Η εμπειρία μιας γυναίκας σχετικά με τον έpωτα και την εpωτική της ζωή.
Κατά διαστήματα, έχουμε διαβάσει αναφορές για ενήλικες που δεν έχουν αγκαλιάσει ποτέ κάποιον άλλο ή δεν έχουν βιώσει σοβαρή σχέση, παρά τις προσπάθειές τους. Όταν ρωτούνται πώς συνέβη αυτό, η απάντηση συχνά είναι “Απλώς συνέβη”. Μία γυναίκα περιγράφει την εμπειρία της να φτάνει στα 40 της χωρίς να έχει βιώσει ποτέ μια σοβαρή σχέση, εκφράζοντας την ανάγκη της να μην είναι πια μόνη.
«Μερικές φορές οι άνθρωποι, απλώς δεν έχουν το “ευτυχισμένο τέλος”. Φαίνεται πως κι εγώ είμαι μία από αυτούς. Είμαι 40 ετών και δεν είχα ποτέ μου σχέση. Πώς συνέβη αυτό, θα αναρωτιέστε. Λοιπόν, δεν ξέρω. Πραγματικά, δεν ξέρω. Απλώς έγινε», γράφει στο yourtango.com και συνεχίζει αναλύοντας την εpωτική της ζωή, στην οποία υπήρξαν φλερτ, αλλά όχι τόσο επιτυχημένα.
«Έκανα όλα όσα κάνουν άλλες γυναίκες σε όλη τους τη ζωή. Πήγαινα σε ντίσκο, έκανα παρέα με φίλους και φίλες, πήγαινα στα μπαρ, δούλευα και αλληλεπιδρούσα με πολλούς τύπους σε καθημερινή βάση στις διάφορες δουλειές μου. Και ενώ αυτή η προσέγγιση φαινόταν να λειτουργεί για τους άλλους, για εμένα δεν λειτούργησε ποτέ.
Πριν από χρόνια συμφιλιώθηκα με το γεγονός ότι δεν είμαι η “εντυπωσιακή γυναίκα”. Εκείνη που θα κάνει κεφάλια να γυρίσουν στο διάβα της. Δεν ήμουν και δεν επρόκειτο να γίνω. Δεν είμαι βέβαια και αποκρουστική. Θα έλεγα είμαι περισσότερο το “κορίτσι της διπλανής πόρτας”. Χαμογελαστή, ήρεμη, άνετη. Το κορίτσι με το οποίο μιλάς, ανταλλάσσεις καλημέρες και κάποια στιγμή θα του ζητήσεις ραντεβού. Μόνο που αυτό δεν συνέβη σε εμένα ποτέ.
Παρέμενα αόρατη.
Ήμουν εκείνη που βοηθούσε τις πιο ελκυστικές της φίλες στα ραντεβού. Κάθε βράδυ εκείνες θα είχαν φλερτ, θα έβρισκαν άντρες με τους οποίους θα έβγαιναν ραντεβού. Εμένα με αγνοούσαν. Μερικές φορές διακριτικά, άλλες πάλι με αγένεια, ίσως και επιθετικά. Όλες μου οι προσπάθειες για φλερτ, έπεφταν στο κενό. Σαν να μην με έβλεπαν. Σαν να μην υπήρχα. Τα αγόρια κοιτούσαν προς την παρέα μας και προσέγγιζαν μόνο τις άλλες, κυρίως όταν εγώ ήμουν στην τουαλέτα ή πήγαινα να ζητήσω ποτά από το μπαρ.
Έκανα πρώτη φορά σeξ στα 27 μου. Ήταν ένα βράδυ που μέθυσα και έκανα ένα one-night stand. Το πρώτο μου ραντεβού το είχα λίγο αργότερα την ίδια χρονιά. Ήταν ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή που συναντηθήκαμε ότι δεν ήμουν αυτή που ήθελε. Μάλλον, νόμιζε ότι θα βγει με τη φίλη μου, με την οποία μας είχε δει στο κλαμπ, πριν από λίγες ημέρες.
Ίσως έμεινε μαζί μου εκείνη την ώρα από ευγένεια. Ήμουν τόσο άπειρη στα ραντεβού που απλώς καθόμουν και κοιτούσα γύρω μου, όσο εκείνος μιλούσε στο κινητό με έναν “φίλο” του, που αργότερα μου εξομολογήθηκε ότι ήταν η πρώην του. Με γύρισε στο σπίτι και δεν άκουσα ξανά νέα του.
Αυτό ήταν το κομμάτι της ζωής μου στο οποίο βρέθηκα κοντά σε μία “σχέση”. Το βρίσκω πάρα πολύ δύσκολο να ταυτιστώ με γυναίκες της ηλικίας μου. Δουλεύω με συνομίληκές μου και είμαι η μόνη χωρίς σχέση. Οι περισσότερες έχουν συντρόφους και παιδιά. Ορισμένες διανύουν την εγκυμοσύνη τους τώρα.
Δεν μιλάω ποτέ για την προσωπική μου ζωή στη δουλειά. Νιώθω πολύ άβολα. Είναι πολύ δύσκολο να παραδεχτώ πως δεν είχα ποτέ έναν σύντροφο ή δεν κατάφερα να φλερτάρω σωστά, τη στιγμή που σε αυτή την ηλικία άλλοι το έχουν κάνει πάρα πολλές φορές, ακόμα κι αν δεν έχουν παντρευτεί ή δεν έχουν τώρα σύντροφο. Δεν έχω ιστορίες ή εμπειριες να μοιραστώ. Πλέον, συγγενείς και γνωστοί αποφεύγουν να με ρωτούν για τα προσωπικά μου.
Και τώρα, είμαι 40.
Μέχρι περίπου τα 35 – 38 μου, έτρεφα ελπίδες για τον σύντροφο που ίσως έβρισκα. Ήλπιζα πως θα εpωτευόμουν και θα ζούσα μαζί του μια ζωή. Ίσως αποκτούσα και παιδιά. Μα, οι πιθανότητες έχουν πια λιγοστέψει.
Δεν έχω κάνει ποτέ δεσμό με άντρα. Δεν γνώριζα ποτέ κάποιον που να με εpωτεύτηκε και να τον εpωτεύτηκα. Δεν ένιωσα ποτέ ασφάλεια με κανέναν. Δεν μπόρεσε κανείς να με κάνει να νιώσω πως θα είναι “ο πατέρας των παιδιών μου”. Αυτοί οι λίγοι άντρες με τους οποίους έχω κοιμηθεί δεν μένουν αρκετό καιρό μαζί μου. Για την ακρίβεια, δεν μαθαίνω καν το επώνυμό τους ούτε εκείνοι το δικό μου.
Ξέρω πως αρκετοί από όσους διαβάσουν την ιστορία μου θα πουν “Έλα τώρα. Βγες, κάνε γυμναστική, χαλάρωσε και ζήσε και θα έρθει όταν πρέπει”. Πιστέψτε με, τα έχω κάνει όλα αυτά. Πέρα από μερικά one-night stand, τίποτα περισσότερο δεν συνέβη. Έχω επίσης βγει αρκετά ραντεβού από online εφαρμογές. Μόνο ένας από αυτούς ήθελε να με δει και αυτό ήταν μόνο για σeξ.
Το θέμα είναι ότι ΔΕΝ βρίσκουν όλοι κάποιον, ανεξάρτητα από τις καλές ιδιότητες που μπορεί να έχουν. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν βρίσκουν ποτέ κάποιον για να μοιραστούν τη ζωή τους, παρά τις προσπάθειές τους.
Ξέρω, υπάρχουν θετικά στο να είσαι single και τα χαίρομαι. Αλλά βιώνω την απόλυτη ανεξαρτησία εδώ και 20 χρόνια. Μόνο για μία φορά θέλω να ζήσω το πώς είναι η σχέση. Πώς είναι να είσαι σημαντικός στη ζωή κάποιου. Πλέον, δεν πιστεύω πως θα συμβεί. Και είμαι εντάξει με αυτό. Δεν συμβαίνει σε όλους. Δεν είμαι η μόνη single στον κόσμο, ακόμα κι αν κάποιες φορές νιώθω έτσι.
Όπως φαίνεται θα φτιάξω μόνη μου το ευτυχισμένο μου τέλος. Έχω συμφιλιωθεί με την ιδέα του ότι δεν θα βρω έναν άνθρωπο να μοιραστώ τη ζωή μου και το αντιμετωπίζω. Διαφορετικά, τι μου μένει να κάνω; Να συνεχίσω μια ζωή μέσα στην πικρία και τη στενοχώρια;»
