Με τον άντρα μου γνωριστήκαμε πριν από περίπου 5 χρόνια μέσω κοινής παρέας. Ήμασταν και οι δύο χωρισμένοι με παιδιά. Συγκεκριμένα είχαμε και οι δύο κόρες στην ίδια ηλικία (10 ετών).
Από την αρχή παρατήρησα ότι είχε καταφέρει να διατηρήσει μία εξαιρετική σχέση με την πρώην γυναίκα του παρά το διαζύγιο. Γνωρίστηκαν όταν ήταν 15 χρονών και στην ουσία μεγάλωσαν μαζί. Έμειναν παντρεμένοι για μερικά χρόνια αλλά ο γάμος τους δεν πήγε καλά και χώρισαν.
Η πρώην γυναίκα του ζει περίπου 10 λεπτά μακριά μας. Μοιράζονται την επιμέλεια της κόρης τους οπότε όπως καταλαβαίνετε η πρώην γυναίκα του αποτελεί μέρος της ζωής μας θέλοντας και μη.
Στην αρχή δεν με πείραζε. Η πρώην γυναίκα του άντρα μου είναι μία πολύ φιλική γυναίκα, όμορφη και τα πάει πολύ καλά με την κόρη μου. Όποτε ψωνίζει στην κόρη της, ψωνίζει και στην κόρη μου για να μην αισθάνεται το παιδί μου παραγκωνισμένο. Τα τελευταία χρόνια έχει σχέση με έναν άντρα από τη δουλειά της και φαίνεται να τα πηγαίνουν καλά. Δεν νομίζω να εξακολουθεί να έχει συναισθήματα για τον άντρα μου ή το αντίστροφο, αλλά αυτές οι πολύ καλές και πολιτισμένες σχέσεις ανάμεσα σε ένα πρώην ζευγάρι πάντα με έβαζαν σε σκέψεις. Στην περίπτωσή μας ο άντρας μου είναι κυριολεκτικά πάντα παρών. Στη διάθεσή της που λένε. Εάν κάτι συμβεί στο σπίτι, θα τον πάρει αμέσως τηλέφωνο και εκείνος θα τρέξει αμέσως μετά τη δουλειά να το διορθώσει. Ακόμα και τα σαββατοκύριακα που δεν δουλεύει, οτιδήποτε συμβεί τρέχει χωρίς δεύτερη σκέψη.
Όταν έρχεται να πάρει την κόρη της που κάποια Σαββατοκύριακα μένει μαζί μας, μας κάνει αρμένικη βίζιτα και φεύγει μετά από ώρες. Έτσι και τύχει να λείπω δεν πτοείται. Κάθεται με τον πρώην σύζυγό της και πίνουν το καφεδάκι τους ωραία και καλά.
Είμαι σίγουρη πως δεν τρέχει κάτι μεταξύ τους αλλά με ενοχλεί η τόσο στενή σχέση που έχουν. Είναι πιο κοντά μεταξύ τους απ΄ ότι πρέπει, απ’ ότι ήταν όταν ήταν παντρεμένοι. Κατανοώ ότι έχουν ένα παιδί μαζί αλλά αυτός δεν είναι λόγος να βρίσκουν αφορμές να συναντιούνται κάθε μέρα. Θεωρείτε πως είμαι παράλογη;
Χρυσούλα
