ΟΚ, καλός και χρυσός ο ∈ρωτας αλλά ανεβάζει την πίεσή μας στο Θεό. Και είναι για καλό…
Είναι βασικά πολύ απλό. Όταν εμείς οι άντρες ∈ρωτευόμαστε είναι όπως όταν πετάς ένα ψάρι σε ένα ενυδρείο: Γυρνάμε γύρω-γύρω χωρίς προσανατολισμό και χωρίς να ξέρουμε που πάμε και για ποιο σκοπό. Ναι, αυτό μας εκνευρίζει αλλά όχι τόσο πολύ. Γιατί υπάρχουν και χειρότερα…
Νευριάζουμε με εμάς. Για το πως από το πουθενά αρχίζουμε να νιώθουμε τόσα συναισθήματα για έναν άνθρωπο. Όχι, δεν είμαστε άκαρδοι αλλά νιώθουμε πράγματα που δεν ξέραμε πιο πριν και μας είναι δύσκολο να το διαχειριστούμε. Έτσι, όταν μια κατάσταση φεύγει από τα ανδρικά (στιβαρά) μας χέρια αρχίζουμε να εκνευριζόμαστε. Γιατί πάρα πολύ απλά δεν ελέγχουμε την κατάσταση. Έτσι ακριβώς νιώθουμε όταν ∈ρωτευόμαστε. Νευριάζουμε για το πως οι άμυνές μας πήγαν περίπατο και γίναμε ευάλωτοι.
Μετά εκνευριζόμαστε με εσάς. Πως καταφέρατε να φτάσετε τόσο μέσα μας. Πως πραγματικά καταφέρατε να μας μετατρέψετε από αδιάφορους (μέχρι αηδίας) σε αδύναμα πλάσματα. Πως καταφέρατε να χαμογελάτε και εμείς να σκύβουμε κατακόκκινοι από ντροπή…
Νευριάζουμε με την καθημερινότητα. Γιατί δεν μπορούμε να είμαστε μαζί σας διαρκώς. Που οι ώρες και τα λεπτά δεν περνούν για να βρεθούμε και μας κρατούν μακριά…
Δεν είναι κακό αν δείτε έναν θυμωμένο άντρα. Όχι απαραίτητα τουλάχιστον. Να ξέρετε πως είναι ∈ρωτευμένος, οπότε δείξτε λίγη συμπάθεια. Εξάλλου αυτή δεν είναι η μαγεία; Να μην ξέρει ο άλλος που πατάει και που βρίσκεται όταν ∈ρωτεύεται…
