Η συγκλονιστική μαρτυρία της Kelli Tager.
Η Kelli Tager ήταν το μωρό χάρη στο οποίο σήμερα γνωρίζουμε γιατί δεν πρέπει να δίνουμε μέλι σε μωρά κάτω του έτους.
Η ιστορία της θα σας συνεπάρει:
Αλήθεια, θα δίνατε στο μωρό σας φυστικοβούτυρο; Ή φράουλες; Αυτά τα τρόφιμα θεωρούνται αλλεργιογόνα και ίσως επικίνδυνα για τα μωρά. Οι γιατροί μας προειδοποιούν ξανά και ξανά να είμαστε πολύ προσεκτικοί όταν τα εισάγουμε για πρώτη φορά στη διατροφή τους.
Αλλά για το μέλι; Γιατί κανείς δεν μιλάει για το μέλι; Οι μισοί φίλοι μου που επέστρεψαν με το νεογέννητο τους από το νοσοκομείο ειδοποιήθηκαν αόριστα μόνο για να μείνουν μακριά από αυτό. Και στους άλλους μισούς δεν είπαν τίποτα.
Ευτυχώς με ξέρουν. Και ξέρουν και την ιστορία μου.
Επομένως, επιτρέψτε μου να σας πω για αυτό το μικρό κομμάτι της ζωής μου.
Μεγαλώνοντας, ήμουν η μόνη που είχε ουλή στο λαιμό, αλλά ειλικρινά σκέφτηκα ότι ήταν κάτι ξεχωριστό. Ωστόσο, μέχρι να πάω γυμνάσιο είχα κουραστεί να με ρωτάνε τα άλλα παιδιά με απέχθεια: “Τι είναι αυτή η τρύπα στο λαιμό σου;” Έτσι άρχισα να το διασκεδάζω.
Έλεγα ότι με δάγκωσε κάποιο βαμπίρ που είχε ένα μόνο δόντι. Γυμνάσιο ήμουν, τι να έλεγα;
Δεν είχα συνειδητοποιήσει τη φρίκη που πέρασαν οι γονείς μου, παρά μόνο όταν έγινα και εγώ μαμά. Όταν η κόρη μου έγινε 6 μηνών συνειδητοποίησα… σε αυτήν την ηλικία το έπαθα…
Στους έξι μήνες γίνεται η εισαγωγή των στερεών τροφών. Τότε που μπορούν οι γονείς να δώσουν «πραγματική» τροφή στα μωρά τους. Η groovy χίπισσα μαμά μου στα 70’s, περιχαρής μέσα στην άγνοια της, αποφάσισε να ξεκινήσω με έναν κόσμο γεύσεων από βρώμη, γιαούρτι, μουστάρδα και ωωω ναι, μέλι.
Παρατήρησε κάποια στιγμή ότι δεν είχα όρεξη. Αλλά ο γιατρός την καθησύχασε ότι μπορεί να είναι απλή ίωση. Έπειτα προσπαθούσε να με θηλάσει αλλά το γάλα επέστρεφε από το στόμα μου και δε μπορούσα να καταπιώ. Αυτό ήταν. Με πήγαν εσπευσμένα στο νοσοκομείο και μου έβαλαν αμέσως σωλήνα τροφοδοσίας ενώ μου έκαναν και τραχειοτομή.
Είχα παραλύσει από το κεφάλι μου (συμπεριλαμβανομένων των ματιών μου) μέχρι τα πόδια μου. Η μητέρα μου λέει ότι έμοιαζα σαν υφασμάτινη κούκλα.
Δε μπορούσα να κινηθώ. Δε μπορούσα να καταπιώ. Δε μπορούσα να αναπνεύσω.
Μέχρι τότε δε γνώριζε κανείς ότι η κατάσταση αυτή λέγεται «παιδική αλλαντίαση», που ουσιαστικά μεταφράζεται σε παιδική τροφική δηλητηρίαση. Το ακατέργαστο μέλι φέρει σπόρους βακτηρίων που ένα βρεφικό στομάχι δεν είναι ακόμη ώριμο να επεξεργαστεί.
Χαζό μέλι ρε!
Έτσι, οι μισοί γιατροί πίστευαν ότι είχα όγκο στον εγκέφαλο. Προφανώς, οι γονείς μου δεν ήταν πολύ ευχαριστημένοι με αυτή τη διάγνωση, αλλά ευτυχώς οι άλλοι μισοί γιατροί σκέφτηκαν ότι μπορεί να είναι κάτι άλλο. Απλά δεν ήξεραν τι.
Οι γονείς μου περίμεναν. Και περίμεναν…
Παρακολουθούσαν μωρά να πεθαίνουν γύρω τους ενώ εγώ είχα πέσει σε λήθαργο. Ο μπαμπάς μου τελικά έπρεπε να επιστρέψει στη δουλειά. Η μητέρα μου δεν έφυγε στιγμή από κοντά μου.
Τελικά μια μέρα, ο μπαμπάς μου μπαίνοντας στο δωμάτιο μου στο νοσοκομείο διαπίστωσε κάτι διαφορετικό! Τον ακολουθούσα με τα μάτια μου!
Και σιγά σιγά, βελτιώθηκα. Τόσο πολύ, ώστε τελικά μετά από 2,5 μήνες παραμονής στο νοσοκομείο επέστρεψα σπίτι μου.
Μετά από τόσο καιρό είχα ξεχάσει τελείως πως να καταπίνω. Έτσι οι γονείς μου έπρεπε να μου προσφέρουν τροφή με σωλήνα σίτισης. Αλλά επειδή πλέον μπορούσα να κουνηθώ, έβγαζα το σωλήνα τροφοδοσίας τον οποίο μου τοποθετούσαν ξανά οι γονείς μου. Μέχρι την ηλικία των 10 ετών, πανικοβαλλόμουν και απωθούσα ότι ερχόταν πολύ κοντά στο πρόσωπό μου.
Έκανα εργοθεραπεία γιατί οι γονείς μου δεν πίστευαν ότι θα ξαναπερπατούσα. Αλλά είχα πείσμα! Οι λεπτές κινητικές δεξιότητες μου ήταν δραματικά πίσω και έτσι οι γονείς δεν με έστειλαν στο σχολείο εκείνη τη χρονιά προκειμένου να δυναμώσω.
Δύο χρόνια αργότερα, οι γιατροί κάλεσαν τους γονείς μου για να τους πουν ότι αυτό που είχα, δεν ήταν όγκος στον εγκέφαλο, αλλά κάτι που λέγεται «παιδική αλλαντίαση».
Όταν αρρώστησα για πρώτη φορά, κανείς δεν ήξερε τι μπορεί να κάνει το μέλι. Ήμουν πολύ τυχερή.
Τώρα πια οι άνθρωποι γνωρίζουν πόσο επικίνδυνο είναι και ότι μπορεί να σκοτώσει βρέφη. Τώρα υπάρχει μια προειδοποιητική ετικέτα στο μέλι που λέει ότι απαγορεύεται η κατανάλωση του από παιδιά κάτω του έτους. Τώρα το μέλι είναι παστεριωμένο, έτσι ώστε οι πιθανότητες εμφάνισης της αλλαντίασης έχουν μειωθεί σημαντικά – αλλά υπάρχει ακόμα κίνδυνος.
Και όμως, ακόμα ακούω ιστορίες ανθρώπων που το βάζουν σε πιπίλες γιατί κανείς δεν τους προειδοποίησε στο νοσοκομείο. Έχω ένα βιβλίο μαγειρικής για μωρά, που το μέλι το κατατάσσει απλώς στις τροφές «ενός έτους και άνω» μαζί με τα ψάρια και τα εσπεριδοειδή. Το να προσφέρετε στο μωρό πορτοκάλι πριν το έτος, δεν έχει τον ίδιο κίνδυνο με το μέλι. Ένα πορτοκάλι μπορεί να προκαλέσει απλά κακό εξάνθημα, όχι αλλαντίαση. Όχι θάνατο.
Σας παρακαλώ, λοιπόν, πείτε το και σε άλλους, διαδώστε το. Δεν ζητώ να γίνω γνωστή στο διαδίκτυο επειδή παραλίγο να πεθάνω. Το μόνο που σας ζητώ είναι να διαδώσετε αυτό το μήνυμα στους φίλους σας, στην οικογένειά σας, σε ομάδες γονέων, όπου μπορείτε! Το να δώσεις μέλι σε μωρό κάτω του ενός έτους μπορεί να είναι θανατηφόρο.
Και αν δεν σας πιστεύουν, ας έρθουν σε εμένα. Δεν μπορώ να τους δείξω τα σημάδια των γονιών μου, επειδή αυτά δεν είναι ορατά, αλλά μπορώ να τους δείξω την ουλή μου. Δεν ήταν ουλή από βαμπίρ με ένα δόντι. Ήταν από μια τραχειοτομή που μου έσωσε τη ζωή.
