Η αλήθεια είναι πως αν οι ίδιες δεν έχετε βρεθεί στην ίδια θέση, θα έχετε ακούσει από κάποια δική σας φίλη ή γνωστή που είναι παντρεμένη και δεν έχει αποκτήσει παιδί, να τη ρωτάνε πότε θα κάνει. Άλλωστε, αυτή η τόσο αδιάκριτη ερώτηση είναι πια – εκτός από ενοχλητική – και κοινότυπη. Ξέρεις κι εσύ η ίδια πως πρόκειται να σε ρωτήσουν, δεν θα το αποφύγεις.
Αν, όμως, ανήκετε στην κατηγορία των ανθρώπων που ρωτάνε μια γυναίκα “πότε θα κάνει παιδί” και γιατί “το έχετε αργήσει”, διαβάστε την παρακάτω ιστορία, για να καταλάβετε πόσο ενοχλητική και ψυχολογικά ψυχοφθόρα είναι η ερώτηση αυτή.
“Είμαι τρία χρόνια παντρεμένη. Με τον άνδρα μου αποφασίσαμε να παντρευτούμε όταν εγώ ήμουν 32 κι εκείνος 34. Ο λόγος; Έρωτας μεγάλος. Ήμασταν και είμαστε τόσο ερωτευμένοι που είχαμε ανάγκη και οι δυο μας αυτός ο έρωτας, αυτή η σχέση να έχει και τις ευλογίες της εκκλησίας.
Σε αντίθεση με άλλα ζευγάρια που παντρεύονται για να αποκτήσουν παιδί ή για να μένουν μαζί, ακόμα και για να αγοράσουν σπίτι (ναι είναι κι αυτός ένας λόγος γάμου), εμείς το κάναμε από έρωτα. Και το ευχαριστηθήκαμε. Επειδή και οι δύο ήμασταν μικροί, το παιδί δεν ήταν στα άμεσα πλάνα μας. Έτσι, ο πρώτος χρόνος γάμου ήταν για εμάς ένα μακρύ ταξίδι του μέλιτος, αφού ήμασταν μέσα στα μέλια και όλο ταξίδια.
Κι ενώ εμείς ζούσαμε τον έρωτά μας και ως παντρεμένοι, ξεκίνησαν οι πρώτες ερωτήσεις από το οικογενειακό μας περιβάλλον για το πότε θα τους χαρίσουμε εγγονάκι. Η απάντησή μας, κοφτή: όταν το θελήσουμε. Η ερώτηση αυτή με τον καιρό γινόταν όλο και πιο πιεστική, ενώ άρχισε να γίνεται και από άλλους: φίλους, συγγενείς, συνεργάτες. Για να φτάσουμε λίγο καιρό μετά και οι μόνοι που δεν μας ρωτούσαν, ήταν οι περαστικοί.
Εγώ, έξαλλη από την αγένεια τους, απαντούσα αρκετά υπεροπτικά: θα κάνω παιδί, όταν το αποφασίσω εγώ. Λες και αμά πεις: κάνω παιδί, τσουπ μένεις. Αλλά αυτή την τόσο αλαζονική μου απάντηση, την κατάλαβα όταν ξεκινήσαμε με τον σύζυγό μου τις πρώτες προσπάθειες.
Δεν κουνάς το δαχτυλάκι σου και μαγικά μένεις έγκυος. Γι’ άλλες γυναίκες είναι εύκολο, γι’ άλλες όμως όχι. Το να αποκτήσεις παιδί είναι ένας μακρύς και δύσκολος αγώνας σε κάποιες περιπτώσεις, με αναποδιές, χαστούκια, απογοητεύσεις. Έτσι, κι εγώ κάθε φορά που βιώνω την απογοήτευση, σκέφτομαι πόσο ανόητη ήμουν όταν έλεγα ότι θα κάνω παιδί, όταν εγώ το θελήσω.
Γιατί, τώρα που το έχω θελήσει, ξέρω πως για εμένα είναι δύσκολο. Δεν το βάζω κάτω, ξέρω πως θα τα καταφέρω. Όμως, αυτό που δεν καταφέρνω, γιατί είναι πραγματικά δύσκολο, είναι η ερώτηση: “Άντε τι περιμένεις, πότε θα κάνεις παιδί;”. Ή το άλλο: “Μην αγχώνεσαι, δεν θα χαλάσει το σώμα σου”.
Ναι, το έχω ακούσει και αυτό. Και μάλιστα, το άκουσα λίγες ημέρες μετά την αποβολή που είχα. Δεν θα ξεχάσω το ύφος της γυναίκας που μου το είπε αυτό. Πόσο σκληρό να τα ακούς σε μια τέτοια δύσκολη περίοδο της ζωής σου. Και πόσο σκληρό να τα ακούς από μία γυναίκα και μάνα τριών παιδιών. Θα περίμενες πως θα υπήρχε περισσότερη διακριτικότητα και κυρίως κατανόηση πως μπορεί να συμβαίνει και κάτι άλλο πιο σοβαρό από το να χαλάσω το σώμα μου!
Πραγματικά, έχω κουραστεί να με ρωτάνε πότε θα κάνω παιδί. Και αν το κάνετε κι εσείς, σας παρακαλώ, σταματήστε το. Αν μία παντρεμένη γυναίκα δεν έχει ακόμα αποκτήσει παιδί, είναι γιατί έχει τους λόγους της. Όποιοι και αν είναι αυτοί. Είναι δικοί της οι λόγοι και του συζύγου της και δεν αφορά εσάς. Δεν σας πέφτει καν λόγος. Και αν νομίζετε πως με αυτό τον τρόπο δείχνετε το ενδιαφέρον σας, κάνετε λάθος. Η σιωπή σε τέτοια θέματα, είναι η μεγαλύτερη πράξη ενδιαφέροντος!”.
