώ Πολυζωγοπούλου
Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια
Θεραπεύτρια Οικογένεια
