Από singleparent.gr
Καλησπέρα σας.
Αντιμετωπίζω το εξής. Eίμαι 28 ετών και συζώ με το αγόρι μου. Εχασα τον πατέρα μου πριν 7 μήνες, συνεχίζω τη ζωή μου κανονικά αλλά σαφώς υπάρχουν φορές που μπορεί να ξυπνήσω και να μην έχω κέφι για τίποτα ή να δούμε μια ταινία και μέτα να μην έχω διάθεση ούτε να μιλήσω.
Εκείνος ρωτάει συνεχώς τι έχεις και του εξηγώ ότι μην μου δίνεις σημασία εκείνες τις φορές, να με αφήνει μόνη καθώς σκέφτομαι εκείνον.
Το αποκορύφωμα ήρθε στις γιορτές που φάγαμε με τους δικούς του, στο τραπέζι δεν μιλούσα πολύ, συμμετείχα βέβαια στις συζητήσεις, ναι, δεν ήμουν χαρούμενη, ήταν οι πρώτες γιορτές χωρίς εκείνον, ναι κάποια στιγμή πήγα να κλάψω, σηκώθηκα και από το τραπέζι νωρίτερα.
Μετά άρχισε να μου λέει ότι το έχω τραβήξει πια με τον πατέρα μου και ότι τον έχω πρηξει και να μην ξανασυμβεί, αν θέλω να πενθώ ακόμα ας το κάνω στην τουαλέτα μου γιατί μετά από 8 μήνες για εκεί είναι το πένθος.
Πως να το διαχειριστώ;
Έλλη
Από singleparent.gr
