Από Untold Stories
2 βδομάδες πριν το Πάσχα του ’13 και εφόσον είχα δει αλλαγές στην συμπεριφορά του σχεδόν 2 χρονών γιου μου (χτύπαγε με το χέρι του το κεφάλι του) μια κατακόκκινη σημαία κυματίζει μπροστά μου που έγραφε φύγε.
Μιλάω στον τότε σύζυγό και τον ενημερώνω ότι για κάνα δυο βδομάδες θα μείνω με τους γονείς μου, και πρέπει να μιλήσει αν θέλει να σώσει την οικογένειά μας με ειδικό για διαχείριση θυμού.
Στην πρώτη κιόλας βδομάδα χωριστά ανακαλύπτω ότι έχει σχέση με συνάδελφο του. Εννοείται δεν ξέρει ότι το έχω μάθει.
Σοκ, γιατί ο άντρας που κερατωνει αν μη τι άλλο καλοπιάνει την κερατωμενη, της πάει κάνα λουλουδάκι…έτσι δεν γίνεται στις ταινίες??? Ε εμένα από το πρωί μέχρι το βράδυ με έβριζε, με εξευτελιζε, με απειλούσε και…. εδώ έρχεται η θεία επιφοίτηση …αν με απατάει ΜΠΟΡΩ να φύγω!!! ΜΠΟΡΩ να τον χωρίσω!!! Έχω δικαιολογία χειροπιαστή ρε παιδί μου. Άντε να εξηγήσεις στη μικρή κοινωνία τι είναι η λεκτική, ψυχολογική ενδοοικογενειακή βία. Κέρατο που λες κυρά Κατίνα μου…ναι με μωρό παιδί εγώ και αυτός…. Προμπλεμ σολβντ!
Ο κύριος που λέτε έχει έρωτα με την μαγειρίτσα της μανούλας μου και έχουμε κανονίσει, από όταν είπαμε να μείνουμε σε διάσταση, ότι το Σάββατο της Ανάστασης θα έρθει να φάμε με τους γονείς μου.Την επόμενη μέρα είχε κανονίσει να πάει ένα διήμερο Βουλγαρία να καθαρίσει λέει το μυαλό του..
Λέω και εγώ από μέσα μου “Αγγελικούλα κάνε 2 βδομάδες το μακάκα μην σε πάρει χαμπάρι ότι ξέρεις για την γκόμενα. Μάζευε πληροφορίες να έχεις υλικό να μην μπορεί να αρνηθεί τίποτα…και εκεί στο οικογενειακό τραπέζι πετά τη βόμβα και στείλτον στη μανούλα του”. Έτσι και έγινε. Τουλάχιστον με το θέμα του υλικού…
Εγώ…φίλοι…φίλοι φίλων, κάποιος ήταν σχεδόν πάντα κοντά του ινκόγκνιτο φυσικά. Το ζευγαράκι της Αγίας Παρασκευής που λέτε ένα Σαββάτο που εγώ δούλευα είχε πάει εκδρομουλα στο Λαγονήσι. Εκεί ξάδερφος κολλητής που δεν τον ήξερε εννοείται, έκατσε σιμά τους και άκουσε τα πάντα.
Την γκρίνια της μαντάμ που πήγαινα συχνά στο σπίτι ΜΟΥ για να πάρω πράγματα για εμένα και το παιδί και αυτός να την βεβαιώνει ότι όταν πηγαινα έλειπε για να μην ζηλεύει (οϊμέ) και τα σχέδια τους για το ρομαντικό διήμερο στη Βουλγαρία. Βζντοινγκ!!!! Μου στέλνει φωτό της χαρχάλος.Δεν την έχω γνωρίσει ποτέ από κοντά και δεν είναι αυτή που λιγουρευοταν στο προηγούμενο ποστ μου.
Μπαίνω στο κοινο μας προφίλ στο FB (εννοείται δεν είχα δικό μου. Πώς θα μπορούσε να με ελέγξει?) Και ψάχνω φάτσες. Και την βρισκωωωωωω και μου φεύγει η μασελαααα… 1 χρόνο και κάτι ψιλά σε σχέση λέει…και να τα τραγούδια με αφιέρωση για τον πριγκιπακο της (ξερνάω καρδούλες) και να τα λογυδρια που περιγράφει τον τέλειο άντρα τον άντρα τον σωστό…και νάτη πετιέται…μια φωτό με τη μανδαμ χαμογελαστή σε μια φωτό με παρέα 4-5 ατόμων να έχει το ένα της χέρι πάνω στον πριγκιπακο της (νόμιμο τότε σύζυγό μου μην ξεχνιόμαστε) και με το άλλο χέρι να κρατάει αγκαλιά τον γιο μου!
Εγκεφαλικουλια η Αγγελική που λέτε. Είχε πάρει υποτίθεται το παλικάρι τον μικρό να τον πάει βόλτα σε κάτι φίλους που είχαν κ αυτοί μωράκι για να παίξει μωρεεε. Βάστα καημένο Μεσολόγγι λίγες μέρες μένουν…
Στο ενδιάμεσο εγώ προετοιμάζω τα πάντα!!! Η μαμακα μου φουλ στήριξη. Η νυφίτσα μου (νύφη) ΔΗΜΗΤΡΑ το ίδιο. Μαζί μου την εσουρνα στις παρακολουθήσεις και ούτε μια καπαρντίνα δώρο δεν της είχα πάρει.
Θυμάμαι ακόμα τον διάλογο που είχα με τον δικηγόρο μου ο οποίος είχε μάθει όλα τα σκηνικά και τον είχα έτοιμο για την αίτηση διαζυγίου και όλα όσα ετοίμαζα για το βράδυ της Ανάστασης. Μου απαγόρεψε να τον χαστουκίσω – σπρώξω-απειλησω γιατί όπως σωστά είπε θα με έμπλεκε. (Όσο και να τον παρακάλεσα…)
Λοιπόν το σχέδιο εχει ως εξής. Σάββατο έρχεται για μαγειρίτσα, τον κάνω εγώ εξποουζ μπροστά στα σόγια, του λέω ότι έχει 2 24ωρα να μαζέψει τα μπογαλάκια του από το σπίτι μου και ότι αφήσει θα τα κάψω στον κήπο και θα χορεύω σαν τον Κούρκουλο-Σταυραητο (του χαλάω ετσι και το ρομαντικό διήμερο με το κουρίτσι στη Βουλγαρία).
Μεγάλη Παρασκευή ο μεσιε έχει κανονίσει να βρεθεί με τη καλή του και φιλαρακια από την δουλειά. Καμία έκπληξη. Ζηταει όμως το παιδί μας για παρέα. Το μάτι μου κόκκινο και καπνοί βγαίνουν από τα αυτιά μου. Αρνούμαι προφασιζόμενη ότι είχε πρόβλημα με τη κοιλιά του ο μπόμπιρας και τον έχει πάει ζουμί😁. Βλέπει ότι δεν μπορεί να κάνει πολλα και υποχωρεί.
Με παίρνει τηλέφωνο λίγες ώρες μετά, ότι έχει έρθει με τα “παιδιά” στην πόλη μας και ότι θα πάνε για καφεδάκι λίγο πιο κάτω από το σπίτι της μάνας μου. Επέμενε να του πάω τον μικρό. (Κάπου εδώ κάντε εικόνα την “οικογενειακή φωτό που είχαν βγάλει, και την εμμονή του (ή της) να πάρει τον μικρό που υποτίθεται είναι και άρρωστος.
Αρνούμαι και αρχίζει φυσικά να με βρίζει, να με απειλεί ότι θα έρθει με την παρέα του έξω από το σπίτι της μάνας μου και θα με κάνει ξεφτίλα σε ολη τη γειτονιά που δεν του δίνω το παιδί. Τον βάζω σε σιγαση, κοιτάω τη μανουλα στα μάτια και της λέω : “αλλαγή σχεδίων…σήμερα θα γίνει”. Βγάζει μια τσιριδα χαράς και ανεβοκατεβαίνει χωρίς κανένα λόγο και σκοπό σκαλιά…Βγαζω το παλουκαρι από τη σιγαση και του λέω να αφήσει τους φίλους του στην καφετέρια και να έρθει από το σπίτι. Ρίχνει Παναγίτσες και απειλές και ξεκινάει.
Διώχνω τον πατέρα μου γιατί αν ήταν μπροστά στο σκηνικό δεν ξέρω τι θα γινόταν. Παίρνει η νύφη μου παραμάσχαλα τα μικρά (τον γιο μου και τον γιο της) και κατεβαίνει στο σπίτι της με οδηγίες να παίζει δυνατά η τηλεόραση της για να μην ακούν τι γίνεται πάνω. Εγώ, η μαμι και ο αδερφός μου (το τρίο στουτζες) περιμένουμε να έρθει το καμάρι μου.
Ξέρετε αυτό το βήμα του άντρα-του-πολλά-βαρύ που περπατάει και κάνει αυλάκια πίσω του? Εεεε έτσι ήρθε στη μάνα μου… 9 χρόνια μαζί του, ήξερα, ότι αν ποτέ τον έλεγα έστω και για πλάκα μακάκα θα μάζευα τα δόντια μου από το πάτωμα. Έτσι μου έλεγε πάντα.
Το σόου κράτησε πάνω από μισή ώρα οπότε δεν θα τα πω όλα. Μόνο το ρεζουμέ. Αρνήθηκε ότι με έχει απατήσει και μάλιστα ορκίστηκε στη ζωή του παιδιού μας. Όταν του είπα το όνομα της άρχισε πάλι να με λέει τρελή και ότι χρειάζομαι χάπια… Όταν πλέον εγώ άρχισα να μιλάω με ντοκουμέντα, ημερομηνίες και κουβέντες του σαστισε.
Ξυπνάει μέσα μου ο οχετός και αρχίζω να του ριχνω οοοοτι καντήλι ξέρω. Μου ζήτησε να μιλάω καλύτερα μπροστά στη μητέρα μου, η οποία του απάντησε :”χέσε μας γλυκέ μου έχεις κάνει τα τέρατα και σε πειράζουν οι βρισιές…καλά σου κάνει”🤣🤣🤣.
Βρίζοντας, του βγάζω την βέρα, του την πετάω στο κεφάλι και τον φτύνω(δεν είχα απαγορευτικό για φτύσιμο από τον δικηγόρο… ναι οκ δεν ρώτησα καν) στολίζοντας τον με τα πιο απαξιωτικά λόγια.
Του ανακοινώνω ότι έχει 2 μέρες να πάρει τα πράγματα του και του ζητάω συγγνώμη που του χάλασα το ταξίδι. Ανακοινώνω ότι μετά το πέρας των 48 ωρών αλλάζει η κλειδαριά και αν έρθει ποτέ στο σπίτι χωρίς να το γνωρίζω από πριν θα καλέσω αστυνομία. Δεν του έβγαινε λέξη. Φεύγοντας το μόνο που ρώτησε τον αδερφό μου ήταν: ” καλά…πως το έμαθε?”
Φεύγει…σαν βρεγμένη γάτα…μέσα μου κάνω υπόκλιση σε μια φανταστική κατάμεστη αίθουσα που με χειροκροτούσε για την νίκη μου. Βάζω ενα ουισκακι, ανάβω τσιγάρο και μπαίνω FB. Στο κοινό μας FB ντε! Αλλάζω το στάτους από “παντρεμένος” και το κάνω “σε σχέση” με την μανδαμιτσα με ονοματεπώνυμο ταγκαρισμενη (φυσικά και ήταν στους φίλους) βάζω την ημερομηνία που είχε δηλώσει το κορίτσι ότι τα έφτιαξαν και βάζω φωτό προφίλ την φωτό που βλέπετε κάτω. (Χωρίς το emoticon)
Στις 2 αυτές βδομάδες έχασα 7 κιλά, ήμουν ένα ράκος, κοιμόμουν ελάχιστα με βοήθεια ηπιων ηρεμιστικών αλλά είχα απίστευτη βοήθεια και στήριξη.❤️ you νυφίτσα μου❤️ Έτσι κατάφερα και σήμερα σας λέω αυτή την ιστορία φουσκώνοντας σαν περιστέρι. Λοβ γιου γκαιζ
Το διαβάσαμε στο tilestwra.com
